Slug
ဒီနေ့ ရှားရှားပါးပါး နားရက်လေးမို့
ရုံးခန်းမှာပင် ဟိုအချေကိုယ်တော်လေးရဲ့
ကိုယ်တိုင် ချောင်းရိုက် ဓာတ်ပုံလေးတွေကို သေချာဆေးနေမိသည်။ ချောင်းရိုက်လို့သုံးပြီးမှ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ရှက်ကာ တဟဲဟဲရယ်မိသေးသည်။
ရည်းစားတွေထည်လဲတွဲဘူးပေမဲ့ ဒီလို အငြိမ်ဇယားလေးတော့မတွဲဘူးသေးပေ။ ကိုယ့်ဆီက ချူစားရင်စား မဟုတ်ရင် ပလေးဘွိုင်းနဲ့တွေ့ရင်တွေ့ ၊ဟင်း...
သူ့အချစ်ရေးကလည်း အိမ်ကိုကလန်ကဆန်လုပ်လို့လားမသိ ၊မြဲတဲ့ လက်တွဲဖော်ကိုမတွေ့ဖူးသေးတာပါ။ ဘာပဲပြောပြော အသက်က နှစ်ဆယ့်လေးထဲဝင်လာပြီဆိုတော့ တစ်ယောက်ဆိုတစ်ယောက်လေးနဲ့
ခြေညိမ်ချင်မိသည်။တကယ်ဆို စည်းကမ်းကြီးတဲ့ဖခင်ကြောင့် သူ့ဘဝ ဒီလောက်လွတ်လပ်ဖို့မလွယ်။
နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီးရတဲ့ကလေးတွေနဲ့ သူက
နည်းနည်းမှအဆင်မပြေသလို သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘေးရောက်နေသလိုခံစားခဲ့ရသည်။ ပုန်ကန်တက်တဲ့အရွယ် မှာ ဖခင်ဖြစ်သူနဲ့ပိုဝေးကွာလာပြီးနောက်
အဖေဘာပြောပြော သူ အရွဲ့တိုက်လာသည်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အထက်တန်းပြီးနောက်မှာ ယောက်ျားလေးရည်းစားကို ပထမဦးဆုံးစတင်ထားရှိခဲ့သည်။ ဖေဖေ သိပြီးနောက်မှာ အရိုက်ခံရတာကြောင့် သေမလို ဖြစ်ကာ ဆေးရုံရောက်ခဲ့ရသည် ချစ်လှချည်မဟုတ်ပေမဲ့ လက်တည့်စမ်းတဲ့အရွယ်မို့
ဖေဖေဘာပြောပြောလက်သင့်မခံသလို စကားလည်းမပြောတော့ပေ။
ရိုက်လိုက်နှက်လိုက်ဖြင့် ထိုရည်းစားနဲ့ကွဲကွာပြီးနောက် ဖေဖေဖက်က ငြိမ်သွားပေမဲ့ သူကတော့ ပိုဆိုးလာခဲ့သည်။ နောက်ရည်းစားတွေထပ်ထားတော့ ဖေဖေသိအောင်တစ်မျိုး မသိအောင်တစ်မျိုး လုပ်ခဲ့ပေမဲ့နောင်တတော့မရပေ။ ဆူလိုက်ပူလိုက်ရိုက်လိုက်နှင့် ငါးနှစ်ကြာပြီးနောက်မှာတော့ ဒါကိုလက်ခံလိုက်ပြီဟု သက်မှတ်ရမလို ဖေဖေ့ဖက်က တားမြစ်တာမျိုး လုပ်မလာတော့ပေ။ အန်တီလေးကတော့ သူဖက်ကဖွင့်ချလိုက်ပြီးနောက်
စကားဟဟမပြောသလို သူ့သားတွေကိုလည်း သူနဲ့အပေါင်းမခံတော့တာ အမှတ်တရပင်။ ဘာပဲပြောပြော လူ့ဘဝ တိုတိုလေးပဲဟာ။
သူလည်း သူကြိုက်တာ သူ လုပ်၊ ပျော်သလိုနေနေတာမို့ ဖေဖေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အပေါ် ဖြေသာနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်ကဆို ဒါကိုမမြင်နိုင်သလို ခံလည်းခံစားနိုင်ခဲ့တာမဟုတ်။ ပူလောင်မူ့တွေနဲ့ သူအဆင်မပြေတာ လူကြီးတွေ သိမှာမဟုတ်။ လူဆိုတာ အတ္တတွေနဲ့ ချည် နှောင်ထားတာပဲဆိုတာ လက်ခံပြီးနောက်မှာ ထားခဲ့သမျှရည်းစားတွေထဲက ကိုယ့်အပေါ်ဖောက်ပြန်တဲ့ကောင်ရော၊ ချူစားခဲ့တဲ့ကောင်တွေရော မေတ္တာထားနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ သူက စေတနာသဒ္ဒါတရားထက်သန်တဲ့ရည်းစားကောင်းလေးပါနော်။
ဒါ သူထားခဲ့တဲ့ ရည်းစားလေးတွေ အသိဆုံးပါ။
အဲ့ကောင်းကျိုးကြောင့် ဒီတစ်ခါရမဲ့ကောင်လေး
စင်ပါစေ၊ကြည်ပါစေ၊ အေးပါစေ၊ချစ်ပါစေ။ မေတ္တာတရားတွေနဲ့ စိတ်ရင်းမှန်မှန် ဆေးခဲ့လို့လားစေတနာပါလို့လား ၊ဒါမှမဟုတ် သူကိုယ်တိုင် ကပဲ
ပင်ကိုယ်ချောလို့လားမသိ ။ ထွက်လာတဲ့ပုံလေးတွေက ကြည်စေအေးစေ။ ပြောလို့သာပြောတာ သူရည်းစားဖြစ်လာရင်အချစ်ခံရမဲ့ရုပ်လေး။ "နေပါဦး ဒီမျက်နှာလေး မြင်ဖူးသလိုပဲ"ခပ်ငိုက်ငိုက်ကျနေတဲ့ မျက်နှာက အတည့်ကြည့်မနေတဲ့လှုပ်ရှားနေဟန်ဆိုပေမဲ့ ခုခေတ်မော်ဒယ်တွေလိုပဲ စတိုင်မလိုင်အပြည့်။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေချည်းပဲမို့တစ်ပုံမှ အတည့်မပါ။
ဒီကလေးသာ မော်ဒယ်လောကထဲဝင်လာရင်တော့ မိန်းကလေးတွေအကုန်ကြွေကုန်တော့မှာပဲ။ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ပြုရင်းအထိအခိုက်မခံသေးတဲ့ပုံလေးတွေကိုသေချာနေရာချရ၏။ အလုံးစုံပြီးနောက်မှာ ဘေးနားချထားတဲ့ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ကာ မြင်ဖူးနေကြမျက်နှာ က ဘယ်ဆီမှာလဲဟု ထပ်တွေးကြည့်သေးပေမဲ့ တွေးမရတာကြောင့်
အစောဆီ ည ဘားသွားရအောင်လှမ်းချိန်းလိုက်သည်။ "မိစော ညကိုထိုင်နေကျ ဘားမှာတွေ့ရအောင်
နင့် ငယ်ငယ်က crush ကြည်သာဦးကို ခေါ်ခဲ့မယ် ။"ကြည်သာဦးရယ်၊ ခန့်နောင်ရယ်က သူ့သူငယ်ချင်းတွေ။ အလုပ်ကိုယ်စီရှိကြပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ရံချိန်းကြတဲ့အခါ မအားအားအောင် သူငယ်ချင်းတွေအချိန်ပေးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားလေးတွေမို့ ဘားသွားကလပ်သွား
ညှိစရာမလိုပဲ လူညီသည်။ အစောက မိန်းကလေးမို့ ယောက်ျားလေးတွေစိတ်ဝင်စားတဲ့သူနဲ့က ပြောစရာမလိုအောင် ပိုရင်းသည်။
အစောပြည်ပ မှာကျောင်းတက်တုန်းက သူပါ
ဓာတ်ပုံပညာကို ခြောက်လခန့် သင်တန်း လိုက်တက်လိုက်သေးသည်။ ညတွေ့ကြအောင်ဆိုပြီးကြည်သာဦးဆီစာပို့ရင်း
အစောနဲ့ ဘယ်လိုချိတ်ပေးရမလဲဟု တွေးနေမိသည်။
ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲဖိတ်ပေါ့။ ကြည်သာက အင်ယာ ကောင်လေးမို့
အရမ်းမချမ်းသာပေမဲ့ အစောကိုတော့မျက်နှာငယ်စေမှာမဟုတ်ပါ။ အစောကလည်း အရင်လို ပုံတုံးတုံးမှမဟုတ်တာ ။ နှစ်ယောက်သားလိုက်ဖက်လှကြောင်းတွေးကာ ကားသော့ကောက်ကိုင်ကာ အိမ်ခဏပြန်ဖို့ လုပ်လိုက်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နိုင်ဟေမာန်ဆက်၏ ကားကိုတွေ့ရတော့ စိတ်ရှုပ်သွား၏။ နိုင်ကမ္ဘာဆက်တို့မောင်နှမ ဟာ သူ့အပေါ်မှာ အတော်လေးမေတ္တာမထားနိုင်တာ သိသာသည်။ သူ့မြင်တာနဲ့ ဟေမာန်ဆက်ရဲ့မျက်နှာဟာလည်း မသိမသာ ညူစူသွားပါ၏။
သူသည်လည်းထို့အတူပင်။ ပြဒါးတစ်လမ်း၊သံတစ်လမ်းဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ ။ သူကလည်းခပ်တည်တည်ပင် အိမ်ပေါ်ထပ်တန်းသွားကာ တံခါးကို အသံမြည်အောင်ပိတ်ပစ်လိုက်၏။ မကြည်သာတဲ့အခြေအနေမှာ ဘယ်သူက ပိုသာနိုင်မှာလဲ။ သူက အခိုးခံရတဲ့သူ။ ဟေမာန်ဆက် သောက်လက်စ အအေးခွက် စောင့်ခနဲပစ်ချကာ အနိုင်အခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်ကို မျက်စောင်းရွယ်၏။ " ဟေမာန် ""မာမီ သားကြီးက အရင်စတာ ။ မသိရင် ဟေမာန်တို့က သူ့အိမ်ပေါ်မှာ အခန့်သားတက်နေရတဲ့သူတွေလိုလို" ဒေါ်နန်းသူဇာ မျက်စောင်းရွယ်တာ မြင်တော့ ဆက်မပြောတော့ပေမဲ့ ဟေမာန်စိတ်ထဲမှာ မကျေမနပ်ဖြစ်နေဆဲပင်။ မာမီက မိထွေးသာပြောတယ် တစ်ခါမှ အနိုင့်ကို မကောင်းမပြောသူ။ဒါပေမဲ့ ဖော်ဖော်ရွေရွေလည်းမရှိ။ အနိုင့်ဟာလည်း သူဘာသာသူနေသည်။ ရန်ဖြစ်စရာရှိရင်လည်း ဒယ်ဒီကြီးနဲ့သာဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုနည်းနည်းမှအဖက်မလုပ်ပေ။ ဒါကိုပဲ ဟေမာန်ရော ကမ္ဘာရော စိတ်ဆိုးကြတာ။
ငယ်တုန်းက အနိုင့်ဆီက အသိအမှတ်ပြုတာခံချင်ကြပေမဲ့ ကြီးလာတော့ အနိုင်စိတ်မရှုပ်ရှုပ်အောင်သာ နှောက်ယှက်ကြတော့သည်။ ဒီကိစ္စကို ကမ္ဘာလာရင်ပြောပြရဦးမည်။ အနိုင်ခြေညိမ်နေတာ ကြာပြီ အသစ်များတွေ့နေပြီလားမသိ။ ဟေမာန်ရော ကမ္ဘာရော အနိုင်ရဲ့ရည်းစားကိစ္စတွေ
စပ်စုရတာကြိုက်ကြသည်။ သိသာရင်လည်း အငြိမ်မနေ ဒယ်ဒီကြီးကိုတိုင်ကြသေးသည်။ _________ရာသီဥတုက အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ပူမှန်းမသိပါ။
ငယ်တုန်းက ဖျာစုတ်နဲ့အိပ်ခဲ့ရတဲ့ကောင်က ပူတာကို မခံစားနိုင်ဘူးပြောရင်ရယ်ကြမလားမသိ။ အပြင်ထွက်တာနဲ့ လုံလုံခြုံခြုံဝတ်မှ မဟုတ်ရင် ဟိုနေရာက
နာတာလိုလို ၊ဒီနေရာက ယားတာလိုလိုနဲ့နေရခက်ချက်။ ဦးစိုင်းလက်ထဲမှာ သူက ကောင်းမွန်ပြည့်စုံစွာ
နေခဲ့ရသူပီပီ အင်္ကျီလေးဆို မီးကြွေထိုးပြီးသားကော့ပြန်နေမှ။ အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားတောင်မှ ဦးစိုင်းက စုတ်ပြတ်နေတဲ့အဝတ်အစား ဝတ်တာမျိုးအလွန်မုန်းသည်။ အတော်အသင့်ဟောင်းရင် ပေးပစ်ရသည်။ ခေါက်ရိုးကျိုးလာတဲ့ ဘဝမှာ
သူဟာ ရွှေပင်နားတဲ့ရွှေကျီးလိုပြောင်းလဲခဲ့သူ။
မှန်ထဲက ကြည်စင်နေတဲ့ မျက်နှာ ကို တဘတ်ဖြင့် ရေပြောင်အောင်သုတ်ကာ အခန်းကို သေချာရှင်းလိုက်သည်။ ညက စင်္ကာပူက online class နှစ်ခုကို
မိုးချုပ်တဲ့အထိ ဆက်တိုက်တက်ခဲ့ရတာမို့ အိပ်ယာနိုးတော့ နေမြင့်ခဲ့၏။ ကြက်ဥကြော်နှင့် ထမင်းဆီစမ်းကို မနက်နေ့ခင်းစာ ပေါင်းစားပြီး ဘင့်ဆီကိုဖုန်းခေါ်တော့ဖုန်းက မကိုင်။ ဘင် နဲ့ဦးစိုင်းနဲ့ ခုတလော သူမသိအောင်တစ်ခုခုကြိတ်လုပ်နေသလိုလိုခံစားနေရသည်။ စဉ်းစားနေတုန်းဦးခင်ထွေးဆီကဖုန်းဝင်လာတာမို့ "ဟယ်လို အန်ကယ်" " ကိုကေး အားရဲ့လားဗျ။ "သူထမင်းကို လက်စမသတ်တော့ပဲ "ဟုတ်အားပါတယ်ဗျ။ ဘာအရေးကြီးလို့လဲ အန်ကယ်" " အရေးကြီးတယ်လို့လဲ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနေ့ ကိုကေး မွေးနေ့ဆိုလို့ သားတော်မောင်ကို လွှတ်လိုက်မလို့။ Happy birthday ပါ ကိုကေး။ ""အာ... ကျွန်တော်မေ့နေတာ။ ဟုတ်သားပဲ ကျွန်တော့်မွေးနေ့ပဲ။ ကျေးဇူးပါအန်ကယ်။ ကျွန်တော် တကယ်သတိမရတာ " "ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီကွာ ။ အပြင်ဘာလေး သွားရအောင် ညီစေကိုလွှတ်ပေးမလို့ ဘယ်ချိန်အပြင်ထွက်ချင်လဲ ။"" ညီစေ အားရင် ညနေလာခေါ်ခိုင်းလိုက်လေ ။ အေးဆေး night out ထွက်ရင်ကောင်းမလားလို့" "အိုကေ ကိုကေး။ သားက အားတယ်။
ညနေလွှတ်လိုက်မယ်။ ""ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ကျေးဇူးပါဗျ " ဖုန်းချပြီး ညီစေ အကြောင်းတွေးမိပြီး
ပြုံးလိုက်မိသည်။ ညီစေနဲ့သူနဲ့က အသက်သိပ်မကွာ။
ပထမတစ်ခါ အန်ကယ်ဦးခင်ထွေးမိတ်ဆက်ပေးကတည်းက ညီစေ နဲ့ ခင်ခဲ့တာပင်။
ရွယ်တူမိတ်ဆွေမရှိတဲ့သူ့အတွက် ညီစေ စိတ်ထွက်ပေါက်ပင်။ ဦးစိုင်းစိတ်တိုင်းကျလာအောင် ၊ ဦးစိုင်း သဘောကျလာအောင် ကြိုးစားနေခဲ့တဲ့အတွက် အပြင်လောက ပျော်ရွှင်မူ့ဟာ သူ့အတွက် ရှားရှားပါးပါးသာ။ ညီစေနဲ့ အပြင်ထွက်ရမှာမို့ တနေကုန် အိမ်သန့်ရှင်းရေး ၊ အဝတ်လျှော် ၊မီးပူတိုက် လုပ်ထားလိုက်၏။ ညနေ သုံးနာရီထိုးတော့ လမ်းထိပ်က
Market မှာ အသီးအရွက်နှင့်အသားတချို့ကို ဝယ်ကာ ပြန်ခဲ့၏။ အားနေတုန်းမို့ အခြောက်အခြမ်း တချို့ပြုလုပ်ထားဖို့ စိတ်ကူးမိတာဖြစ်၏။ သူ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်နေဆဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းမှ တဟီးဟီးတဟားဟား ရယ်မောနေသံတွေ ကြားလိုက်ရတာမို့ နှာခေါင်းရှုံ့မိသွား၏။ "အလကား အနှစ်မရှိတဲ့ဟာတွေ" ပြောဆိုပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ကာ သေချာပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ သူ့တံခါးကိုယ်တံခါးပိတ်ထားချိန်တွင်မည်သည့်အသံမှမကြားရပါ။ သို့သော် စိတ်ရှုပ်လွန်းတာမို့ စိတ်ငြိမ်းချမ်းအောင် သီချင်းအေးအေးဖွင့်ကာ နားထောင်လိုက်မိသည်။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ညီစေလာခေါ်တာနှင့် လိုက်သွားကာ စကားပြောရင်း ညနေစာ စားခဲ့၏။ "ကိုကေး ဒီမှာ ကြာဦးမှာလား" ဘင်နှင့်ဦးစိုင်းကို သတိရသွားကာ မျက်နှာ ပျက်သွားပေမဲ့ သတိနှင့် ထိန်း၍ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ "နေရဦးမယ်ထင်ပါတယ်ကွာ။ ဦးစိုင်းက ခုထိ ပြန်မခေါ်သေးဘူး" "ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်အေးဆေးနေဦးပေါ့ဗျာ။
