Obey Him
"HELLO, PRETTY GIRL!"
Nahinto ako sa paglalakad. Four pm at katatapos lang ng last class ko. Galing akong comfort room at babalik na sana sa bench kung saan naghihintay sina Hilda sa akin nang biglang may humarang sa daan.
"How are you?" Nakangiti siya nang lumapit.
"Okay lang." I casually smiled at her. "Sige, ah? May naghihintay kasi sa akin." Nilampasan ko na siya.
Ano bang ginagawa niya rito? As far as I know, hindi na siya student dito. Kahit naglalakad na ako palayo ay ramdam ko pa rin ang mga mata niya. When I turned, she was still there.
Kumaway siya at humabol. "Saan ka ba? Sinong naghihintay sa 'yo?"
"My friends..."
Namilog ang mga mata niya. "May kaibigan ka?"
"Mga kaklase ko sa isang subject." Hindi ko alam kung bakit sinasagot ko pa ang mga tanong niya. "And yup, mga kaibigan ko sila."
"Sila? So marami ka na palang friends?"
Mabilis ang mga lakad ko kasi gusto ko nang makalayo, pero mabilis din ang mga lakad niya pasunod sa akin. Sa pagmamadali ko ay hindi ko namalayang may bato sa daan, natalisod ako at muntik nang mangudngod sa semento kung hindi lang naagapan ni Olly ang buhok ko.
Napangiwi ako nang hilahin niya ang buhok ko na nakapigtail. "Okay ka lang, Fran? Di ka kasi tumitingin sa daan."
"I... I'm okay. Please get your hand off me."
"Some things never change, 'noh? Hindi ka pa rin pwedeng mag-isa, kasi napapahamak ka. San ba 'yang mga friends na sinasabi mo? Mga di maaasahan."
"Oh, look who's here. Reunion ba 'to?" Boses mula sa may ari ng kulay itim na stilettos sa harapan ko.
I looked up to see a familiar face. Sacha was staring at me with her mocking eyes.
Napatuwid ako nang tayo sabay pagpag sa kamay ni Olly na nakakapit pa rin pala sa buhok ko. "Olly, my hair!"
Binitawan niya ang buhok ko saka ako hinawakan sa balikat. "Don't worry, Fran, I got your back this time."
"So Olly, are you sure you're siding with that girl now?" Tiningnan ako ni Sacha.
Napangiwi ako. Mukhang reunion nga ito. Reunion ng mga plastic.
"Why so surprised that I am here?" nakasimangot na tanong ni Sacha. "What, Fran? Wala akong karapatang magback to school? Why? Feeling mo ikaw na ang reyna rito? Ang pinakamaganda after kong umalis dito?"
"Wala akong ganyang iniisip, Sacha," mahinahong kong sagot sa kanya.
Humakbang palapit si Sacha at pinasadahan ako ng tingin. "You haven't changed one bit. Inosenteng-inosente pa rin ang peg mo."
"May naghihintay sa akin, maiwan ko na kayo." Nilampasan ko na silang dalawa ni Olly.
Hahabol sana si Olly sa akin pero binilisan ko na ang lakad hanggang sa para na akong hinahabol ng siyam na kabayo. Hinihingal ako nang marating ang bench. Nagtataka ang mga mata nina Hilda nang dumating ako.
"Ayos ka lang, girl?" tanong ni Bea sa akin.
Tumango ako at ngumiti. Dito ako nararapat. Dito sa mga tunay na kaibigan. Hindi na ako humiwalay sa kanila kahit pa nasa di kalayuan si Olly at nakasimangot na nakatingin sa amin. Nang dumating ang sundo ko ay saka palang ako humiwalay kina Hilda. Hindi na ako nalapitan pa ni Olly.
Pero may part ko na kinakabahan pa rin... lalo ngayong mukhang magbabalik na rito sa Don Eusebio Mariano University sina Sacha at Olly.
...
JACKSON's
Bumukas ang pinto ng opisina. "Jackson."
"What are you doing here?" Sumandal ako sa sandalan ng swivel chair at tiningnan siya.
Iiling-iling na lumapit sa akin si Dad. Hindi siya nagsasawa sa pagpapabalik-balik dito.
"You're selling our land in Bulacan."
"It's my property. I'll do anything I want with it."
Ibinagsak niya ang mga palad sa mesa ko. "Your property?!"
"Sa akin ipinamana ni Mom, so it's mine."
"Alam kong sa 'yo nakapangalan, pero hindi mo man lang ba isasangguni sa akin?! Bakit kailangan mong ibenta iyon? Marami ka namang pwedeng ibenta? Bakit iyon? Alam mong mahalaga ang lupang iyon!"