ရည်းစားလေးဘာလေးထားချင်တယ်ဆိုရင်ပြော။
မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းလှလှလေးတွေမှအများကြီး" ညီစေစကားကြောင့်ပြုံးလိုက်မိရင်း ညီစေ ရည်းစားရှုပ်တဲ့အကြောင်းကိုပါ သတိရသွား၏။ "တော်ပါကွာ။ ငါမှာအဲ့လိုတွေ ထားဖို့ အချိန်လည်းမရှိပါဘူး။ မေတ္တာဆိုတာ လုပ်ယူလို့ရတဲ့အမျိုးမှမဟုတ်တာ ။ ဖူးစာပါလာရင် ခလုတ်တိုက်ရင်တောင် ညားသွားတက်တာပဲမဟုတ်လား" " ကိုကေး ...ခင်ဗျားဗျာ အသက်ကလေးငယ်ငယ်ရှိသေးတယ်။စကားပြောတာ ကျွန်တော့်အဖေလိုပဲ "ထိုစကားက သူ့ကိုမရယ်မောစေနိုင်ပါ။
လောကဓံအကြောင်း ခံစားဖူးမှသိပါလိမ့်မည်။
မွေးစားခံခဲ့ရတယ်ဆိုပေမဲ့ မိသားစုဝင်အသစ်အနေနဲ့ မကြိုက်မှာ၊ သဘောမကျမှ ၊ပြန်ပို့ခံရမှာ သူဘယ်လောက် စိုးရိမ်ခဲ့ရပါသလဲ။ရာသီဥတုပူနွေးနေပေမဲ့အထဲမှာတော့အေးစိမ့်စိမ့်ဖြစ် နေသည်။
ဘား ရောက်ဖူးတာ ဒါ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အနည်းငယ်နေရခက်၏။ ညီစေက လှေကားငါးထစ်လောက်တက်ရတဲ့ အနည်းငယ်မြင့်ပြီးသီးသန့်ဆန်တဲ့နေရာတစ်ခုဆီသို့ခေါ်သွား၏။ မလင်းမမှောင်တဲ့နေရာမှာ တီးလုံးသံက ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်။ "ကိုကေး ဘာသောက်မလဲ။ အပြင်းလား အပျော့လား"" ခုမှသောက်ဖူးတာညီစေ "ညီစေမျက်ခုံးပင့်သွား တာတွေ့ပေမဲ့ ခေါင်းလှည့်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
လူငယ် လူကြီးစုံကြပြီး သူ့အဖွဲ့နဲ့သူ အေးဆေး စကားပြောနေကြတာမို့ ထင်သလောက်စိတ်ရှုပ်စရာမကောင်းတာတွေ့ရ၏။ နောက်လည်း မကြာမကြာ အပြင်ထွက်မှထင်တယ်။ သူလှည့်ကြည့်နေတုန်းမှာ သူနဲ့ မျက်စောင်းထိုးထောင့်မှာ မြင်နေကြမျက်နှာကြောင့် မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။ဘေးမှာ ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက်အပြင် သူနဲ့တွဲနေတဲ့မိန်းကလေးပါ ပါနေတာမို့စိတ်ပျက်သွား
သည်။ ရယ်နေတာလည်း တဟီးဟီးတဟားဟား။ မြင်လိုက်ရတိုင်းရှုပ်ထွေးနေတဲ့ ခု အနိုင် ကြောင့် သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ထပ်လှည့်မကြည့်တော့ပါ။ "ကြည်သာ ဒါ ငါ့သူငယ်ချင်း စောမြချစ်။
မှတ်မိရဲ့လားမသိဘူး ကိုးတန်းတုန်းက မှန်ကြောင်လေး။ ""ဩ သိပြီ။ မင်းပြောပြောနေတဲ့မိစော" အစောနေရခက်သွားပုံရပေမဲ့ ကြည်သာဦးကိုလှည့်ကာခေါင်းညိတ်ပြ၏။ နှစ်ယောက်သား သိပ်မရင်းနှီးကြတာမို့ ကြားနေကနေ အနိုင်က စလိုက်နောက်လိုက်။ " နိုင်နိုင် မင်းဒီတလော ခြေငြိမ်နေတယ်ဆို" "သတင်းကမြန်လှချည်လား" အနိုင် ၏ ရည်းစားဟောင်းထဲမှာ ခန့်နောင်လည်းပါသည်။ ခန့်နောင်ကိုကျ ဒီတိုင်း အဆင်ပြေမလားလို့တွဲခဲ့တာမျိုးပါ။ သူငယ်ချင်းကနေအချစ်ပြောင်းဖို့ဆိုတာ မြန်မာကားမှ မဟုတ်တာလေ ။ အကြောင်းသိသူတွေပီပီ ခန့်နောင်က အနိုင့်ကို မယုံရဲ။ အနိုင်က ကျ ခန့်နောင်လုပ်ရပ်တွေကိုချုပ်ချယ်တယ်လို့ထင်သည်။ ဘယ်လိုမှ ညှိယူလို့မရတာနဲ့ ပြတ်စဲလိုက်ကြပြီး သူငယ်ချင်းလို ဆက်၍နေမည် ဖြစ်ကြ၏။ "မြန်ဆို မင်းတပည့် ရဲသူနဲ့ ဟိုနေ့က တွေ့လိုက်လို့ပါ။
မထင်ရဘူးနော် ငြိမ်စရာ တွေ့နေပြီလား နိုင်နိုင်""ဒီလိုပါပဲ။ ရည်းစားများရတာ ညီးငွေ့လာလို့။
နောက်ပိုင်း အတည်ကြံရမှာလေး ဘာလေးတွေ့လာရင် အရှုပ်အရှင်းကင်းနေမှ အဆင်ပြေမှာလေ"ဖျတ်ခနဲ ခန့်နောင်မျက်နှာတည်သွားသော်ငြား ချက်ချင်းပြန်ပြောင်းသွားတာမို့ ဘယ်သူမှသတိမထားမိလိုက်။ သောက်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ အနိုင် အတော်လေး
အူကြွလာ၏။ အနိုင်က အမူးသမားတွေထဲမှာ
အမူးပျော်။ မူးလေ ပျော်လေ။
တဟားဟားနဲ့ ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောရင်း
အနိုင်မျက်နှာလေးရဲလာ၏။ အနိုင်က ဒီနေ့ ခဲပုတ်ရောင် တီရှပ်ပေါ်မှာ ဂျက်ကတ်အနက်ရောင်ဝတ်ထားတာဖြစ်သည်။
ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဆံပင်ကို တမင်ပုံသွင်းကောက်ထားတာကြောင့် လှိုင်းသဏ္ဍာန် ရေလှိုင်းအကောက်က အနိုင့်ပခူံးပေါ်မှာဝဲနေ၏။ တခါတစ်လေ ကလေးလိုလို ဘာလိုလို ရောင်စုံဦးထုပ်တွေနဲ့စတိုင်ထုတ်တတ်တာကြောင့် ဘယ်သောအခါကြည့်ကြည့်အနိုင်က အဖွဲ့ထဲမှာ အနု ဆုံး ၊အချောဆုံး။ သောက်ထားတာများနေတာမို့ အနိုင် လက်ကာပြ၍
စားပွဲဝိုင်းကနေထပြီး Toilet သွားဖို့ ကြိုးစားလိုက်၏။ "ရလားနိုင်နိုင်။ငါလိုက်ပို့ရမလား"" No No ခန့်နောင် ငါအိုကေတယ်"ခြေလှမ်းတွေ ယိုင်ထိုးမနေအောင် ထိန်းရင်း ပွယောင်းယောင်းဆံပင်ကိုတချက်သပ်လိုက်သေး၏။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့်အနိုင်က အလှလေးမို့ တော်တော်များများ အနိုင့်ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လာကြ၏။ ထူးခြားစွာ သွယ်လျနေတဲ့ကိုယ်လုံးက မိန်းကလေးလိုမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ခါးနေရာခါး ထင်ရှားသည် ။ ခြေဆံလက်ဆံလေးတွေပါမကျန် အနိုင်က တကယ် ကြည့်ကောင်းတဲ့အထဲပါတာကြောင့်
သူတို့လောကမှာဆို အနိုင်နဲ့တွဲချင်တဲ့သူတွေမှတစ်ပုံကြီး။ ခန့်နောင်အပါအဝင် တော်တော်များများ သဘောကျကြပေမဲ့ အနိုင်ရဲ့ဖူးစာဖက်ကပဲ သူတို့မဖြစ်နိုင်တာလားမသိ၊ ခုထိ အကြောင်းအရင်းမတည်မြဲစွာလွဲနေကြဆဲပါ။ နှမြောတသစွာ အနိုင့်နောက်ကျောကို ငေးကာ ခန့်နောင် ကော့တေးတစ်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်တော့ လည်ချောင်းတစ်လျှောက်ပူဆင်းသွား၏။ ယောက်ျားလေး သန့်စင်ခန်းထဲရောက်တော့ အနိုင်လူမရှိတဲ့ ထောင့်တစ်နေရာရွေးကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရှိပေမဲ့ ပါတာခြင်း အတူတူမို့ ရှက်မနေပဲ ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဇစ်ကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့ဘေးက လွှတ်နေတဲ့နေရာမှာ အနက်ရောင်ပုံရိပ်တစ်ခုက ဖုံးလွှမ်းလာပြီး ခပ်ဖျော့ဖျော့ ရနံ့တစ်ခုက နှာခေါင်းဝမှာ သင်းခနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပထမဦးဆုံး မြင်လိုက်ရတာ သူလိုပင် ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲချနေတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တစ်စုံ ။ နောက် အနည်းငယ် ရှည်လျားသော .....Whattttt??????ရစ်ထွေနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးအစုံသည် အော်တိုပြူးကျယ်သွားပြီးနောက် ထိုအရာကိုပဲ တအံ့တဩငေးကြည့်မိပြီးနောက် အဖြူရောင် ရှူးရှူးတွေလွင့်ပျံ့လာမှပဲ သတိဝင်ကာ မျက်တောင် သုံးချက်လောက်ပုတ်ခါ သတိဝင်ဖို့ ကြိုးစားမိတော့၏။ သို့သော်နောက်ကျသွား၏။ ကျစ်ခနဲအသံနှင့်အတူ သိမ်းဆည်းသွားသော ထိုအရာ။ နှမြောတသစွာနှာခေါင်းရှုံ့ရင်း ထွေပြားနေတဲ့ အကြည့်တွေဖြင့် တစ်ဖက်လူကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးနီစွေးတော့မယောင် ရဲဖြာနေတဲ့ကောင်ချောလေးတစ်ယောက်။ " ဟင်း..ဟင်း ဘယ်တူလေးလဲမသိဘူး။ ချစ်စရာလေး" မျက်ခုံးတစ်စုံ တွန့်ကွေးသွားတာကိုကြည့်ရင်း ကမန်းကတမ်း သူ့ကြက်ဥကိုထိုးသွင်းသိမ်းဆည်းပြီး အနားတိုးကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ "မြင်ဖူးသလိုပဲနော်။ရုပ်ကလေးကတော်တော်စင်တယ် " " မူးနေရင်လည်း အိမ်ပြန်လိုက်တော့ "" ပြန်ပါဘူးသောက်ဦးမှာ။ ဒါနဲ့လေ ကိုကို့ ဖုန်းနံပါတ်လေးပေးလို့ရမလား။ "" ဘာ... ဘာလုပ်ဖို့လဲ။ "" ဆက်မလို့ပေါ့ " " ခင်ဗျား နေချင်တစ်ယောက်ထဲနေခဲ့တော့ ၊ ဖယ် ကျွန်တော့်လက်ကိုမဆွဲနဲ့ " အင်္ကျီလက်ကိုဆွဲထားတာကိုကြည့်ပြီးပြောပေမဲ့
မူးနေတဲ့သူက နာရမှန်းလည်းသိပုံမပေါ်။
တဟီးဟီးရယ်ကာ " နေပါဦး.. နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ။ ရည်းစားရော ရှိလား ။ ကျွန်တော်နာမည် သော်တည်ဘုန်းနိုင်နိုင်ပါဗျ။ ကိုကို့နာမည်ကရောဟင်" Toilet ထဲမှာ ဟိုလူက ကြည့်ဒီလူကကြည့်မို့ ကေးမျက်နှာ အနီရောင်ဆေးဖြန်းထားသလို ရဲရဲနီလျက်။
ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုတွန်းလွှတ်ရင်ရသော်ငြား
ယိုင်ထိုးနေတဲ့သူမို့ မလုပ်ချင်။
ဒီလိုမူးရူးနေပုံနဲ့ ဘယ်လို အိမ်ပြန်မလဲသိချင်သေးတယ်။ ပြီးတော့ ... ကိုကို တဲ့။ စိတ်ပျက်စွာ ဆံပင်တွေသပ်တင်လိုက်တဲ့အချိန်
ဆွဲထားတဲ့ အင်္ကျီလက်ကို အားနဲ့ဆွဲချခံလိုက်ရတာမို့ လူက ယိုင်ခနဲဖြစ်ကာ ပါးတစ်ဖက်က ပူနွေးသွား၏။ "ပြွတ်" " ကိုကိုချောလို့ တစ်ခါ နမ်းခဲ့တယ်နော်။ တာ့တာ" "ဟာ"သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချောက်နက်နက်ထဲတွန်းချခံလိုက်ရသလို လှိုက်ခါအေးစိမ့်သွား၏။ သူ့ ပထမဦးဆုံး အနမ်းလေး။ အနိုင်!!!!!! မျက်လုံးပြူးနှင့် အနိုင့်မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ အနိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးမှိတ်ကာ အမူးသမားတစ်ယောက်လို တစ်ဟင်းဟင်းရယ်၍
ယိုင်တိုင်တိုင်နှင့် အပြင်ပြန်ထွက်သွားပြီဖြစ်၏။
ထိုနေရာမှာ မလှုပ်မယှက် ရပ်နေမိရင်း သူ့ဒူးကို မထိန်းနိုင်တော့တာကြောင့် ဘေးက နံရံကို အားပြုလိုက်ရသည်။ ရင်ထဲမှာ ကျယ်လောင်တဲ့ အော်ဟစ်သံက သော်တည်ဘုန်းနိုင်နိုင်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့နာမည်။ ဘုန်းနိုင်နိုင် ခင်ဗျား နောက်ရက် ကျုပ်ရှေ့က မတွေ့အောင် ရှောင် တော့....အားးးးးးးးး။ ချစ်တဲ့အိမ်စည်။ ဒီေန့ ရွားရွားပါးပါး နားရက္ေလးမို႔
ရံုးခန္းမွာပင္ ဟိုအေခ်ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ့
ကိုယ္တိုင္ ေခ်ာင္းရိုက္ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ေသခ်ာေဆးေနမိသည္။ ေခ်ာင္းရိုက္လို႔သံုးၿပီးမွ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ရွက္ကာ တဟဲဟဲရယ္မိေသးသည္။
ရည္းစားေတြထည္လဲတြဲဘူးေပမဲ့ ဒီလို အၿငိမ္ဇယားေလးေတာ့မတြဲဘူးေသးေပ။ ကိုယ့္ဆီက ခ်ူစားရင္စား မဟုတ္ရင္ ပေလးဘြိုင္းနဲ႔ေတြ့ရင္ေတြ့ ၊ဟင္း...