Tinaasan ko siya ng kilay. "Bakit mahalaga? Dahil doon kayo ikinasal ni Mom?"
Natahimik siya. Why is he here anyway? Kailangan ko nang umuwi. Nasa bahay na ngayon si Frantiska and I should be there bago siya mainip at mag-isip. I think I should buy her roses. I read about giving roses in the Internet—
"Mahalaga sa akin ang lupang iyon, Jackson."
Kumunot ang noo ko. I was thinking about buying roses pero naistorbo ako. Nawala ako sa pag-iisip dahil nagsasalita si Dad nang malakas sa harapan ko. Ano nga bang sadya niya? Anong sinasabi niya? Ah, the land in Bulacan.
"Kailan pa nagkaroon ng halaga sa 'yo ang lupang iyon?"
"Ibenta mo na ang lahat pero wag ang lupang iyon. Malaki ang sentimental value ng lupang iyon sa akin, anak."
I can't help but grinned. "Really? Dahil doon kayo ikinasal ni Mom? So are you implying that mom is important to you? Nandito ka ba para patawanin ako?"
Namula si Dad. "Wala kang alam sa nangyari sa amin ng mommy mo! Habangbuhay mo mang isumbat sa akin na hindi ako naging mabuting asawa sa ina mo, hindi mo pa rin maaalis sa akin na minahal ko si Jacqueline. Kahit paniwalaan mo iyon o hindi, iyon ang totoo!"
"Ikaw lang ang naniniwala sa sinasabi mo."
"Wala kang alam, Jackson!"
"I know everything. She told me."
"She told you? How?!" Humagalpak siya ng basag na tawa. "And Jacqueline told you what?!"
Kalmado pa rin ako na nakatingin sa kanya.
"Come on, son! Ikwento mo sa akin ang mga pinag-usapan niyo ng mommy mo!" Tumawa siya ulit at nanlilisik ang mga matang dinuro ako. "Ginagago mo na naman ako, Jackson!"
"Get out of my office."
Hindi niya ako pinansin. "Wala ka nang pag-asa!" Pinagduduro niya ako. Pinaghahagis niya ang mga folders sa ibabaw ng desk ko. Galit at gigil na gigil siya habang kalmante ko siyang pinagmamasdan.
"Leave. May mas importanteng bagay akong dapat gawin kaysa kausapin ka."
"Anong importante? Ang maging butihing mayor? Ano bang pakiramdam mo na mayor ka na? Fulfilling ba? Gusto mo ito, right? Gusto mong maging mayor pero pinalabas mo lang na ayaw mo para pilitin kita, para i-guilt-trip ako at palabasing controlling, but the truth is ikaw ang control freak sa ating dalawa!"
Naglabasan ang mga litid sa leeg niya habang namumula siya. Ang ganitong itsura ni Dad ay malapit na para magsikip ang kanyang dibdib.
"Ugali mong hindian ang mga bagay-bagay, pero ang totoo gusto mo naman talagang gawin! Di ba gusto mo naman talagang maging mayor? Ngayong mayor ka na, feel na feel mo ang pagtulong sa mga tao. Pakiramdam mo may silbi ka na sa mundo dahil dito. You're just satisfying your hungry soul. Because the truth is, you are pathetic!"
My phone beeped at nang tingnan ko iyon ay pangalan ni Frantiska ang nakita ko sa screen. I deleted the message even before reading it.
"You're living in lies, my son." Hindi pa pala tapos si Dad. "Kailan ka titigil? Akala mo ba lahat ng bagay mako-control mo? Kaya ba pinuntirya mo ang anak ni Marsha dahil alam mong bata pa siya noon, mako-control mo siya at ang sitwasyon? Dahil ang gusto mo lahat ng bagay ay sunod sa plano mo? Sa calculation mo? Dahil gusto mo perpekto ang lahat?"
"You're saying nonsense, old man."
"Nonsense? No! This isn't nonsense, my son! Ang nonsense ay ang mga kagaguhan diyan sa isip mo. I am trying my best to fix your life! Hindi kita sinukuan kahit patapon ka na noon pa man, pinilit ko pa ring ayusin ka! Pero pinaikot mo lang ako sa mga kamay mo! Pinaniwala mo lang ako na sinusunod mo ako pero hindi naman pala. Hindi pala plano ko ang sinusunod mo kundi sarili mong plano!"
Tumayo ako at hinarap siya. "And are you saying?"
"Sinasabi ko lang na alam ko na kung ano ang plano mo." Dinuro niya ako sa dibdib. "Gusto mo akong ma-guilty na pinilit kitang pakasalan noon si Marsha, right? Pero alam mo ang totoo. Pinasakay mo lang ako na kunwari ay tutol ka sa pagpapakasal kay Marsha! But no! Alam mo ang totoo na gusto mo talagang pakasalan si Marsha dahil may plano ka sa anak niya! Gusto mong gawing laruan si Frantiska!"
Hindi ko alam kung paano pero nang idilat ko ang mga mata ko ay nasa carpeted na sahig na si Dad. Duguan ang nguso niya habang nakatingala sa akin.
Madilim ang mukha niya. "I just realized it now, my son. You're bored and sad with your life kaya naghanap ka ng something to look forward in the future, at iyon ay si Frantiska. Admit it! You want that kid since the first time you saw her!"
Nakikita kong bumubuka ang bibig ni Dad pero hindi ko na naririnig ang mga sinasabi niya.
"You planned everything! Nakikita mo na mako-control mo siya dahil bata pa siya. Ikinulong mo siya sa mansion sa Davao, home-school, pinalibutan ng mga guwardiya, at itinago sa mga tao. At noong nagdadalaga na siya, dinala mo na siya rito para mabantayan mo. Hinintay mo siyang maging legal at nang maging disi-otso siya, saka ka kumikilos para mahulog siya sa 'yo. You calculated and planned everything. No, you don't love her, you just love the idea of a perfect ending of your plan."
Muling luminaw ang mga sinasabi niya. Lumilinaw, lumalabo. At ngayong curious ako sa sinasabi niya ay saka ko palang siya naririnig ulit.
Dad was wrong. Hindi ko inisip na palakihin si Fran. Pero tama si Dad sa sinabi niyang plinano ko na ikulong si Fran para walang ibang makakakita rito kundi ako lang. Because she was my greatest possession, my only reason... and my salvation.
"Paano kung malaman ni Fran ang totoo?" nakakalokong tanong ni Dad sa akin.
"What?"
He smiled wickedly. "That you are the one who ended her mother's life because you badly wanna have her full custody! And yes, you are not sane. You're more than just a control freak, you are a psycho!"
JF
Nahinto ako sa paglalakad. Four pm at katatapos lang ng last class ko. Galing akong comfort room at babalik na sana sa bench kung saan naghihintay sina Hilda sa akin nang biglang may humarang sa daan.
"How are you?" Nakangiti siya nang lumapit.
"Okay lang." I casually smiled at her. "Sige, ah? May naghihintay kasi sa akin." Nilampasan ko na siya.
Ano bang ginagawa niya rito? As far as I know, hindi na siya student dito. Kahit naglalakad na ako palayo ay ramdam ko pa rin ang mga mata niya. When I turned, she was still there.
Kumaway siya at humabol. "Saan ka ba? Sinong naghihintay sa 'yo?"
"My friends..."
Namilog ang mga mata niya. "May kaibigan ka?"
"Mga kaklase ko sa isang subject." Hindi ko alam kung bakit sinasagot ko pa ang mga tanong niya. "And yup, mga kaibigan ko sila."
"Sila? So marami ka na palang friends?"
Mabilis ang mga lakad ko kasi gusto ko nang makalayo, pero mabilis din ang mga lakad niya pasunod sa akin. Sa pagmamadali ko ay hindi ko namalayang may bato sa daan, natalisod ako at muntik nang mangudngod sa semento kung hindi lang naagapan ni Olly ang buhok ko.
Napangiwi ako nang hilahin niya ang buhok ko na nakapigtail. "Okay ka lang, Fran? Di ka kasi tumitingin sa daan."
"I... I'm okay. Please get your hand off me."
"Some things never change, 'noh? Hindi ka pa rin pwedeng mag-isa, kasi napapahamak ka. San ba 'yang mga friends na sinasabi mo? Mga di maaasahan."
"Oh, look who's here. Reunion ba 'to?" Boses mula sa may ari ng kulay itim na stilettos sa harapan ko.
I looked up to see a familiar face. Sacha was staring at me with her mocking eyes.
Napatuwid ako nang tayo sabay pagpag sa kamay ni Olly na nakakapit pa rin pala sa buhok ko. "Olly, my hair!"
Binitawan niya ang buhok ko saka ako hinawakan sa balikat. "Don't worry, Fran, I got your back this time."
"So Olly, are you sure you're siding with that girl now?" Tiningnan ako ni Sacha.