သူ႔အခ်စ္ေရးကလည္း အိမ္ကိုကလန္ကဆန္လုပ္လို႔လားမသိ ၊ၿမဲတဲ့ လက္တြဲေဖာ္ကိုမေတြ့ဖူးေသးတာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အသက္က ႏွစ္ဆယ့္ေလးထဲဝင္လာၿပီဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ေလးနဲ႔
ေျခညိမ္ခ်င္မိသည္။တကယ္ဆို စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ဖခင္ေၾကာင့္ သူ႔ဘဝ ဒီေလာက္လြတ္လပ္ဖို႔မလြယ္။
ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးရတဲ့ကေလးေတြနဲ႔ သူက
နည္းနည္းမွအဆင္မေျပသလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ေဘးေရာက္ေနသလိုခံစားခဲ့ရသည္။ ပုန္ကန္တက္တဲ့အရြယ္ မွာ ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔ပိုေဝးကြာလာၿပီးေနာက္
အေဖဘာေျပာေျပာ သူ အရြဲ႔တိုက္လာသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ အထက္တန္းၿပီးေနာက္မွာ ေယာက္်ားေလးရည္းစားကို ပထမဦးဆံုးစတင္ထားရိွခဲ့သည္။ ေဖေဖ သိၿပီးေနာက္မွာ အရိုက္ခံရတာေၾကာင့္ ေသမလို ျဖစ္ကာ ေဆးရံုေရာက္ခဲ့ရသည္ ခ်စ္လွခ်ည္မဟုတ္ေပမဲ့ လက္တၫ့္စမ္းတဲ့အရြယ္မို႔
ေဖေဖဘာေျပာေျပာလက္သင့္မခံသလို စကားလည္းမေျပာေတာ့ေပ။
ရိုက္လိုက္ႏွက္လိုက္ျဖင့္ ထိုရည္းစားနဲ႔ကြဲကြာၿပီးေနာက္ ေဖေဖဖက္က ၿငိမ္သြားေပမဲ့ သူကေတာ့ ပိုဆိုးလာခဲ့သည္။ ေနာက္ရည္းစားေတြထပ္ထားေတာ့ ေဖေဖသိေအာင္တစ္မ်ိဳး မသိေအာင္တစ္မ်ိဳး လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ေနာင္တေတာ့မရေပ။ ဆူလိုက္ပူလိုက္ရိုက္လိုက္ႏွင့္ ငါးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဒါကိုလက္ခံလိုက္ၿပီဟု သက္မွတ္ရမလို ေဖေဖ့ဖက္က တားျမစ္တာမ်ိဳး လုပ္မလာေတာ့ေပ။ အန္တီေလးကေတာ့ သူဖက္ကဖြင့္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္
စကားဟဟမေျပာသလို သူ႔သားေတြကိုလည္း သူနဲ႔အေပါင္းမခံေတာ့တာ အမွတ္တရပင္။ ဘာပဲေျပာေျပာ လူ႔ဘဝ တိုတိုေလးပဲဟာ။
သူလည္း သူႀကိဳက္တာ သူ လုပ္၊ ေပ်ာ္သလိုေနေနတာမို႔ ေဖေဖေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့အေပၚ ေျဖသာႏိုင္ခဲ့သည္။ အရင္ကဆို ဒါကိုမျမင္ႏိုင္သလို ခံလည္းခံစားႏိုင္ခဲ့တာမဟုတ္။ ပူေလာင္မူ႔ေတြနဲ႔ သူအဆင္မေျပတာ လူႀကီးေတြ သိမွာမဟုတ္။ လူဆိုတာ အတၲေတြနဲ႔ ခ်ည္ ေနွာင္ထားတာပဲဆိုတာ လက္ခံၿပီးေနာက္မွာ ထားခဲ့သမ်ွရည္းစားေတြထဲက ကိုယ့္အေပၚေဖာက္ျပန္တဲ့ေကာင္ေရာ၊ ခ်ူစားခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေရာ ေမတၲာထားႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူက ေစတနာသဒၵါတရားထက္သန္တဲ့ရည္းစားေကာင္းေလးပါေနာ္။
ဒါ သူထားခဲ့တဲ့ ရည္းစားေလးေတြ အသိဆံုးပါ။
အဲ့ေကာင္းက်ိဳးေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါရမဲ့ေကာင္ေလး
စင္ပါေစ၊ၾကည္ပါေစ၊ ေအးပါေစ၊ခ်စ္ပါေစ။ ေမတၲာတရားေတြနဲ႔ စိတ္ရင္းမွန္မွန္ ေဆးခဲ့လို႔လားေစတနာပါလို႔လား ၊ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္ ကပဲ
ပင္ကိုယ္ေခ်ာလို႔လားမသိ ။ ထြက္လာတဲ့ပံုေလးေတြက ၾကည္ေစေအးေစ။ ေျပာလို႔သာေျပာတာ သူရည္းစားျဖစ္လာရင္အခ်စ္ခံရမဲ့ရုပ္ေလး။ "ေနပါဦး ဒီမ်က္ႏွာေလး ျမင္ဖူးသလိုပဲ"ခပ္ငိုက္ငိုက္က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာက အတၫ့္ၾကၫ့္မေနတဲ့လႈပ္ရွားေနဟန္ဆိုေပမဲ့ ခုေခတ္ေမာ္ဒယ္ေတြလိုပဲ စတိုင္မလိုင္အျပၫ့္။ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြခ်ည္းပဲမို႔တစ္ပံုမွ အတၫ့္မပါ။
ဒီကေလးသာ ေမာ္ဒယ္ေလာကထဲဝင္လာရင္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြအကုန္ေႂကြကုန္ေတာ့မွာပဲ။ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ျပဳရင္းအထိအခိုက္မခံေသးတဲ့ပံုေလးေတြကိုေသခ်ာေနရာခ်ရ၏။ အလံုးစံုၿပီးေနာက္မွာ ေဘးနားခ်ထားတဲ့ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ကာ ျမင္ဖူးေနၾကမ်က္ႏွာ က ဘယ္ဆီမွာလဲဟု ထပ္ေတြးၾကၫ့္ေသးေပမဲ့ ေတြးမရတာေၾကာင့္
အေစာဆီ ည ဘားသြားရေအာင္လွမ္းခ်ိန္းလိုက္သည္။ "မိေစာ ညကိုထိုင္ေနက် ဘားမွာေတြ့ရေအာင္
နင့္ ငယ္ငယ္က crush ၾကည္သာဦးကို ေခၚခဲ့မယ္ ။"ၾကည္သာဦးရယ္၊ ခန႔္ေနာင္ရယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ။ အလုပ္ကိုယ္စီရိွၾကေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ရံခ်ိန္းၾကတဲ့အခါ မအားအားေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်ိန္ေပးျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြမို႔ ဘားသြားကလပ္သြား
ၫွိစရာမလိုပဲ လူညီသည္။ အေစာက မိန္းကေလးမို႔ ေယာက္်ားေလးေတြစိတ္ဝင္စားတဲ့သူနဲ႔က ေျပာစရာမလိုေအာင္ ပိုရင္းသည္။
အေစာျပည္ပ မွာေက်ာင္းတက္တုန္းက သူပါ
ဓာတ္ပံုပညာကို ေျခာက္လခန႔္ သင္တန္း လိုက္တက္လိုက္ေသးသည္။ ညေတြ့ၾကေအာင္ဆိုၿပီးၾကည္သာဦးဆီစာပို႔ရင္း
အေစာနဲ႔ ဘယ္လိုခ်ိတ္ေပးရမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။
ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲဖိတ္ေပါ့။ ၾကည္သာက အင္ယာ ေကာင္ေလးမို႔
အရမ္းမခ်မ္းသာေပမဲ့ အေစာကိုေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေစမွာမဟုတ္ပါ။ အေစာကလည္း အရင္လို ပံုတံုးတံုးမွမဟုတ္တာ ။ ႏွစ္ေယာက္သားလိုက္ဖက္လွေၾကာင္းေတြးကာ ကားေသာ့ေကာက္ကိုင္ကာ အိမ္ခဏျပန္ဖို႔ လုပ္လိုက္၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ေဟမာန္ဆက္၏ ကားကိုေတြ့ရေတာ့ စိတ္ရႈပ္သြား၏။ ႏိုင္ကမ႓ာဆက္တို႔ေမာင္ႏွမ ဟာ သူ႔အေပၚမွာ အေတာ္ေလးေမတၲာမထားႏိုင္တာ သိသာသည္။ သူ႔ျမင္တာနဲ႔ ေဟမာန္ဆက္ရဲ့မ်က္ႏွာဟာလည္း မသိမသာ ၫူစူသြားပါ၏။
သူသည္လည္းထို႔အတူပင္။ ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာ ။ သူကလည္းခပ္တည္တည္ပင္ အိမ္ေပၚထပ္တန္းသြားကာ တံခါးကို အသံျမည္ေအာင္ပိတ္ပစ္လိုက္၏။ မၾကည္သာတဲ့အေျခအေနမွာ ဘယ္သူက ပိုသာႏိုင္မွာလဲ။ သူက အခိုးခံရတဲ့သူ။ ေဟမာန္ဆက္ ေသာက္လက္စ အေအးခြက္ ေစာင့္ခနဲပစ္ခ်ကာ အႏိုင္အခန္းရိွရာအေပၚထပ္ကို မ်က္ေစာင္းရြယ္၏။ " ေဟမာန္ ""မာမီ သားႀကီးက အရင္စတာ ။ မသိရင္ ေဟမာန္တို႔က သူ႔အိမ္ေပၚမွာ အခန႔္သားတက္ေနရတဲ့သူေတြလိုလို" ေဒၚနန္းသူဇာ မ်က္ေစာင္းရြယ္တာ ျမင္ေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့ေပမဲ့ ေဟမာန္စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနဆဲပင္။ မာမီက မိေထြးသာေျပာတယ္ တစ္ခါမွ အႏိုင့္ကို မေကာင္းမေျပာသူ။ဒါေပမဲ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြလည္းမရိွ။ အႏိုင့္ဟာလည္း သူဘာသာသူေနသည္။ ရန္ျဖစ္စရာရိွရင္လည္း ဒယ္ဒီႀကီးနဲ႔သာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကိုနည္းနည္းမွအဖက္မလုပ္ေပ။ ဒါကိုပဲ ေဟမာန္ေရာ ကမ႓ာေရာ စိတ္ဆိုးၾကတာ။
ငယ္တုန္းက အႏိုင့္ဆီက အသိအမွတ္ျပဳတာခံခ်င္ၾကေပမဲ့ ႀကီးလာေတာ့ အႏိုင္စိတ္မရႈပ္ရႈပ္ေအာင္သာ ေနွာက္ယွက္ၾကေတာ့သည္။ ဒီကိစၥကို ကမ႓ာလာရင္ေျပာျပရဦးမည္။ အႏိုင္ေျခညိမ္ေနတာ ၾကာၿပီ အသစ္မ်ားေတြ့ေနၿပီလားမသိ။ ေဟမာန္ေရာ ကမ႓ာေရာ အႏိုင္ရဲ့ရည္းစားကိစၥေတြ
စပ္စုရတာႀကိဳက္ၾကသည္။ သိသာရင္လည္း အၿငိမ္မေန ဒယ္ဒီႀကီးကိုတိုင္ၾကေသးသည္။ _________ရာသီဥတုက အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပူမွန္းမသိပါ။
ငယ္တုန္းက ဖ်ာစုတ္နဲ႔အိပ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္က ပူတာကို မခံစားႏိုင္ဘူးေျပာရင္ရယ္ၾကမလားမသိ။ အျပင္ထြက္တာနဲ႔ လံုလံုၿခံဳၿခံဳဝတ္မွ မဟုတ္ရင္ ဟိုေနရာက
နာတာလိုလို ၊ဒီေနရာက ယားတာလိုလိုနဲ႔ေနရခက္ခ်က္။ ဦးစိုင္းလက္ထဲမွာ သူက ေကာင္းမြန္ျပၫ့္စံုစြာ
ေနခဲ့ရသူပီပီ အက်ႌေလးဆို မီးေႂကြထိုးၿပီးသားေကာ့ျပန္ေနမွ။ အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားေတာင္မွ ဦးစိုင္းက စုတ္ျပတ္ေနတဲ့အဝတ္အစား ဝတ္တာမ်ိဳးအလြန္မုန္းသည္။ အေတာ္အသင့္ေဟာင္းရင္ ေပးပစ္ရသည္။ ေခါက္ရိုးက်ိဳးလာတဲ့ ဘဝမွာ
သူဟာ ေရႊပင္နားတဲ့ေရႊက်ီးလိုေျပာင္းလဲခဲ့သူ။
မွန္ထဲက ၾကည္စင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ကို တဘတ္ျဖင့္ ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္ကာ အခန္းကို ေသခ်ာရွင္းလိုက္သည္။ ညက စကၤာပူက online class ႏွစ္ခုကို
မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ဆက္တိုက္တက္ခဲ့ရတာမို႔ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ေနျမင့္ခဲ့၏။ ၾကက္ဥေၾကာ္ႏွင့္ ထမင္းဆီစမ္းကို မနက္ေန့ခင္းစာ ေပါင္းစားၿပီး ဘင့္ဆီကိုဖုန္းေခၚေတာ့ဖုန္းက မကိုင္။ ဘင္ နဲ႔ဦးစိုင္းနဲ႔ ခုတေလာ သူမသိေအာင္တစ္ခုခုႀကိတ္လုပ္ေနသလိုလိုခံစားေနရသည္။ စဉ္းစားေနတုန္းဦးခင္ေထြးဆီကဖုန္းဝင္လာတာမို႔ "ဟယ္လို အန္ကယ္" " ကိုေကး အားရဲ့လားဗ်။ "သူထမင္းကို လက္စမသတ္ေတာ့ပဲ "ဟုတ္အားပါတယ္ဗ်။ ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲ အန္ကယ္" " အေရးႀကီးတယ္လို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန့ ကိုေကး ေမြးေန့ဆိုလို႔ သားေတာ္ေမာင္ကို လႊတ္လိုက္မလို႔။ Happy birthday ပါ ကိုေကး။ ""အာ... ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ။ ဟုတ္သားပဲ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန့ပဲ။ ေက်းဇူးပါအန္ကယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္သတိမရတာ " "ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီကြာ ။ အျပင္ဘာေလး သြားရေအာင္ ညီေစကိုလႊတ္ေပးမလို႔ ဘယ္ခ်ိန္အျပင္ထြက္ခ်င္လဲ ။"" ညီေစ အားရင္ ညေနလာေခၚခိုင္းလိုက္ေလ ။ ေအးေဆး night out ထြက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔" "အိုေက ကိုေကး။ သားက အားတယ္။
ညေနလႊတ္လိုက္မယ္။ ""ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္ ေက်းဇူးပါဗ် " ဖုန္းခ်ၿပီး ညီေစ အေၾကာင္းေတြးမိၿပီး
ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ညီေစနဲ႔သူနဲ႔က အသက္သိပ္မကြာ။
ပထမတစ္ခါ အန္ကယ္ဦးခင္ေထြးမိတ္ဆက္ေပးကတည္းက ညီေစ နဲ႔ ခင္ခဲ့တာပင္။
ရြယ္တူမိတ္ေဆြမရိွတဲ့သူ႔အတြက္ ညီေစ စိတ္ထြက္ေပါက္ပင္။ ဦးစိုင္းစိတ္တိုင္းက်လာေအာင္ ၊ ဦးစိုင္း သေဘာက်လာေအာင္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တဲ့အတြက္ အျပင္ေလာက ေပ်ာ္ရႊင္မူ႔ဟာ သူ႔အတြက္ ရွားရွားပါးပါးသာ။ ညီေစနဲ႔ အျပင္ထြက္ရမွာမို႔ တေနကုန္ အိမ္သန႔္ရွင္းေရး ၊ အဝတ္ေလ်ွာ္ ၊မီးပူတိုက္ လုပ္ထားလိုက္၏။ ညေန သံုးနာရီထိုးေတာ့ လမ္းထိပ္က
Market မွာ အသီးအရြက္ႏွင့္အသားတခ်ိဳ႕ကို ဝယ္ကာ ျပန္ခဲ့၏။ အားေနတုန္းမို႔ အေျခာက္အျခမ္း တခ်ိဳ႕ျပဳလုပ္ထားဖို႔ စိတ္ကူးမိတာျဖစ္၏။ သူ႔အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ေနဆဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အခန္းမွ တဟီးဟီးတဟားဟား ရယ္ေမာေနသံေတြ ၾကားလိုက္ရတာမို႔ ႏွာေခါင္းရႈံ႔မိသြား၏။ "အလကား အႏွစ္မရိွတဲ့ဟာေတြ" ေျပာဆိုၿပီး အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္ကာ ေသခ်ာျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ သူ႔တံခါးကိုယ္တံခါးပိတ္ထားခ်ိန္တြင္မည္သၫ့္အသံမွမၾကားရပါ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ရႈပ္လြန္းတာမို႔ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ သီခ်င္းေအးေအးဖြင့္ကာ နားေထာင္လိုက္မိသည္။ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ညီေစလာေခၚတာႏွင့္ လိုက္သြားကာ စကားေျပာရင္း ညေနစာ စားခဲ့၏။ "ကိုေကး ဒီမွာ ၾကာဦးမွာလား" ဘင္ႏွင့္ဦးစိုင္းကို သတိရသြားကာ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားေပမဲ့ သတိႏွင့္ ထိန္း၍ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္သည္။ "ေနရဦးမယ္ထင္ပါတယ္ကြာ။ ဦးစိုင္းက ခုထိ ျပန္မေခၚေသးဘူး" "ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ေအးေဆးေနဦးေပါ့ဗ်ာ။
ရည္းစားေလးဘာေလးထားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေျပာ။
မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းလွလွေလးေတြမွအမ်ားႀကီး" ညီေစစကားေၾကာင့္ၿပံဳးလိုက္မိရင္း ညီေစ ရည္းစားရႈပ္တဲ့အေၾကာင္းကိုပါ သတိရသြား၏။ "ေတာ္ပါကြာ။ ငါမွာအဲ့လိုေတြ ထားဖို႔ အခ်ိန္လည္းမရိွပါဘူး။ ေမတၲာဆိုတာ လုပ္ယူလို႔ရတဲ့အမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ ။ ဖူးစာပါလာရင္ ခလုတ္တိုက္ရင္ေတာင္ ညားသြားတက္တာပဲမဟုတ္လား" " ကိုေကး ...ခင္ဗ်ားဗ်ာ အသက္ကေလးငယ္ငယ္ရိွေသးတယ္။စကားေျပာတာ ကြၽန္ေတာ့္အေဖလိုပဲ "ထိုစကားက သူ႔ကိုမရယ္ေမာေစႏိုင္ပါ။
ေလာကဓံအေၾကာင္း ခံစားဖူးမွသိပါလိမ့္မည္။
ေမြးစားခံခဲ့ရတယ္ဆိုေပမဲ့ မိသားစုဝင္အသစ္အေနနဲ႔ မႀကိဳက္မွာ၊ သေဘာမက်မွ ၊ျပန္ပို႔ခံရမွာ သူဘယ္ေလာက္ စိုးရိမ္ခဲ့ရပါသလဲ။ရာသီဥတုပူေနြးေနေပမဲ့အထဲမွာေတာ့ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ ေနသည္။
ဘား ေရာက္ဖူးတာ ဒါ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္မို႔ အနည္းငယ္ေနရခက္၏။ ညီေစက ေလွကားငါးထစ္ေလာက္တက္ရတဲ့ အနည္းငယ္ျမင့္ၿပီးသီးသန႔္ဆန္တဲ့ေနရာတစ္ခုဆီသို႔ေခၚသြား၏။ မလင္းမေမွာင္တဲ့ေနရာမွာ တီးလံုးသံက ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။ "ကိုေကး ဘာေသာက္မလဲ။ အျပင္းလား အေပ်ာ့လား"" ခုမွေသာက္ဖူးတာညီေစ "ညီေစမ်က္ခံုးပင့္သြား တာေတြ့ေပမဲ့ ေခါင္းလွၫ့္ကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
လူငယ္ လူႀကီးစံုၾကၿပီး သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ ေအးေဆး စကားေျပာေနၾကတာမို႔ ထင္သေလာက္စိတ္ရႈပ္စရာမေကာင္းတာေတြ့ရ၏။ ေနာက္လည္း မၾကာမၾကာ အျပင္ထြက္မွထင္တယ္။ သူလွၫ့္ၾကၫ့္ေနတုန္းမွာ သူနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးေထာင့္မွာ ျမင္ေနၾကမ်က္ႏွာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔သြား၏။ေဘးမွာ ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္အျပင္ သူနဲ႔တြဲေနတဲ့မိန္းကေလးပါ ပါေနတာမို႔စိတ္ပ်က္သြား
သည္။ ရယ္ေနတာလည္း တဟီးဟီးတဟားဟား။ ျမင္လိုက္ရတိုင္းရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ခု အႏိုင္ ေၾကာင့္ သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ထပ္လွၫ့္မၾကၫ့္ေတာ့ပါ။ "ၾကည္သာ ဒါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေစာျမခ်စ္။
မွတ္မိရဲ့လားမသိဘူး ကိုးတန္းတုန္းက မွန္ေၾကာင္ေလး။ ""ဩ သိၿပီ။ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့မိေစာ" အေစာေနရခက္သြားပံုရေပမဲ့ ၾကည္သာဦးကိုလွၫ့္ကာေခါင္းညိတ္ျပ၏။ ႏွစ္ေယာက္သား သိပ္မရင္းႏွီးၾကတာမို႔ ၾကားေနကေန အႏိုင္က စလိုက္ေနာက္လိုက္။ " ႏိုင္ႏိုင္ မင္းဒီတေလာ ေျခၿငိမ္ေနတယ္ဆို" "သတင္းကျမန္လွခ်ည္လား" အႏိုင္ ၏ ရည္းစားေဟာင္းထဲမွာ ခန႔္ေနာင္လည္းပါသည္။ ခန႔္ေနာင္ကိုက် ဒီတိုင္း အဆင္ေျပမလားလို႔တြဲခဲ့တာမ်ိဳးပါ။ သူငယ္ခ်င္းကေနအခ်စ္ေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ျမန္မာကားမွ မဟုတ္တာေလ ။ အေၾကာင္းသိသူေတြပီပီ ခန႔္ေနာင္က အႏိုင့္ကို မယံုရဲ။ အႏိုင္က က် ခန႔္ေနာင္လုပ္ရပ္ေတြကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္လို႔ထင္သည္။ ဘယ္လိုမွ ၫွိယူလို႔မရတာနဲ႔ ျပတ္စဲလိုက္ၾကၿပီး သူငယ္ခ်င္းလို ဆက္၍ေနမည္ ျဖစ္ၾက၏။ "ျမန္ဆို မင္းတပၫ့္ ရဲသူနဲ႔ ဟိုေန့က ေတြ့လိုက္လို႔ပါ။
မထင္ရဘူးေနာ္ ၿငိမ္စရာ ေတြ့ေနၿပီလား ႏိုင္ႏိုင္""ဒီလိုပါပဲ။ ရည္းစားမ်ားရတာ ညီးေငြ့လာလို႔။
ေနာက္ပိုင္း အတည္ႀကံရမွာေလး ဘာေလးေတြ့လာရင္ အရႈပ္အရွင္းကင္းေနမွ အဆင္ေျပမွာေလ"ဖ်တ္ခနဲ ခန႔္ေနာင္မ်က္ႏွာတည္သြားေသာ္ျငား ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာင္းသြားတာမို႔ ဘယ္သူမွသတိမထားမိလိုက္။ ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ အႏိုင္ အေတာ္ေလး
အူႂကြလာ၏။ အႏိုင္က အမူးသမားေတြထဲမွာ
အမူးေပ်ာ္။ မူးေလ ေပ်ာ္ေလ။
တဟားဟားနဲ႔ ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရင္း
အႏိုင္မ်က္ႏွာေလးရဲလာ၏။ အႏိုင္က ဒီေန့ ခဲပုတ္ေရာင္ တီရွပ္ေပၚမွာ ဂ်က္ကတ္အနက္ေရာင္ဝတ္ထားတာျဖစ္သည္။
ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆံပင္ကို တမင္ပံုသြင္းေကာက္ထားတာေၾကာင့္ လိႈင္းသ႑ာန္ ေရလိႈင္းအေကာက္က အႏိုင့္ပခူံးေပၚမွာဝဲေန၏။ တခါတစ္ေလ ကေလးလိုလို ဘာလိုလို ေရာင္စံုၪီးထုပ္ေတြနဲ႔စတိုင္ထုတ္တတ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါၾကၫ့္ၾကၫ့္အႏိုင္က အဖြဲ႔ထဲမွာ အႏု ဆံုး ၊အေခ်ာဆံုး။ ေသာက္ထားတာမ်ားေနတာမို႔ အႏိုင္ လက္ကာျပ၍
စားပြဲဝိုင္းကေနထၿပီး Toilet သြားဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္၏။ "ရလားႏိုင္ႏိုင္။ငါလိုက္ပို႔ရမလား"" No No ခန႔္ေနာင္ ငါအိုေကတယ္"ေျခလွမ္းေတြ ယိုင္ထိုးမေနေအာင္ ထိန္းရင္း ပြေယာင္းေယာင္းဆံပင္ကိုတခ်က္သပ္လိုက္ေသး၏။ ဘယ္လိုပဲၾကၫ့္ၾကၫ့္အႏိုင္က အလွေလးမို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အႏိုင့္ဖက္ကိုလွၫ့္ၾကၫ့္လာၾက၏။ ထူးျခားစြာ သြယ္လ်ေနတဲ့ကိုယ္လံုးက မိန္းကေလးလိုမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ ခါးေနရာခါး ထင္ရွားသည္ ။ ေျခဆံလက္ဆံေလးေတြပါမက်န္ အႏိုင္က တကယ္ ၾကၫ့္ေကာင္းတဲ့အထဲပါတာေၾကာင့္
သူတို႔ေလာကမွာဆို အႏိုင္နဲ႔တြဲခ်င္တဲ့သူေတြမွတစ္ပံုႀကီး။ ခန႔္ေနာင္အပါအဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာက်ၾကေပမဲ့ အႏိုင္ရဲ့ဖူးစာဖက္ကပဲ သူတို႔မျဖစ္ႏိုင္တာလားမသိ၊ ခုထိ အေၾကာင္းအရင္းမတည္ၿမဲစြာလြဲေနၾကဆဲပါ။ ႏွေျမာတသစြာ အႏိုင့္ေနာက္ေက်ာကို ေငးကာ ခန႔္ေနာင္ ေကာ့ေတးတစ္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္ေတာ့ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလ်ွာက္ပူဆင္းသြား၏။ ေယာက္်ားေလး သန႔္စင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အႏိုင္လူမရိွတဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာေရြးကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရိွေပမဲ့ ပါတာျခင္း အတူတူမို႔ ရွက္မေနပဲ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ ဇစ္ကိုေအာက္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဘးက လႊတ္ေနတဲ့ေနရာမွာ အနက္ေရာင္ပံုရိပ္တစ္ခုက ဖံုးလႊမ္းလာၿပီး ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရနံ႔တစ္ခုက ႏွာေခါင္းဝမွာ သင္းခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ပထမဦးဆံုး ျမင္လိုက္ရတာ သူလိုပင္ ေဘာင္းဘီဇစ္ဆြဲခ်ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္တစ္စံု ။ ေနာက္ အနည္းငယ္ ရွည္လ်ားေသာ .....Whattttt??????ရစ္ေထြေနတဲ့ သူ႔မ်က္လံုးအစံုသည္ ေအာ္တိုျပဴးက်ယ္သြားၿပီးေနာက္ ထိုအရာကိုပဲ တအံ့တဩေငးၾကၫ့္မိၿပီးေနာက္ အျဖဴေရာင္ ရႉးရႉးေတြလြင့္ပ်ံ့လာမွပဲ သတိဝင္ကာ မ်က္ေတာင္ သံုးခ်က္ေလာက္ပုတ္ခါ သတိဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ေနာက္က်သြား၏။ က်စ္ခနဲအသံႏွင့္အတူ သိမ္းဆည္းသြားေသာ ထိုအရာ။ ႏွေျမာတသစြာႏွာေခါင္းရႈံ႔ရင္း ေထျြပားေနတဲ့ အၾကၫ့္ေတျြဖင့္ တစ္ဖက္လူကိုေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးနီေစြးေတာ့မေယာင္ ရဲျဖာေနတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလးတစ္ေယာက္။ " ဟင္း..ဟင္း ဘယ္တူေလးလဲမသိဘူး။ ခ်စ္စရာေလး" မ်က္ခံုးတစ္စံု တြန႔္ေကြးသြားတာကိုၾကၫ့္ရင္း ကမန္းကတမ္း သူ႔ၾကက္ဥကိုထိုးသြင္းသိမ္းဆည္းၿပီး အနားတိုးကာ ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။ "ျမင္ဖူးသလိုပဲေနာ္။ရုပ္ကေလးကေတာ္ေတာ္စင္တယ္ " " မူးေနရင္လည္း အိမ္ျပန္လိုက္ေတာ့ "" ျပန္ပါဘူးေသာက္ဦးမွာ။ ဒါနဲ႔ေလ ကိုကို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးလို႔ရမလား။ "" ဘာ... ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ "" ဆက္မလို႔ေပါ့ " " ခင္ဗ်ား ေနခ်င္တစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့ေတာ့ ၊ ဖယ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုမဆြဲနဲ႔ " အက်ႌလက္ကိုဆြဲထားတာကိုၾကၫ့္ၿပီးေျပာေပမဲ့
မူးေနတဲ့သူက နာရမွန္းလည္းသိပံုမေပၚ။
တဟီးဟီးရယ္ကာ " ေနပါဦး.. နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။ ရည္းစားေရာ ရိွလား ။ ကြၽန္ေတာ္နာမည္ ေသာ္တည္ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ပါဗ်။ ကိုကို႔နာမည္ကေရာဟင္" Toilet ထဲမွာ ဟိုလူက ၾကၫ့္ဒီလူကၾကၫ့္မို႔ ေကးမ်က္ႏွာ အနီေရာင္ေဆးျဖန္းထားသလို ရဲရဲနီလ်က္။
ဆြဲထားတဲ့လက္ကိုတြန္းလႊတ္ရင္ရေသာ္ျငား
ယိုင္ထိုးေနတဲ့သူမို႔ မလုပ္ခ်င္။
ဒီလိုမူးရူးေနပံုနဲ႔ ဘယ္လို အိမ္ျပန္မလဲသိခ်င္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ... ကိုကို တဲ့။ စိတ္ပ်က္စြာ ဆံပင္ေတြသပ္တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
ဆြဲထားတဲ့ အက်ႌလက္ကို အားနဲ႔ဆြဲခ်ခံလိုက္ရတာမို႔ လူက ယိုင္ခနဲျဖစ္ကာ ပါးတစ္ဖက္က ပူေနြးသြား၏။ "ႁပြတ္" " ကိုကိုေခ်ာလို႔ တစ္ခါ နမ္းခဲ့တယ္ေနာ္။ တာ့တာ" "ဟာ"သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေခ်ာက္နက္နက္ထဲတြန္းခ်ခံလိုက္ရသလို လိႈက္ခါေအးစိမ့္သြား၏။ သူ႔ ပထမဦးဆံုး အနမ္းေလး။ အႏိုင္!!!!!! မ်က္လံုးျပဴးႏွင့္ အႏိုင့္မ်က္ႏွာအား စိုက္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အႏိုင္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးမိွတ္ကာ အမူးသမားတစ္ေယာက္လို တစ္ဟင္းဟင္းရယ္၍
ယိုင္တိုင္တိုင္ႏွင့္ အျပင္ျပန္ထြက္သြားၿပီျဖစ္၏။
ထိုေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနမိရင္း သူ႔ဒူးကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေဘးက နံရံကို အားျပဳလိုက္ရသည္။ ရင္ထဲမွာ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေအာ္ဟစ္သံက ေသာ္တည္ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့နာမည္။ ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ ခင္ဗ်ား ေနာက္ရက္ က်ဳပ္ေရ႔ွက မေတြ့ေအာင္ ေရွာင္ ေတာ့....အားးးးးးးးး။ ခ်စ္တဲ့အိမ္စည္။
ရုံးခန်းမှာပင် ဟိုအချေကိုယ်တော်လေးရဲ့
ကိုယ်တိုင် ချောင်းရိုက် ဓာတ်ပုံလေးတွေကို သေချာဆေးနေမိသည်။ ချောင်းရိုက်လို့သုံးပြီးမှ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ရှက်ကာ တဟဲဟဲရယ်မိသေးသည်။
ရည်းစားတွေထည်လဲတွဲဘူးပေမဲ့ ဒီလို အငြိမ်ဇယားလေးတော့မတွဲဘူးသေးပေ။ ကိုယ့်ဆီက ချူစားရင်စား မဟုတ်ရင် ပလေးဘွိုင်းနဲ့တွေ့ရင်တွေ့ ၊ဟင်း...