Napangiwi ako. Mukhang reunion nga ito. Reunion ng mga plastic.
"Why so surprised that I am here?" nakasimangot na tanong ni Sacha. "What, Fran? Wala akong karapatang magback to school? Why? Feeling mo ikaw na ang reyna rito? Ang pinakamaganda after kong umalis dito?"
"Wala akong ganyang iniisip, Sacha," mahinahong kong sagot sa kanya.
Humakbang palapit si Sacha at pinasadahan ako ng tingin. "You haven't changed one bit. Inosenteng-inosente pa rin ang peg mo."
"May naghihintay sa akin, maiwan ko na kayo." Nilampasan ko na silang dalawa ni Olly.
Hahabol sana si Olly sa akin pero binilisan ko na ang lakad hanggang sa para na akong hinahabol ng siyam na kabayo. Hinihingal ako nang marating ang bench. Nagtataka ang mga mata nina Hilda nang dumating ako.
"Ayos ka lang, girl?" tanong ni Bea sa akin.
Tumango ako at ngumiti. Dito ako nararapat. Dito sa mga tunay na kaibigan. Hindi na ako humiwalay sa kanila kahit pa nasa di kalayuan si Olly at nakasimangot na nakatingin sa amin. Nang dumating ang sundo ko ay saka palang ako humiwalay kina Hilda. Hindi na ako nalapitan pa ni Olly.
Pero may part ko na kinakabahan pa rin... lalo ngayong mukhang magbabalik na rito sa Don Eusebio Mariano University sina Sacha at Olly.
...
JACKSON's
Bumukas ang pinto ng opisina. "Jackson."
"What are you doing here?" Sumandal ako sa sandalan ng swivel chair at tiningnan siya.
Iiling-iling na lumapit sa akin si Dad. Hindi siya nagsasawa sa pagpapabalik-balik dito.
"You're selling our land in Bulacan."
"It's my property. I'll do anything I want with it."
Ibinagsak niya ang mga palad sa mesa ko. "Your property?!"
"Sa akin ipinamana ni Mom, so it's mine."
"Alam kong sa 'yo nakapangalan, pero hindi mo man lang ba isasangguni sa akin?! Bakit kailangan mong ibenta iyon? Marami ka namang pwedeng ibenta? Bakit iyon? Alam mong mahalaga ang lupang iyon!"
Tinaasan ko siya ng kilay. "Bakit mahalaga? Dahil doon kayo ikinasal ni Mom?"
Natahimik siya. Why is he here anyway? Kailangan ko nang umuwi. Nasa bahay na ngayon si Frantiska and I should be there bago siya mainip at mag-isip. I think I should buy her roses. I read about giving roses in the Internet—
"Mahalaga sa akin ang lupang iyon, Jackson."
Kumunot ang noo ko. I was thinking about buying roses pero naistorbo ako. Nawala ako sa pag-iisip dahil nagsasalita si Dad nang malakas sa harapan ko. Ano nga bang sadya niya? Anong sinasabi niya? Ah, the land in Bulacan.
"Kailan pa nagkaroon ng halaga sa 'yo ang lupang iyon?"
"Ibenta mo na ang lahat pero wag ang lupang iyon. Malaki ang sentimental value ng lupang iyon sa akin, anak."
I can't help but grinned. "Really? Dahil doon kayo ikinasal ni Mom? So are you implying that mom is important to you? Nandito ka ba para patawanin ako?"
Namula si Dad. "Wala kang alam sa nangyari sa amin ng mommy mo! Habangbuhay mo mang isumbat sa akin na hindi ako naging mabuting asawa sa ina mo, hindi mo pa rin maaalis sa akin na minahal ko si Jacqueline. Kahit paniwalaan mo iyon o hindi, iyon ang totoo!"
"Ikaw lang ang naniniwala sa sinasabi mo."
"Wala kang alam, Jackson!"
"I know everything. She told me."
"She told you? How?!" Humagalpak siya ng basag na tawa. "And Jacqueline told you what?!"
Kalmado pa rin ako na nakatingin sa kanya.
"Come on, son! Ikwento mo sa akin ang mga pinag-usapan niyo ng mommy mo!" Tumawa siya ulit at nanlilisik ang mga matang dinuro ako. "Ginagago mo na naman ako, Jackson!"
"Get out of my office."
Hindi niya ako pinansin. "Wala ka nang pag-asa!" Pinagduduro niya ako. Pinaghahagis niya ang mga folders sa ibabaw ng desk ko. Galit at gigil na gigil siya habang kalmante ko siyang pinagmamasdan.