သူ့အချစ်ရေးကလည်း အိမ်ကိုကလန်ကဆန်လုပ်လို့လားမသိ ၊မြဲတဲ့ လက်တွဲဖော်ကိုမတွေ့ဖူးသေးတာပါ။ ဘာပဲပြောပြော အသက်က နှစ်ဆယ့်လေးထဲဝင်လာပြီဆိုတော့ တစ်ယောက်ဆိုတစ်ယောက်လေးနဲ့
ခြေညိမ်ချင်မိသည်။တကယ်ဆို စည်းကမ်းကြီးတဲ့ဖခင်ကြောင့် သူ့ဘဝ ဒီလောက်လွတ်လပ်ဖို့မလွယ်။
နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီးရတဲ့ကလေးတွေနဲ့ သူက
နည်းနည်းမှအဆင်မပြေသလို သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘေးရောက်နေသလိုခံစားခဲ့ရသည်။ ပုန်ကန်တက်တဲ့အရွယ် မှာ ဖခင်ဖြစ်သူနဲ့ပိုဝေးကွာလာပြီးနောက်
အဖေဘာပြောပြော သူ အရွဲ့တိုက်လာသည်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အထက်တန်းပြီးနောက်မှာ ယောက်ျားလေးရည်းစားကို ပထမဦးဆုံးစတင်ထားရှိခဲ့သည်။ ဖေဖေ သိပြီးနောက်မှာ အရိုက်ခံရတာကြောင့် သေမလို ဖြစ်ကာ ဆေးရုံရောက်ခဲ့ရသည် ချစ်လှချည်မဟုတ်ပေမဲ့ လက်တည့်စမ်းတဲ့အရွယ်မို့
ဖေဖေဘာပြောပြောလက်သင့်မခံသလို စကားလည်းမပြောတော့ပေ။
ရိုက်လိုက်နှက်လိုက်ဖြင့် ထိုရည်းစားနဲ့ကွဲကွာပြီးနောက် ဖေဖေဖက်က ငြိမ်သွားပေမဲ့ သူကတော့ ပိုဆိုးလာခဲ့သည်။ နောက်ရည်းစားတွေထပ်ထားတော့ ဖေဖေသိအောင်တစ်မျိုး မသိအောင်တစ်မျိုး လုပ်ခဲ့ပေမဲ့နောင်တတော့မရပေ။ ဆူလိုက်ပူလိုက်ရိုက်လိုက်နှင့် ငါးနှစ်ကြာပြီးနောက်မှာတော့ ဒါကိုလက်ခံလိုက်ပြီဟု သက်မှတ်ရမလို ဖေဖေ့ဖက်က တားမြစ်တာမျိုး လုပ်မလာတော့ပေ။ အန်တီလေးကတော့ သူဖက်ကဖွင့်ချလိုက်ပြီးနောက်
စကားဟဟမပြောသလို သူ့သားတွေကိုလည်း သူနဲ့အပေါင်းမခံတော့တာ အမှတ်တရပင်။ ဘာပဲပြောပြော လူ့ဘဝ တိုတိုလေးပဲဟာ။
သူလည်း သူကြိုက်တာ သူ လုပ်၊ ပျော်သလိုနေနေတာမို့ ဖေဖေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အပေါ် ဖြေသာနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်ကဆို ဒါကိုမမြင်နိုင်သလို ခံလည်းခံစားနိုင်ခဲ့တာမဟုတ်။ ပူလောင်မူ့တွေနဲ့ သူအဆင်မပြေတာ လူကြီးတွေ သိမှာမဟုတ်။ လူဆိုတာ အတ္တတွေနဲ့ ချည် နှောင်ထားတာပဲဆိုတာ လက်ခံပြီးနောက်မှာ ထားခဲ့သမျှရည်းစားတွေထဲက ကိုယ့်အပေါ်ဖောက်ပြန်တဲ့ကောင်ရော၊ ချူစားခဲ့တဲ့ကောင်တွေရော မေတ္တာထားနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ သူက စေတနာသဒ္ဒါတရားထက်သန်တဲ့ရည်းစားကောင်းလေးပါနော်။
ဒါ သူထားခဲ့တဲ့ ရည်းစားလေးတွေ အသိဆုံးပါ။
အဲ့ကောင်းကျိုးကြောင့် ဒီတစ်ခါရမဲ့ကောင်လေး
စင်ပါစေ၊ကြည်ပါစေ၊ အေးပါစေ၊ချစ်ပါစေ။ မေတ္တာတရားတွေနဲ့ စိတ်ရင်းမှန်မှန် ဆေးခဲ့လို့လားစေတနာပါလို့လား ၊ဒါမှမဟုတ် သူကိုယ်တိုင် ကပဲ
ပင်ကိုယ်ချောလို့လားမသိ ။ ထွက်လာတဲ့ပုံလေးတွေက ကြည်စေအေးစေ။ ပြောလို့သာပြောတာ သူရည်းစားဖြစ်လာရင်အချစ်ခံရမဲ့ရုပ်လေး။ "နေပါဦး ဒီမျက်နှာလေး မြင်ဖူးသလိုပဲ"ခပ်ငိုက်ငိုက်ကျနေတဲ့ မျက်နှာက အတည့်ကြည့်မနေတဲ့လှုပ်ရှားနေဟန်ဆိုပေမဲ့ ခုခေတ်မော်ဒယ်တွေလိုပဲ စတိုင်မလိုင်အပြည့်။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေချည်းပဲမို့တစ်ပုံမှ အတည့်မပါ။
ဒီကလေးသာ မော်ဒယ်လောကထဲဝင်လာရင်တော့ မိန်းကလေးတွေအကုန်ကြွေကုန်တော့မှာပဲ။ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ပြုရင်းအထိအခိုက်မခံသေးတဲ့ပုံလေးတွေကိုသေချာနေရာချရ၏။ အလုံးစုံပြီးနောက်မှာ ဘေးနားချထားတဲ့ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ကာ မြင်ဖူးနေကြမျက်နှာ က ဘယ်ဆီမှာလဲဟု ထပ်တွေးကြည့်သေးပေမဲ့ တွေးမရတာကြောင့်
အစောဆီ ည ဘားသွားရအောင်လှမ်းချိန်းလိုက်သည်။ "မိစော ညကိုထိုင်နေကျ ဘားမှာတွေ့ရအောင်
နင့် ငယ်ငယ်က crush ကြည်သာဦးကို ခေါ်ခဲ့မယ် ။"ကြည်သာဦးရယ်၊ ခန့်နောင်ရယ်က သူ့သူငယ်ချင်းတွေ။ အလုပ်ကိုယ်စီရှိကြပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ရံချိန်းကြတဲ့အခါ မအားအားအောင် သူငယ်ချင်းတွေအချိန်ပေးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားလေးတွေမို့ ဘားသွားကလပ်သွား
ညှိစရာမလိုပဲ လူညီသည်။ အစောက မိန်းကလေးမို့ ယောက်ျားလေးတွေစိတ်ဝင်စားတဲ့သူနဲ့က ပြောစရာမလိုအောင် ပိုရင်းသည်။
အစောပြည်ပ မှာကျောင်းတက်တုန်းက သူပါ
ဓာတ်ပုံပညာကို ခြောက်လခန့် သင်တန်း လိုက်တက်လိုက်သေးသည်။ ညတွေ့ကြအောင်ဆိုပြီးကြည်သာဦးဆီစာပို့ရင်း
အစောနဲ့ ဘယ်လိုချိတ်ပေးရမလဲဟု တွေးနေမိသည်။
ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲဖိတ်ပေါ့။ ကြည်သာက အင်ယာ ကောင်လေးမို့
အရမ်းမချမ်းသာပေမဲ့ အစောကိုတော့မျက်နှာငယ်စေမှာမဟုတ်ပါ။ အစောကလည်း အရင်လို ပုံတုံးတုံးမှမဟုတ်တာ ။ နှစ်ယောက်သားလိုက်ဖက်လှကြောင်းတွေးကာ ကားသော့ကောက်ကိုင်ကာ အိမ်ခဏပြန်ဖို့ လုပ်လိုက်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နိုင်ဟေမာန်ဆက်၏ ကားကိုတွေ့ရတော့ စိတ်ရှုပ်သွား၏။ နိုင်ကမ္ဘာဆက်တို့မောင်နှမ ဟာ သူ့အပေါ်မှာ အတော်လေးမေတ္တာမထားနိုင်တာ သိသာသည်။ သူ့မြင်တာနဲ့ ဟေမာန်ဆက်ရဲ့မျက်နှာဟာလည်း မသိမသာ ညူစူသွားပါ၏။
သူသည်လည်းထို့အတူပင်။ ပြဒါးတစ်လမ်း၊သံတစ်လမ်းဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ ။ သူကလည်းခပ်တည်တည်ပင် အိမ်ပေါ်ထပ်တန်းသွားကာ တံခါးကို အသံမြည်အောင်ပိတ်ပစ်လိုက်၏။ မကြည်သာတဲ့အခြေအနေမှာ ဘယ်သူက ပိုသာနိုင်မှာလဲ။ သူက အခိုးခံရတဲ့သူ။ ဟေမာန်ဆက် သောက်လက်စ အအေးခွက် စောင့်ခနဲပစ်ချကာ အနိုင်အခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်ကို မျက်စောင်းရွယ်၏။ " ဟေမာန် ""မာမီ သားကြီးက အရင်စတာ ။ မသိရင် ဟေမာန်တို့က သူ့အိမ်ပေါ်မှာ အခန့်သားတက်နေရတဲ့သူတွေလိုလို" ဒေါ်နန်းသူဇာ မျက်စောင်းရွယ်တာ မြင်တော့ ဆက်မပြောတော့ပေမဲ့ ဟေမာန်စိတ်ထဲမှာ မကျေမနပ်ဖြစ်နေဆဲပင်။ မာမီက မိထွေးသာပြောတယ် တစ်ခါမှ အနိုင့်ကို မကောင်းမပြောသူ။ဒါပေမဲ့ ဖော်ဖော်ရွေရွေလည်းမရှိ။ အနိုင့်ဟာလည်း သူဘာသာသူနေသည်။ ရန်ဖြစ်စရာရှိရင်လည်း ဒယ်ဒီကြီးနဲ့သာဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုနည်းနည်းမှအဖက်မလုပ်ပေ။ ဒါကိုပဲ ဟေမာန်ရော ကမ္ဘာရော စိတ်ဆိုးကြတာ။
ငယ်တုန်းက အနိုင့်ဆီက အသိအမှတ်ပြုတာခံချင်ကြပေမဲ့ ကြီးလာတော့ အနိုင်စိတ်မရှုပ်ရှုပ်အောင်သာ နှောက်ယှက်ကြတော့သည်။ ဒီကိစ္စကို ကမ္ဘာလာရင်ပြောပြရဦးမည်။ အနိုင်ခြေညိမ်နေတာ ကြာပြီ အသစ်များတွေ့နေပြီလားမသိ။ ဟေမာန်ရော ကမ္ဘာရော အနိုင်ရဲ့ရည်းစားကိစ္စတွေ
စပ်စုရတာကြိုက်ကြသည်။ သိသာရင်လည်း အငြိမ်မနေ ဒယ်ဒီကြီးကိုတိုင်ကြသေးသည်။ _________ရာသီဥတုက အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ပူမှန်းမသိပါ။
ငယ်တုန်းက ဖျာစုတ်နဲ့အိပ်ခဲ့ရတဲ့ကောင်က ပူတာကို မခံစားနိုင်ဘူးပြောရင်ရယ်ကြမလားမသိ။ အပြင်ထွက်တာနဲ့ လုံလုံခြုံခြုံဝတ်မှ မဟုတ်ရင် ဟိုနေရာက
နာတာလိုလို ၊ဒီနေရာက ယားတာလိုလိုနဲ့နေရခက်ချက်။ ဦးစိုင်းလက်ထဲမှာ သူက ကောင်းမွန်ပြည့်စုံစွာ
နေခဲ့ရသူပီပီ အင်္ကျီလေးဆို မီးကြွေထိုးပြီးသားကော့ပြန်နေမှ။ အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားတောင်မှ ဦးစိုင်းက စုတ်ပြတ်နေတဲ့အဝတ်အစား ဝတ်တာမျိုးအလွန်မုန်းသည်။ အတော်အသင့်ဟောင်းရင် ပေးပစ်ရသည်။ ခေါက်ရိုးကျိုးလာတဲ့ ဘဝမှာ
သူဟာ ရွှေပင်နားတဲ့ရွှေကျီးလိုပြောင်းလဲခဲ့သူ။
မှန်ထဲက ကြည်စင်နေတဲ့ မျက်နှာ ကို တဘတ်ဖြင့် ရေပြောင်အောင်သုတ်ကာ အခန်းကို သေချာရှင်းလိုက်သည်။ ညက စင်္ကာပူက online class နှစ်ခုကို
မိုးချုပ်တဲ့အထိ ဆက်တိုက်တက်ခဲ့ရတာမို့ အိပ်ယာနိုးတော့ နေမြင့်ခဲ့၏။ ကြက်ဥကြော်နှင့် ထမင်းဆီစမ်းကို မနက်နေ့ခင်းစာ ပေါင်းစားပြီး ဘင့်ဆီကိုဖုန်းခေါ်တော့ဖုန်းက မကိုင်။ ဘင် နဲ့ဦးစိုင်းနဲ့ ခုတလော သူမသိအောင်တစ်ခုခုကြိတ်လုပ်နေသလိုလိုခံစားနေရသည်။ စဉ်းစားနေတုန်းဦးခင်ထွေးဆီကဖုန်းဝင်လာတာမို့ "ဟယ်လို အန်ကယ်" " ကိုကေး အားရဲ့လားဗျ။ "သူထမင်းကို လက်စမသတ်တော့ပဲ "ဟုတ်အားပါတယ်ဗျ။ ဘာအရေးကြီးလို့လဲ အန်ကယ်" " အရေးကြီးတယ်လို့လဲ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနေ့ ကိုကေး မွေးနေ့ဆိုလို့ သားတော်မောင်ကို လွှတ်လိုက်မလို့။ Happy birthday ပါ ကိုကေး။ ""အာ... ကျွန်တော်မေ့နေတာ။ ဟုတ်သားပဲ ကျွန်တော့်မွေးနေ့ပဲ။ ကျေးဇူးပါအန်ကယ်။ ကျွန်တော် တကယ်သတိမရတာ " "ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီကွာ ။ အပြင်ဘာလေး သွားရအောင် ညီစေကိုလွှတ်ပေးမလို့ ဘယ်ချိန်အပြင်ထွက်ချင်လဲ ။"" ညီစေ အားရင် ညနေလာခေါ်ခိုင်းလိုက်လေ ။ အေးဆေး night out ထွက်ရင်ကောင်းမလားလို့" "အိုကေ ကိုကေး။ သားက အားတယ်။
ညနေလွှတ်လိုက်မယ်။ ""ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ကျေးဇူးပါဗျ " ဖုန်းချပြီး ညီစေ အကြောင်းတွေးမိပြီး
ပြုံးလိုက်မိသည်။ ညီစေနဲ့သူနဲ့က အသက်သိပ်မကွာ။
ပထမတစ်ခါ အန်ကယ်ဦးခင်ထွေးမိတ်ဆက်ပေးကတည်းက ညီစေ နဲ့ ခင်ခဲ့တာပင်။
ရွယ်တူမိတ်ဆွေမရှိတဲ့သူ့အတွက် ညီစေ စိတ်ထွက်ပေါက်ပင်။ ဦးစိုင်းစိတ်တိုင်းကျလာအောင် ၊ ဦးစိုင်း သဘောကျလာအောင် ကြိုးစားနေခဲ့တဲ့အတွက် အပြင်လောက ပျော်ရွှင်မူ့ဟာ သူ့အတွက် ရှားရှားပါးပါးသာ။ ညီစေနဲ့ အပြင်ထွက်ရမှာမို့ တနေကုန် အိမ်သန့်ရှင်းရေး ၊ အဝတ်လျှော် ၊မီးပူတိုက် လုပ်ထားလိုက်၏။ ညနေ သုံးနာရီထိုးတော့ လမ်းထိပ်က
Market မှာ အသီးအရွက်နှင့်အသားတချို့ကို ဝယ်ကာ ပြန်ခဲ့၏။ အားနေတုန်းမို့ အခြောက်အခြမ်း တချို့ပြုလုပ်ထားဖို့ စိတ်ကူးမိတာဖြစ်၏။ သူ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်နေဆဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းမှ တဟီးဟီးတဟားဟား ရယ်မောနေသံတွေ ကြားလိုက်ရတာမို့ နှာခေါင်းရှုံ့မိသွား၏။ "အလကား အနှစ်မရှိတဲ့ဟာတွေ" ပြောဆိုပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ကာ သေချာပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ သူ့တံခါးကိုယ်တံခါးပိတ်ထားချိန်တွင်မည်သည့်အသံမှမကြားရပါ။ သို့သော် စိတ်ရှုပ်လွန်းတာမို့ စိတ်ငြိမ်းချမ်းအောင် သီချင်းအေးအေးဖွင့်ကာ နားထောင်လိုက်မိသည်။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ညီစေလာခေါ်တာနှင့် လိုက်သွားကာ စကားပြောရင်း ညနေစာ စားခဲ့၏။ "ကိုကေး ဒီမှာ ကြာဦးမှာလား" ဘင်နှင့်ဦးစိုင်းကို သတိရသွားကာ မျက်နှာ ပျက်သွားပေမဲ့ သတိနှင့် ထိန်း၍ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ "နေရဦးမယ်ထင်ပါတယ်ကွာ။ ဦးစိုင်းက ခုထိ ပြန်မခေါ်သေးဘူး" "ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်အေးဆေးနေဦးပေါ့ဗျာ။
ရည်းစားလေးဘာလေးထားချင်တယ်ဆိုရင်ပြော။
မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းလှလှလေးတွေမှအများကြီး" ညီစေစကားကြောင့်ပြုံးလိုက်မိရင်း ညီစေ ရည်းစားရှုပ်တဲ့အကြောင်းကိုပါ သတိရသွား၏။ "တော်ပါကွာ။ ငါမှာအဲ့လိုတွေ ထားဖို့ အချိန်လည်းမရှိပါဘူး။ မေတ္တာဆိုတာ လုပ်ယူလို့ရတဲ့အမျိုးမှမဟုတ်တာ ။ ဖူးစာပါလာရင် ခလုတ်တိုက်ရင်တောင် ညားသွားတက်တာပဲမဟုတ်လား" " ကိုကေး ...ခင်ဗျားဗျာ အသက်ကလေးငယ်ငယ်ရှိသေးတယ်။စကားပြောတာ ကျွန်တော့်အဖေလိုပဲ "ထိုစကားက သူ့ကိုမရယ်မောစေနိုင်ပါ။
လောကဓံအကြောင်း ခံစားဖူးမှသိပါလိမ့်မည်။
မွေးစားခံခဲ့ရတယ်ဆိုပေမဲ့ မိသားစုဝင်အသစ်အနေနဲ့ မကြိုက်မှာ၊ သဘောမကျမှ ၊ပြန်ပို့ခံရမှာ သူဘယ်လောက် စိုးရိမ်ခဲ့ရပါသလဲ။ရာသီဥတုပူနွေးနေပေမဲ့အထဲမှာတော့အေးစိမ့်စိမ့်ဖြစ် နေသည်။
ဘား ရောက်ဖူးတာ ဒါ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အနည်းငယ်နေရခက်၏။ ညီစေက လှေကားငါးထစ်လောက်တက်ရတဲ့ အနည်းငယ်မြင့်ပြီးသီးသန့်ဆန်တဲ့နေရာတစ်ခုဆီသို့ခေါ်သွား၏။ မလင်းမမှောင်တဲ့နေရာမှာ တီးလုံးသံက ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်။ "ကိုကေး ဘာသောက်မလဲ။ အပြင်းလား အပျော့လား"" ခုမှသောက်ဖူးတာညီစေ "ညီစေမျက်ခုံးပင့်သွား တာတွေ့ပေမဲ့ ခေါင်းလှည့်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
လူငယ် လူကြီးစုံကြပြီး သူ့အဖွဲ့နဲ့သူ အေးဆေး စကားပြောနေကြတာမို့ ထင်သလောက်စိတ်ရှုပ်စရာမကောင်းတာတွေ့ရ၏။ နောက်လည်း မကြာမကြာ အပြင်ထွက်မှထင်တယ်။ သူလှည့်ကြည့်နေတုန်းမှာ သူနဲ့ မျက်စောင်းထိုးထောင့်မှာ မြင်နေကြမျက်နှာကြောင့် မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။ဘေးမှာ ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက်အပြင် သူနဲ့တွဲနေတဲ့မိန်းကလေးပါ ပါနေတာမို့စိတ်ပျက်သွား
သည်။ ရယ်နေတာလည်း တဟီးဟီးတဟားဟား။ မြင်လိုက်ရတိုင်းရှုပ်ထွေးနေတဲ့ ခု အနိုင် ကြောင့် သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ထပ်လှည့်မကြည့်တော့ပါ။ "ကြည်သာ ဒါ ငါ့သူငယ်ချင်း စောမြချစ်။
မှတ်မိရဲ့လားမသိဘူး ကိုးတန်းတုန်းက မှန်ကြောင်လေး။ ""ဩ သိပြီ။ မင်းပြောပြောနေတဲ့မိစော" အစောနေရခက်သွားပုံရပေမဲ့ ကြည်သာဦးကိုလှည့်ကာခေါင်းညိတ်ပြ၏။ နှစ်ယောက်သား သိပ်မရင်းနှီးကြတာမို့ ကြားနေကနေ အနိုင်က စလိုက်နောက်လိုက်။ " နိုင်နိုင် မင်းဒီတလော ခြေငြိမ်နေတယ်ဆို" "သတင်းကမြန်လှချည်လား" အနိုင် ၏ ရည်းစားဟောင်းထဲမှာ ခန့်နောင်လည်းပါသည်။ ခန့်နောင်ကိုကျ ဒီတိုင်း အဆင်ပြေမလားလို့တွဲခဲ့တာမျိုးပါ။ သူငယ်ချင်းကနေအချစ်ပြောင်းဖို့ဆိုတာ မြန်မာကားမှ မဟုတ်တာလေ ။ အကြောင်းသိသူတွေပီပီ ခန့်နောင်က အနိုင့်ကို မယုံရဲ။ အနိုင်က ကျ ခန့်နောင်လုပ်ရပ်တွေကိုချုပ်ချယ်တယ်လို့ထင်သည်။ ဘယ်လိုမှ ညှိယူလို့မရတာနဲ့ ပြတ်စဲလိုက်ကြပြီး သူငယ်ချင်းလို ဆက်၍နေမည် ဖြစ်ကြ၏။ "မြန်ဆို မင်းတပည့် ရဲသူနဲ့ ဟိုနေ့က တွေ့လိုက်လို့ပါ။
မထင်ရဘူးနော် ငြိမ်စရာ တွေ့နေပြီလား နိုင်နိုင်""ဒီလိုပါပဲ။ ရည်းစားများရတာ ညီးငွေ့လာလို့။
နောက်ပိုင်း အတည်ကြံရမှာလေး ဘာလေးတွေ့လာရင် အရှုပ်အရှင်းကင်းနေမှ အဆင်ပြေမှာလေ"ဖျတ်ခနဲ ခန့်နောင်မျက်နှာတည်သွားသော်ငြား ချက်ချင်းပြန်ပြောင်းသွားတာမို့ ဘယ်သူမှသတိမထားမိလိုက်။ သောက်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ အနိုင် အတော်လေး
အူကြွလာ၏။ အနိုင်က အမူးသမားတွေထဲမှာ
အမူးပျော်။ မူးလေ ပျော်လေ။
တဟားဟားနဲ့ ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောရင်း
အနိုင်မျက်နှာလေးရဲလာ၏။ အနိုင်က ဒီနေ့ ခဲပုတ်ရောင် တီရှပ်ပေါ်မှာ ဂျက်ကတ်အနက်ရောင်ဝတ်ထားတာဖြစ်သည်။
ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဆံပင်ကို တမင်ပုံသွင်းကောက်ထားတာကြောင့် လှိုင်းသဏ္ဍာန် ရေလှိုင်းအကောက်က အနိုင့်ပခူံးပေါ်မှာဝဲနေ၏။ တခါတစ်လေ ကလေးလိုလို ဘာလိုလို ရောင်စုံဦးထုပ်တွေနဲ့စတိုင်ထုတ်တတ်တာကြောင့် ဘယ်သောအခါကြည့်ကြည့်အနိုင်က အဖွဲ့ထဲမှာ အနု ဆုံး ၊အချောဆုံး။ သောက်ထားတာများနေတာမို့ အနိုင် လက်ကာပြ၍
စားပွဲဝိုင်းကနေထပြီး Toilet သွားဖို့ ကြိုးစားလိုက်၏။ "ရလားနိုင်နိုင်။ငါလိုက်ပို့ရမလား"" No No ခန့်နောင် ငါအိုကေတယ်"ခြေလှမ်းတွေ ယိုင်ထိုးမနေအောင် ထိန်းရင်း ပွယောင်းယောင်းဆံပင်ကိုတချက်သပ်လိုက်သေး၏။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့်အနိုင်က အလှလေးမို့ တော်တော်များများ အနိုင့်ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လာကြ၏။ ထူးခြားစွာ သွယ်လျနေတဲ့ကိုယ်လုံးက မိန်းကလေးလိုမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ခါးနေရာခါး ထင်ရှားသည် ။ ခြေဆံလက်ဆံလေးတွေပါမကျန် အနိုင်က တကယ် ကြည့်ကောင်းတဲ့အထဲပါတာကြောင့်
သူတို့လောကမှာဆို အနိုင်နဲ့တွဲချင်တဲ့သူတွေမှတစ်ပုံကြီး။ ခန့်နောင်အပါအဝင် တော်တော်များများ သဘောကျကြပေမဲ့ အနိုင်ရဲ့ဖူးစာဖက်ကပဲ သူတို့မဖြစ်နိုင်တာလားမသိ၊ ခုထိ အကြောင်းအရင်းမတည်မြဲစွာလွဲနေကြဆဲပါ။ နှမြောတသစွာ အနိုင့်နောက်ကျောကို ငေးကာ ခန့်နောင် ကော့တေးတစ်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်တော့ လည်ချောင်းတစ်လျှောက်ပူဆင်းသွား၏။ ယောက်ျားလေး သန့်စင်ခန်းထဲရောက်တော့ အနိုင်လူမရှိတဲ့ ထောင့်တစ်နေရာရွေးကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရှိပေမဲ့ ပါတာခြင်း အတူတူမို့ ရှက်မနေပဲ ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဇစ်ကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့ဘေးက လွှတ်နေတဲ့နေရာမှာ အနက်ရောင်ပုံရိပ်တစ်ခုက ဖုံးလွှမ်းလာပြီး ခပ်ဖျော့ဖျော့ ရနံ့တစ်ခုက နှာခေါင်းဝမှာ သင်းခနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပထမဦးဆုံး မြင်လိုက်ရတာ သူလိုပင် ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲချနေတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တစ်စုံ ။ နောက် အနည်းငယ် ရှည်လျားသော .....Whattttt??????ရစ်ထွေနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးအစုံသည် အော်တိုပြူးကျယ်သွားပြီးနောက် ထိုအရာကိုပဲ တအံ့တဩငေးကြည့်မိပြီးနောက် အဖြူရောင် ရှူးရှူးတွေလွင့်ပျံ့လာမှပဲ သတိဝင်ကာ မျက်တောင် သုံးချက်လောက်ပုတ်ခါ သတိဝင်ဖို့ ကြိုးစားမိတော့၏။ သို့သော်နောက်ကျသွား၏။ ကျစ်ခနဲအသံနှင့်အတူ သိမ်းဆည်းသွားသော ထိုအရာ။ နှမြောတသစွာနှာခေါင်းရှုံ့ရင်း ထွေပြားနေတဲ့ အကြည့်တွေဖြင့် တစ်ဖက်လူကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးနီစွေးတော့မယောင် ရဲဖြာနေတဲ့ကောင်ချောလေးတစ်ယောက်။ " ဟင်း..ဟင်း ဘယ်တူလေးလဲမသိဘူး။ ချစ်စရာလေး" မျက်ခုံးတစ်စုံ တွန့်ကွေးသွားတာကိုကြည့်ရင်း ကမန်းကတမ်း သူ့ကြက်ဥကိုထိုးသွင်းသိမ်းဆည်းပြီး အနားတိုးကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ "မြင်ဖူးသလိုပဲနော်။ရုပ်ကလေးကတော်တော်စင်တယ် " " မူးနေရင်လည်း အိမ်ပြန်လိုက်တော့ "" ပြန်ပါဘူးသောက်ဦးမှာ။ ဒါနဲ့လေ ကိုကို့ ဖုန်းနံပါတ်လေးပေးလို့ရမလား။ "" ဘာ... ဘာလုပ်ဖို့လဲ။ "" ဆက်မလို့ပေါ့ " " ခင်ဗျား နေချင်တစ်ယောက်ထဲနေခဲ့တော့ ၊ ဖယ် ကျွန်တော့်လက်ကိုမဆွဲနဲ့ " အင်္ကျီလက်ကိုဆွဲထားတာကိုကြည့်ပြီးပြောပေမဲ့
မူးနေတဲ့သူက နာရမှန်းလည်းသိပုံမပေါ်။
တဟီးဟီးရယ်ကာ " နေပါဦး.. နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ။ ရည်းစားရော ရှိလား ။ ကျွန်တော်နာမည် သော်တည်ဘုန်းနိုင်နိုင်ပါဗျ။ ကိုကို့နာမည်ကရောဟင်" Toilet ထဲမှာ ဟိုလူက ကြည့်ဒီလူကကြည့်မို့ ကေးမျက်နှာ အနီရောင်ဆေးဖြန်းထားသလို ရဲရဲနီလျက်။
ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုတွန်းလွှတ်ရင်ရသော်ငြား
ယိုင်ထိုးနေတဲ့သူမို့ မလုပ်ချင်။
ဒီလိုမူးရူးနေပုံနဲ့ ဘယ်လို အိမ်ပြန်မလဲသိချင်သေးတယ်။ ပြီးတော့ ... ကိုကို တဲ့။ စိတ်ပျက်စွာ ဆံပင်တွေသပ်တင်လိုက်တဲ့အချိန်
ဆွဲထားတဲ့ အင်္ကျီလက်ကို အားနဲ့ဆွဲချခံလိုက်ရတာမို့ လူက ယိုင်ခနဲဖြစ်ကာ ပါးတစ်ဖက်က ပူနွေးသွား၏။ "ပြွတ်" " ကိုကိုချောလို့ တစ်ခါ နမ်းခဲ့တယ်နော်။ တာ့တာ" "ဟာ"သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချောက်နက်နက်ထဲတွန်းချခံလိုက်ရသလို လှိုက်ခါအေးစိမ့်သွား၏။ သူ့ ပထမဦးဆုံး အနမ်းလေး။ အနိုင်!!!!!! မျက်လုံးပြူးနှင့် အနိုင့်မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ အနိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးမှိတ်ကာ အမူးသမားတစ်ယောက်လို တစ်ဟင်းဟင်းရယ်၍
ယိုင်တိုင်တိုင်နှင့် အပြင်ပြန်ထွက်သွားပြီဖြစ်၏။
ထိုနေရာမှာ မလှုပ်မယှက် ရပ်နေမိရင်း သူ့ဒူးကို မထိန်းနိုင်တော့တာကြောင့် ဘေးက နံရံကို အားပြုလိုက်ရသည်။ ရင်ထဲမှာ ကျယ်လောင်တဲ့ အော်ဟစ်သံက သော်တည်ဘုန်းနိုင်နိုင်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့နာမည်။ ဘုန်းနိုင်နိုင် ခင်ဗျား နောက်ရက် ကျုပ်ရှေ့က မတွေ့အောင် ရှောင် တော့....အားးးးးးးးး။ ချစ်တဲ့အိမ်စည်။ ဒီေန့ ရွားရွားပါးပါး နားရက္ေလးမို႔
ရံုးခန္းမွာပင္ ဟိုအေခ်ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ့
ကိုယ္တိုင္ ေခ်ာင္းရိုက္ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ေသခ်ာေဆးေနမိသည္။ ေခ်ာင္းရိုက္လို႔သံုးၿပီးမွ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ရွက္ကာ တဟဲဟဲရယ္မိေသးသည္။
ရည္းစားေတြထည္လဲတြဲဘူးေပမဲ့ ဒီလို အၿငိမ္ဇယားေလးေတာ့မတြဲဘူးေသးေပ။ ကိုယ့္ဆီက ခ်ူစားရင္စား မဟုတ္ရင္ ပေလးဘြိုင္းနဲ႔ေတြ့ရင္ေတြ့ ၊ဟင္း...