"Leave. May mas importanteng bagay akong dapat gawin kaysa kausapin ka."
"Anong importante? Ang maging butihing mayor? Ano bang pakiramdam mo na mayor ka na? Fulfilling ba? Gusto mo ito, right? Gusto mong maging mayor pero pinalabas mo lang na ayaw mo para pilitin kita, para i-guilt-trip ako at palabasing controlling, but the truth is ikaw ang control freak sa ating dalawa!"
Naglabasan ang mga litid sa leeg niya habang namumula siya. Ang ganitong itsura ni Dad ay malapit na para magsikip ang kanyang dibdib.
"Ugali mong hindian ang mga bagay-bagay, pero ang totoo gusto mo naman talagang gawin! Di ba gusto mo naman talagang maging mayor? Ngayong mayor ka na, feel na feel mo ang pagtulong sa mga tao. Pakiramdam mo may silbi ka na sa mundo dahil dito. You're just satisfying your hungry soul. Because the truth is, you are pathetic!"
My phone beeped at nang tingnan ko iyon ay pangalan ni Frantiska ang nakita ko sa screen. I deleted the message even before reading it.
"You're living in lies, my son." Hindi pa pala tapos si Dad. "Kailan ka titigil? Akala mo ba lahat ng bagay mako-control mo? Kaya ba pinuntirya mo ang anak ni Marsha dahil alam mong bata pa siya noon, mako-control mo siya at ang sitwasyon? Dahil ang gusto mo lahat ng bagay ay sunod sa plano mo? Sa calculation mo? Dahil gusto mo perpekto ang lahat?"
"You're saying nonsense, old man."
"Nonsense? No! This isn't nonsense, my son! Ang nonsense ay ang mga kagaguhan diyan sa isip mo. I am trying my best to fix your life! Hindi kita sinukuan kahit patapon ka na noon pa man, pinilit ko pa ring ayusin ka! Pero pinaikot mo lang ako sa mga kamay mo! Pinaniwala mo lang ako na sinusunod mo ako pero hindi naman pala. Hindi pala plano ko ang sinusunod mo kundi sarili mong plano!"
Tumayo ako at hinarap siya. "And are you saying?"
"Sinasabi ko lang na alam ko na kung ano ang plano mo." Dinuro niya ako sa dibdib. "Gusto mo akong ma-guilty na pinilit kitang pakasalan noon si Marsha, right? Pero alam mo ang totoo. Pinasakay mo lang ako na kunwari ay tutol ka sa pagpapakasal kay Marsha! But no! Alam mo ang totoo na gusto mo talagang pakasalan si Marsha dahil may plano ka sa anak niya! Gusto mong gawing laruan si Frantiska!"
Hindi ko alam kung paano pero nang idilat ko ang mga mata ko ay nasa carpeted na sahig na si Dad. Duguan ang nguso niya habang nakatingala sa akin.
Madilim ang mukha niya. "I just realized it now, my son. You're bored and sad with your life kaya naghanap ka ng something to look forward in the future, at iyon ay si Frantiska. Admit it! You want that kid since the first time you saw her!"
Nakikita kong bumubuka ang bibig ni Dad pero hindi ko na naririnig ang mga sinasabi niya.
"You planned everything! Nakikita mo na mako-control mo siya dahil bata pa siya. Ikinulong mo siya sa mansion sa Davao, home-school, pinalibutan ng mga guwardiya, at itinago sa mga tao. At noong nagdadalaga na siya, dinala mo na siya rito para mabantayan mo. Hinintay mo siyang maging legal at nang maging disi-otso siya, saka ka kumikilos para mahulog siya sa 'yo. You calculated and planned everything. No, you don't love her, you just love the idea of a perfect ending of your plan."
Muling luminaw ang mga sinasabi niya. Lumilinaw, lumalabo. At ngayong curious ako sa sinasabi niya ay saka ko palang siya naririnig ulit.
Dad was wrong. Hindi ko inisip na palakihin si Fran. Pero tama si Dad sa sinabi niyang plinano ko na ikulong si Fran para walang ibang makakakita rito kundi ako lang. Because she was my greatest possession, my only reason... and my salvation.
"Paano kung malaman ni Fran ang totoo?" nakakalokong tanong ni Dad sa akin.
"What?"
He smiled wickedly. "That you are the one who ended her mother's life because you badly wanna have her full custody! And yes, you are not sane. You're more than just a control freak, you are a psycho!"
JF
Bạn đang đọc truyện trên: ZingTruyen.Xyz