သူ႔အခ်စ္ေရးကလည္း အိမ္ကိုကလန္ကဆန္လုပ္လို႔လားမသိ ၊ၿမဲတဲ့ လက္တြဲေဖာ္ကိုမေတြ့ဖူးေသးတာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အသက္က ႏွစ္ဆယ့္ေလးထဲဝင္လာၿပီဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ေလးနဲ႔
ေျခညိမ္ခ်င္မိသည္။တကယ္ဆို စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ဖခင္ေၾကာင့္ သူ႔ဘဝ ဒီေလာက္လြတ္လပ္ဖို႔မလြယ္။
ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးရတဲ့ကေလးေတြနဲ႔ သူက
နည္းနည္းမွအဆင္မေျပသလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ေဘးေရာက္ေနသလိုခံစားခဲ့ရသည္။ ပုန္ကန္တက္တဲ့အရြယ္ မွာ ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔ပိုေဝးကြာလာၿပီးေနာက္
အေဖဘာေျပာေျပာ သူ အရြဲ႔တိုက္လာသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ အထက္တန္းၿပီးေနာက္မွာ ေယာက္်ားေလးရည္းစားကို ပထမဦးဆံုးစတင္ထားရိွခဲ့သည္။ ေဖေဖ သိၿပီးေနာက္မွာ အရိုက္ခံရတာေၾကာင့္ ေသမလို ျဖစ္ကာ ေဆးရံုေရာက္ခဲ့ရသည္ ခ်စ္လွခ်ည္မဟုတ္ေပမဲ့ လက္တၫ့္စမ္းတဲ့အရြယ္မို႔
ေဖေဖဘာေျပာေျပာလက္သင့္မခံသလို စကားလည္းမေျပာေတာ့ေပ။
ရိုက္လိုက္ႏွက္လိုက္ျဖင့္ ထိုရည္းစားနဲ႔ကြဲကြာၿပီးေနာက္ ေဖေဖဖက္က ၿငိမ္သြားေပမဲ့ သူကေတာ့ ပိုဆိုးလာခဲ့သည္။ ေနာက္ရည္းစားေတြထပ္ထားေတာ့ ေဖေဖသိေအာင္တစ္မ်ိဳး မသိေအာင္တစ္မ်ိဳး လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ေနာင္တေတာ့မရေပ။ ဆူလိုက္ပူလိုက္ရိုက္လိုက္ႏွင့္ ငါးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဒါကိုလက္ခံလိုက္ၿပီဟု သက္မွတ္ရမလို ေဖေဖ့ဖက္က တားျမစ္တာမ်ိဳး လုပ္မလာေတာ့ေပ။ အန္တီေလးကေတာ့ သူဖက္ကဖြင့္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္
စကားဟဟမေျပာသလို သူ႔သားေတြကိုလည္း သူနဲ႔အေပါင္းမခံေတာ့တာ အမွတ္တရပင္။ ဘာပဲေျပာေျပာ လူ႔ဘဝ တိုတိုေလးပဲဟာ။
သူလည္း သူႀကိဳက္တာ သူ လုပ္၊ ေပ်ာ္သလိုေနေနတာမို႔ ေဖေဖေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့အေပၚ ေျဖသာႏိုင္ခဲ့သည္။ အရင္ကဆို ဒါကိုမျမင္ႏိုင္သလို ခံလည္းခံစားႏိုင္ခဲ့တာမဟုတ္။ ပူေလာင္မူ႔ေတြနဲ႔ သူအဆင္မေျပတာ လူႀကီးေတြ သိမွာမဟုတ္။ လူဆိုတာ အတၲေတြနဲ႔ ခ်ည္ ေနွာင္ထားတာပဲဆိုတာ လက္ခံၿပီးေနာက္မွာ ထားခဲ့သမ်ွရည္းစားေတြထဲက ကိုယ့္အေပၚေဖာက္ျပန္တဲ့ေကာင္ေရာ၊ ခ်ူစားခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေရာ ေမတၲာထားႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူက ေစတနာသဒၵါတရားထက္သန္တဲ့ရည္းစားေကာင္းေလးပါေနာ္။
ဒါ သူထားခဲ့တဲ့ ရည္းစားေလးေတြ အသိဆံုးပါ။
အဲ့ေကာင္းက်ိဳးေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါရမဲ့ေကာင္ေလး
စင္ပါေစ၊ၾကည္ပါေစ၊ ေအးပါေစ၊ခ်စ္ပါေစ။ ေမတၲာတရားေတြနဲ႔ စိတ္ရင္းမွန္မွန္ ေဆးခဲ့လို႔လားေစတနာပါလို႔လား ၊ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္ ကပဲ
ပင္ကိုယ္ေခ်ာလို႔လားမသိ ။ ထြက္လာတဲ့ပံုေလးေတြက ၾကည္ေစေအးေစ။ ေျပာလို႔သာေျပာတာ သူရည္းစားျဖစ္လာရင္အခ်စ္ခံရမဲ့ရုပ္ေလး။ "ေနပါဦး ဒီမ်က္ႏွာေလး ျမင္ဖူးသလိုပဲ"ခပ္ငိုက္ငိုက္က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာက အတၫ့္ၾကၫ့္မေနတဲ့လႈပ္ရွားေနဟန္ဆိုေပမဲ့ ခုေခတ္ေမာ္ဒယ္ေတြလိုပဲ စတိုင္မလိုင္အျပၫ့္။ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြခ်ည္းပဲမို႔တစ္ပံုမွ အတၫ့္မပါ။
ဒီကေလးသာ ေမာ္ဒယ္ေလာကထဲဝင္လာရင္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြအကုန္ေႂကြကုန္ေတာ့မွာပဲ။ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ျပဳရင္းအထိအခိုက္မခံေသးတဲ့ပံုေလးေတြကိုေသခ်ာေနရာခ်ရ၏။ အလံုးစံုၿပီးေနာက္မွာ ေဘးနားခ်ထားတဲ့ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ကာ ျမင္ဖူးေနၾကမ်က္ႏွာ က ဘယ္ဆီမွာလဲဟု ထပ္ေတြးၾကၫ့္ေသးေပမဲ့ ေတြးမရတာေၾကာင့္
အေစာဆီ ည ဘားသြားရေအာင္လွမ္းခ်ိန္းလိုက္သည္။ "မိေစာ ညကိုထိုင္ေနက် ဘားမွာေတြ့ရေအာင္
နင့္ ငယ္ငယ္က crush ၾကည္သာဦးကို ေခၚခဲ့မယ္ ။"ၾကည္သာဦးရယ္၊ ခန႔္ေနာင္ရယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ။ အလုပ္ကိုယ္စီရိွၾကေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ရံခ်ိန္းၾကတဲ့အခါ မအားအားေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်ိန္ေပးျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြမို႔ ဘားသြားကလပ္သြား
ၫွိစရာမလိုပဲ လူညီသည္။ အေစာက မိန္းကေလးမို႔ ေယာက္်ားေလးေတြစိတ္ဝင္စားတဲ့သူနဲ႔က ေျပာစရာမလိုေအာင္ ပိုရင္းသည္။
အေစာျပည္ပ မွာေက်ာင္းတက္တုန္းက သူပါ
ဓာတ္ပံုပညာကို ေျခာက္လခန႔္ သင္တန္း လိုက္တက္လိုက္ေသးသည္။ ညေတြ့ၾကေအာင္ဆိုၿပီးၾကည္သာဦးဆီစာပို႔ရင္း
အေစာနဲ႔ ဘယ္လိုခ်ိတ္ေပးရမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။
ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲဖိတ္ေပါ့။ ၾကည္သာက အင္ယာ ေကာင္ေလးမို႔
အရမ္းမခ်မ္းသာေပမဲ့ အေစာကိုေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေစမွာမဟုတ္ပါ။ အေစာကလည္း အရင္လို ပံုတံုးတံုးမွမဟုတ္တာ ။ ႏွစ္ေယာက္သားလိုက္ဖက္လွေၾကာင္းေတြးကာ ကားေသာ့ေကာက္ကိုင္ကာ အိမ္ခဏျပန္ဖို႔ လုပ္လိုက္၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ေဟမာန္ဆက္၏ ကားကိုေတြ့ရေတာ့ စိတ္ရႈပ္သြား၏။ ႏိုင္ကမ႓ာဆက္တို႔ေမာင္ႏွမ ဟာ သူ႔အေပၚမွာ အေတာ္ေလးေမတၲာမထားႏိုင္တာ သိသာသည္။ သူ႔ျမင္တာနဲ႔ ေဟမာန္ဆက္ရဲ့မ်က္ႏွာဟာလည္း မသိမသာ ၫူစူသြားပါ၏။
သူသည္လည္းထို႔အတူပင္။ ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာ ။ သူကလည္းခပ္တည္တည္ပင္ အိမ္ေပၚထပ္တန္းသြားကာ တံခါးကို အသံျမည္ေအာင္ပိတ္ပစ္လိုက္၏။ မၾကည္သာတဲ့အေျခအေနမွာ ဘယ္သူက ပိုသာႏိုင္မွာလဲ။ သူက အခိုးခံရတဲ့သူ။ ေဟမာန္ဆက္ ေသာက္လက္စ အေအးခြက္ ေစာင့္ခနဲပစ္ခ်ကာ အႏိုင္အခန္းရိွရာအေပၚထပ္ကို မ်က္ေစာင္းရြယ္၏။ " ေဟမာန္ ""မာမီ သားႀကီးက အရင္စတာ ။ မသိရင္ ေဟမာန္တို႔က သူ႔အိမ္ေပၚမွာ အခန႔္သားတက္ေနရတဲ့သူေတြလိုလို" ေဒၚနန္းသူဇာ မ်က္ေစာင္းရြယ္တာ ျမင္ေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့ေပမဲ့ ေဟမာန္စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနဆဲပင္။ မာမီက မိေထြးသာေျပာတယ္ တစ္ခါမွ အႏိုင့္ကို မေကာင္းမေျပာသူ။ဒါေပမဲ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြလည္းမရိွ။ အႏိုင့္ဟာလည္း သူဘာသာသူေနသည္။ ရန္ျဖစ္စရာရိွရင္လည္း ဒယ္ဒီႀကီးနဲ႔သာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကိုနည္းနည္းမွအဖက္မလုပ္ေပ။ ဒါကိုပဲ ေဟမာန္ေရာ ကမ႓ာေရာ စိတ္ဆိုးၾကတာ။
ငယ္တုန္းက အႏိုင့္ဆီက အသိအမွတ္ျပဳတာခံခ်င္ၾကေပမဲ့ ႀကီးလာေတာ့ အႏိုင္စိတ္မရႈပ္ရႈပ္ေအာင္သာ ေနွာက္ယွက္ၾကေတာ့သည္။ ဒီကိစၥကို ကမ႓ာလာရင္ေျပာျပရဦးမည္။ အႏိုင္ေျခညိမ္ေနတာ ၾကာၿပီ အသစ္မ်ားေတြ့ေနၿပီလားမသိ။ ေဟမာန္ေရာ ကမ႓ာေရာ အႏိုင္ရဲ့ရည္းစားကိစၥေတြ
စပ္စုရတာႀကိဳက္ၾကသည္။ သိသာရင္လည္း အၿငိမ္မေန ဒယ္ဒီႀကီးကိုတိုင္ၾကေသးသည္။ _________ရာသီဥတုက အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပူမွန္းမသိပါ။
ငယ္တုန္းက ဖ်ာစုတ္နဲ႔အိပ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္က ပူတာကို မခံစားႏိုင္ဘူးေျပာရင္ရယ္ၾကမလားမသိ။ အျပင္ထြက္တာနဲ႔ လံုလံုၿခံဳၿခံဳဝတ္မွ မဟုတ္ရင္ ဟိုေနရာက
နာတာလိုလို ၊ဒီေနရာက ယားတာလိုလိုနဲ႔ေနရခက္ခ်က္။ ဦးစိုင္းလက္ထဲမွာ သူက ေကာင္းမြန္ျပၫ့္စံုစြာ
ေနခဲ့ရသူပီပီ အက်ႌေလးဆို မီးေႂကြထိုးၿပီးသားေကာ့ျပန္ေနမွ။ အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားေတာင္မွ ဦးစိုင္းက စုတ္ျပတ္ေနတဲ့အဝတ္အစား ဝတ္တာမ်ိဳးအလြန္မုန္းသည္။ အေတာ္အသင့္ေဟာင္းရင္ ေပးပစ္ရသည္။ ေခါက္ရိုးက်ိဳးလာတဲ့ ဘဝမွာ
သူဟာ ေရႊပင္နားတဲ့ေရႊက်ီးလိုေျပာင္းလဲခဲ့သူ။
မွန္ထဲက ၾကည္စင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ကို တဘတ္ျဖင့္ ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္ကာ အခန္းကို ေသခ်ာရွင္းလိုက္သည္။ ညက စကၤာပူက online class ႏွစ္ခုကို
မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ဆက္တိုက္တက္ခဲ့ရတာမို႔ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ေနျမင့္ခဲ့၏။ ၾကက္ဥေၾကာ္ႏွင့္ ထမင္းဆီစမ္းကို မနက္ေန့ခင္းစာ ေပါင္းစားၿပီး ဘင့္ဆီကိုဖုန္းေခၚေတာ့ဖုန္းက မကိုင္။ ဘင္ နဲ႔ဦးစိုင္းနဲ႔ ခုတေလာ သူမသိေအာင္တစ္ခုခုႀကိတ္လုပ္ေနသလိုလိုခံစားေနရသည္။ စဉ္းစားေနတုန္းဦးခင္ေထြးဆီကဖုန္းဝင္လာတာမို႔ "ဟယ္လို အန္ကယ္" " ကိုေကး အားရဲ့လားဗ်။ "သူထမင္းကို လက္စမသတ္ေတာ့ပဲ "ဟုတ္အားပါတယ္ဗ်။ ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲ အန္ကယ္" " အေရးႀကီးတယ္လို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန့ ကိုေကး ေမြးေန့ဆိုလို႔ သားေတာ္ေမာင္ကို လႊတ္လိုက္မလို႔။ Happy birthday ပါ ကိုေကး။ ""အာ... ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ။ ဟုတ္သားပဲ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန့ပဲ။ ေက်းဇူးပါအန္ကယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္သတိမရတာ " "ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီကြာ ။ အျပင္ဘာေလး သြားရေအာင္ ညီေစကိုလႊတ္ေပးမလို႔ ဘယ္ခ်ိန္အျပင္ထြက္ခ်င္လဲ ။"" ညီေစ အားရင္ ညေနလာေခၚခိုင္းလိုက္ေလ ။ ေအးေဆး night out ထြက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔" "အိုေက ကိုေကး။ သားက အားတယ္။
ညေနလႊတ္လိုက္မယ္။ ""ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္ ေက်းဇူးပါဗ် " ဖုန္းခ်ၿပီး ညီေစ အေၾကာင္းေတြးမိၿပီး
ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ညီေစနဲ႔သူနဲ႔က အသက္သိပ္မကြာ။
ပထမတစ္ခါ အန္ကယ္ဦးခင္ေထြးမိတ္ဆက္ေပးကတည္းက ညီေစ နဲ႔ ခင္ခဲ့တာပင္။
ရြယ္တူမိတ္ေဆြမရိွတဲ့သူ႔အတြက္ ညီေစ စိတ္ထြက္ေပါက္ပင္။ ဦးစိုင္းစိတ္တိုင္းက်လာေအာင္ ၊ ဦးစိုင္း သေဘာက်လာေအာင္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တဲ့အတြက္ အျပင္ေလာက ေပ်ာ္ရႊင္မူ႔ဟာ သူ႔အတြက္ ရွားရွားပါးပါးသာ။ ညီေစနဲ႔ အျပင္ထြက္ရမွာမို႔ တေနကုန္ အိမ္သန႔္ရွင္းေရး ၊ အဝတ္ေလ်ွာ္ ၊မီးပူတိုက္ လုပ္ထားလိုက္၏။ ညေန သံုးနာရီထိုးေတာ့ လမ္းထိပ္က
Market မွာ အသီးအရြက္ႏွင့္အသားတခ်ိဳ႕ကို ဝယ္ကာ ျပန္ခဲ့၏။ အားေနတုန္းမို႔ အေျခာက္အျခမ္း တခ်ိဳ႕ျပဳလုပ္ထားဖို႔ စိတ္ကူးမိတာျဖစ္၏။ သူ႔အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ေနဆဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အခန္းမွ တဟီးဟီးတဟားဟား ရယ္ေမာေနသံေတြ ၾကားလိုက္ရတာမို႔ ႏွာေခါင္းရႈံ႔မိသြား၏။ "အလကား အႏွစ္မရိွတဲ့ဟာေတြ" ေျပာဆိုၿပီး အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္ကာ ေသခ်ာျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ သူ႔တံခါးကိုယ္တံခါးပိတ္ထားခ်ိန္တြင္မည္သၫ့္အသံမွမၾကားရပါ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ရႈပ္လြန္းတာမို႔ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ သီခ်င္းေအးေအးဖြင့္ကာ နားေထာင္လိုက္မိသည္။ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ညီေစလာေခၚတာႏွင့္ လိုက္သြားကာ စကားေျပာရင္း ညေနစာ စားခဲ့၏။ "ကိုေကး ဒီမွာ ၾကာဦးမွာလား" ဘင္ႏွင့္ဦးစိုင္းကို သတိရသြားကာ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားေပမဲ့ သတိႏွင့္ ထိန္း၍ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္သည္။ "ေနရဦးမယ္ထင္ပါတယ္ကြာ။ ဦးစိုင္းက ခုထိ ျပန္မေခၚေသးဘူး" "ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ေအးေဆးေနဦးေပါ့ဗ်ာ။
ရည္းစားေလးဘာေလးထားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေျပာ။
မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းလွလွေလးေတြမွအမ်ားႀကီး" ညီေစစကားေၾကာင့္ၿပံဳးလိုက္မိရင္း ညီေစ ရည္းစားရႈပ္တဲ့အေၾကာင္းကိုပါ သတိရသြား၏။ "ေတာ္ပါကြာ။ ငါမွာအဲ့လိုေတြ ထားဖို႔ အခ်ိန္လည္းမရိွပါဘူး။ ေမတၲာဆိုတာ လုပ္ယူလို႔ရတဲ့အမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ ။ ဖူးစာပါလာရင္ ခလုတ္တိုက္ရင္ေတာင္ ညားသြားတက္တာပဲမဟုတ္လား" " ကိုေကး ...ခင္ဗ်ားဗ်ာ အသက္ကေလးငယ္ငယ္ရိွေသးတယ္။စကားေျပာတာ ကြၽန္ေတာ့္အေဖလိုပဲ "ထိုစကားက သူ႔ကိုမရယ္ေမာေစႏိုင္ပါ။
ေလာကဓံအေၾကာင္း ခံစားဖူးမွသိပါလိမ့္မည္။
ေမြးစားခံခဲ့ရတယ္ဆိုေပမဲ့ မိသားစုဝင္အသစ္အေနနဲ႔ မႀကိဳက္မွာ၊ သေဘာမက်မွ ၊ျပန္ပို႔ခံရမွာ သူဘယ္ေလာက္ စိုးရိမ္ခဲ့ရပါသလဲ။ရာသီဥတုပူေနြးေနေပမဲ့အထဲမွာေတာ့ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ ေနသည္။
ဘား ေရာက္ဖူးတာ ဒါ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္မို႔ အနည္းငယ္ေနရခက္၏။ ညီေစက ေလွကားငါးထစ္ေလာက္တက္ရတဲ့ အနည္းငယ္ျမင့္ၿပီးသီးသန႔္ဆန္တဲ့ေနရာတစ္ခုဆီသို႔ေခၚသြား၏။ မလင္းမေမွာင္တဲ့ေနရာမွာ တီးလံုးသံက ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။ "ကိုေကး ဘာေသာက္မလဲ။ အျပင္းလား အေပ်ာ့လား"" ခုမွေသာက္ဖူးတာညီေစ "ညီေစမ်က္ခံုးပင့္သြား တာေတြ့ေပမဲ့ ေခါင္းလွၫ့္ကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
လူငယ္ လူႀကီးစံုၾကၿပီး သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ ေအးေဆး စကားေျပာေနၾကတာမို႔ ထင္သေလာက္စိတ္ရႈပ္စရာမေကာင္းတာေတြ့ရ၏။ ေနာက္လည္း မၾကာမၾကာ အျပင္ထြက္မွထင္တယ္။ သူလွၫ့္ၾကၫ့္ေနတုန္းမွာ သူနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးေထာင့္မွာ ျမင္ေနၾကမ်က္ႏွာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔သြား၏။ေဘးမွာ ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္အျပင္ သူနဲ႔တြဲေနတဲ့မိန္းကေလးပါ ပါေနတာမို႔စိတ္ပ်က္သြား
သည္။ ရယ္ေနတာလည္း တဟီးဟီးတဟားဟား။ ျမင္လိုက္ရတိုင္းရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ခု အႏိုင္ ေၾကာင့္ သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ထပ္လွၫ့္မၾကၫ့္ေတာ့ပါ။ "ၾကည္သာ ဒါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေစာျမခ်စ္။
မွတ္မိရဲ့လားမသိဘူး ကိုးတန္းတုန္းက မွန္ေၾကာင္ေလး။ ""ဩ သိၿပီ။ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့မိေစာ" အေစာေနရခက္သြားပံုရေပမဲ့ ၾကည္သာဦးကိုလွၫ့္ကာေခါင္းညိတ္ျပ၏။ ႏွစ္ေယာက္သား သိပ္မရင္းႏွီးၾကတာမို႔ ၾကားေနကေန အႏိုင္က စလိုက္ေနာက္လိုက္။ " ႏိုင္ႏိုင္ မင္းဒီတေလာ ေျခၿငိမ္ေနတယ္ဆို" "သတင္းကျမန္လွခ်ည္လား" အႏိုင္ ၏ ရည္းစားေဟာင္းထဲမွာ ခန႔္ေနာင္လည္းပါသည္။ ခန႔္ေနာင္ကိုက် ဒီတိုင္း အဆင္ေျပမလားလို႔တြဲခဲ့တာမ်ိဳးပါ။ သူငယ္ခ်င္းကေနအခ်စ္ေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ျမန္မာကားမွ မဟုတ္တာေလ ။ အေၾကာင္းသိသူေတြပီပီ ခန႔္ေနာင္က အႏိုင့္ကို မယံုရဲ။ အႏိုင္က က် ခန႔္ေနာင္လုပ္ရပ္ေတြကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္လို႔ထင္သည္။ ဘယ္လိုမွ ၫွိယူလို႔မရတာနဲ႔ ျပတ္စဲလိုက္ၾကၿပီး သူငယ္ခ်င္းလို ဆက္၍ေနမည္ ျဖစ္ၾက၏။ "ျမန္ဆို မင္းတပၫ့္ ရဲသူနဲ႔ ဟိုေန့က ေတြ့လိုက္လို႔ပါ။
မထင္ရဘူးေနာ္ ၿငိမ္စရာ ေတြ့ေနၿပီလား ႏိုင္ႏိုင္""ဒီလိုပါပဲ။ ရည္းစားမ်ားရတာ ညီးေငြ့လာလို႔။
ေနာက္ပိုင္း အတည္ႀကံရမွာေလး ဘာေလးေတြ့လာရင္ အရႈပ္အရွင္းကင္းေနမွ အဆင္ေျပမွာေလ"ဖ်တ္ခနဲ ခန႔္ေနာင္မ်က္ႏွာတည္သြားေသာ္ျငား ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာင္းသြားတာမို႔ ဘယ္သူမွသတိမထားမိလိုက္။ ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ အႏိုင္ အေတာ္ေလး
အူႂကြလာ၏။ အႏိုင္က အမူးသမားေတြထဲမွာ
အမူးေပ်ာ္။ မူးေလ ေပ်ာ္ေလ။
တဟားဟားနဲ႔ ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရင္း
အႏိုင္မ်က္ႏွာေလးရဲလာ၏။ အႏိုင္က ဒီေန့ ခဲပုတ္ေရာင္ တီရွပ္ေပၚမွာ ဂ်က္ကတ္အနက္ေရာင္ဝတ္ထားတာျဖစ္သည္။
ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆံပင္ကို တမင္ပံုသြင္းေကာက္ထားတာေၾကာင့္ လိႈင္းသ႑ာန္ ေရလိႈင္းအေကာက္က အႏိုင့္ပခူံးေပၚမွာဝဲေန၏။ တခါတစ္ေလ ကေလးလိုလို ဘာလိုလို ေရာင္စံုၪီးထုပ္ေတြနဲ႔စတိုင္ထုတ္တတ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါၾကၫ့္ၾကၫ့္အႏိုင္က အဖြဲ႔ထဲမွာ အႏု ဆံုး ၊အေခ်ာဆံုး။ ေသာက္ထားတာမ်ားေနတာမို႔ အႏိုင္ လက္ကာျပ၍
စားပြဲဝိုင္းကေနထၿပီး Toilet သြားဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္၏။ "ရလားႏိုင္ႏိုင္။ငါလိုက္ပို႔ရမလား"" No No ခန႔္ေနာင္ ငါအိုေကတယ္"ေျခလွမ္းေတြ ယိုင္ထိုးမေနေအာင္ ထိန္းရင္း ပြေယာင္းေယာင္းဆံပင္ကိုတခ်က္သပ္လိုက္ေသး၏။ ဘယ္လိုပဲၾကၫ့္ၾကၫ့္အႏိုင္က အလွေလးမို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အႏိုင့္ဖက္ကိုလွၫ့္ၾကၫ့္လာၾက၏။ ထူးျခားစြာ သြယ္လ်ေနတဲ့ကိုယ္လံုးက မိန္းကေလးလိုမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ ခါးေနရာခါး ထင္ရွားသည္ ။ ေျခဆံလက္ဆံေလးေတြပါမက်န္ အႏိုင္က တကယ္ ၾကၫ့္ေကာင္းတဲ့အထဲပါတာေၾကာင့္
သူတို႔ေလာကမွာဆို အႏိုင္နဲ႔တြဲခ်င္တဲ့သူေတြမွတစ္ပံုႀကီး။ ခန႔္ေနာင္အပါအဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာက်ၾကေပမဲ့ အႏိုင္ရဲ့ဖူးစာဖက္ကပဲ သူတို႔မျဖစ္ႏိုင္တာလားမသိ၊ ခုထိ အေၾကာင္းအရင္းမတည္ၿမဲစြာလြဲေနၾကဆဲပါ။ ႏွေျမာတသစြာ အႏိုင့္ေနာက္ေက်ာကို ေငးကာ ခန႔္ေနာင္ ေကာ့ေတးတစ္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္ေတာ့ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလ်ွာက္ပူဆင္းသြား၏။ ေယာက္်ားေလး သန႔္စင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အႏိုင္လူမရိွတဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာေရြးကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရိွေပမဲ့ ပါတာျခင္း အတူတူမို႔ ရွက္မေနပဲ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ ဇစ္ကိုေအာက္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဘးက လႊတ္ေနတဲ့ေနရာမွာ အနက္ေရာင္ပံုရိပ္တစ္ခုက ဖံုးလႊမ္းလာၿပီး ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရနံ႔တစ္ခုက ႏွာေခါင္းဝမွာ သင္းခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ပထမဦးဆံုး ျမင္လိုက္ရတာ သူလိုပင္ ေဘာင္းဘီဇစ္ဆြဲခ်ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္တစ္စံု ။ ေနာက္ အနည္းငယ္ ရွည္လ်ားေသာ .....Whattttt??????ရစ္ေထြေနတဲ့ သူ႔မ်က္လံုးအစံုသည္ ေအာ္တိုျပဴးက်ယ္သြားၿပီးေနာက္ ထိုအရာကိုပဲ တအံ့တဩေငးၾကၫ့္မိၿပီးေနာက္ အျဖဴေရာင္ ရႉးရႉးေတြလြင့္ပ်ံ့လာမွပဲ သတိဝင္ကာ မ်က္ေတာင္ သံုးခ်က္ေလာက္ပုတ္ခါ သတိဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ေနာက္က်သြား၏။ က်စ္ခနဲအသံႏွင့္အတူ သိမ္းဆည္းသြားေသာ ထိုအရာ။ ႏွေျမာတသစြာႏွာေခါင္းရႈံ႔ရင္း ေထျြပားေနတဲ့ အၾကၫ့္ေတျြဖင့္ တစ္ဖက္လူကိုေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးနီေစြးေတာ့မေယာင္ ရဲျဖာေနတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလးတစ္ေယာက္။ " ဟင္း..ဟင္း ဘယ္တူေလးလဲမသိဘူး။ ခ်စ္စရာေလး" မ်က္ခံုးတစ္စံု တြန႔္ေကြးသြားတာကိုၾကၫ့္ရင္း ကမန္းကတမ္း သူ႔ၾကက္ဥကိုထိုးသြင္းသိမ္းဆည္းၿပီး အနားတိုးကာ ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။ "ျမင္ဖူးသလိုပဲေနာ္။ရုပ္ကေလးကေတာ္ေတာ္စင္တယ္ " " မူးေနရင္လည္း အိမ္ျပန္လိုက္ေတာ့ "" ျပန္ပါဘူးေသာက္ဦးမွာ။ ဒါနဲ႔ေလ ကိုကို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးလို႔ရမလား။ "" ဘာ... ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ "" ဆက္မလို႔ေပါ့ " " ခင္ဗ်ား ေနခ်င္တစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့ေတာ့ ၊ ဖယ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုမဆြဲနဲ႔ " အက်ႌလက္ကိုဆြဲထားတာကိုၾကၫ့္ၿပီးေျပာေပမဲ့
မူးေနတဲ့သူက နာရမွန္းလည္းသိပံုမေပၚ။
တဟီးဟီးရယ္ကာ " ေနပါဦး.. နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။ ရည္းစားေရာ ရိွလား ။ ကြၽန္ေတာ္နာမည္ ေသာ္တည္ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ပါဗ်။ ကိုကို႔နာမည္ကေရာဟင္" Toilet ထဲမွာ ဟိုလူက ၾကၫ့္ဒီလူကၾကၫ့္မို႔ ေကးမ်က္ႏွာ အနီေရာင္ေဆးျဖန္းထားသလို ရဲရဲနီလ်က္။
ဆြဲထားတဲ့လက္ကိုတြန္းလႊတ္ရင္ရေသာ္ျငား
ယိုင္ထိုးေနတဲ့သူမို႔ မလုပ္ခ်င္။
ဒီလိုမူးရူးေနပံုနဲ႔ ဘယ္လို အိမ္ျပန္မလဲသိခ်င္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ... ကိုကို တဲ့။ စိတ္ပ်က္စြာ ဆံပင္ေတြသပ္တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
ဆြဲထားတဲ့ အက်ႌလက္ကို အားနဲ႔ဆြဲခ်ခံလိုက္ရတာမို႔ လူက ယိုင္ခနဲျဖစ္ကာ ပါးတစ္ဖက္က ပူေနြးသြား၏။ "ႁပြတ္" " ကိုကိုေခ်ာလို႔ တစ္ခါ နမ္းခဲ့တယ္ေနာ္။ တာ့တာ" "ဟာ"သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေခ်ာက္နက္နက္ထဲတြန္းခ်ခံလိုက္ရသလို လိႈက္ခါေအးစိမ့္သြား၏။ သူ႔ ပထမဦးဆံုး အနမ္းေလး။ အႏိုင္!!!!!! မ်က္လံုးျပဴးႏွင့္ အႏိုင့္မ်က္ႏွာအား စိုက္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အႏိုင္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးမိွတ္ကာ အမူးသမားတစ္ေယာက္လို တစ္ဟင္းဟင္းရယ္၍
ယိုင္တိုင္တိုင္ႏွင့္ အျပင္ျပန္ထြက္သြားၿပီျဖစ္၏။
ထိုေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနမိရင္း သူ႔ဒူးကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေဘးက နံရံကို အားျပဳလိုက္ရသည္။ ရင္ထဲမွာ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေအာ္ဟစ္သံက ေသာ္တည္ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့နာမည္။ ဘုန္းႏိုင္ႏိုင္ ခင္ဗ်ား ေနာက္ရက္ က်ဳပ္ေရ႔ွက မေတြ့ေအာင္ ေရွာင္ ေတာ့....အားးးးးးးးး။ ခ်စ္တဲ့အိမ္စည္။
Bạn đang đọc truyện trên: ZingTruyen.Xyz