Obey Him
He's in my room. Pagkalabas ko ng banyo ay naririto na siya. Halos sakupin niya ang buong kama ko dahil sa mismong gitna siya nakapwesto, at ang laki niyang tao. He's a well built man and a six footer for god's sake! Hindi siya bagay sa color pink kong beddings!
But what is he doing here?
Hindi ako makapagdesisyon kung lalapitan ko ba siya upang gisingin dahil mukhang malalim na ang kanyang paghinga. Mukhang sa kanyang paghiga ay nakatulog agad siya. Nakatihaya siya at ang kanyang mga braso ay nakadipa. Pero bakit nga nandito siya sa kwarto ko at wala sa kwarto niya?
Nagkamali lang ba siya? Sa sobrang pagod niya ba ay akala niya kwarto niya ang kanyang napasok at kama niya ang kanyang nahigaan? Pero tandang-tanda ko na ini-lock ko kanina ang pinto bago ako pumasok ng banyo.
"You left without me."
Napaigtad ako nang bigla siyang nagsalita. Hindi siya tulog!
"And without even telling me that you're leaving."
"Sorry kasi—"
"Don't you have any idea how worried I am?" Hindi pa rin siya dumidilat.
Naimagine ko tuloy ang kanyang reaksyon nang malaman niyang nauna na akong umuwi. Siguro nang marealized niyang wala na ako sa party ay bigla siyang nataranta at napauwi kaya nandito na siya agad ngayon. At naiimagine ko na rin ang yamot na reaksyon ni Val dahil nasira ko ang birthday niya.
Humakbang ako palapit sa kama. "Sorry. Akala ko sasabihin sa 'yo ni Sacha na umalis na ako."
Wala pa rin siyang katinag-tinag sa pagkakahiga. Hindi niya na suot ang tux niya at tanging polo na bukas ang unang butones na lang ang pag-itaas niya, at sa ibaba ay jeans. Nakakalat naman sa sahig ng kwarto ko ang hinubad niyang tie at sapatos. Sa ibabaw ng dresser ko ay nakapatong ang mamahalin niyang cell phone at relo.
Hmn... mukhang uminom siya sa party. Kaya siguro siya nagkamali ng pinasok na kwarto dahil lasing siya.
Pinagmasdan ko siya habang nakapikit ang kanyang mga mata. Ang amo ng mukha niya kapag ganitong nakapikit at hindi seryoso. Wala akong mabakas na kahit na katiting na kasungitan. Pinagmasdan ko lahat ng detalye mula sa makinis na balat, makakapal niyang kilay, malalantik na pilikmata, perpektong ilong at mamula-mulang mga labi. Nakapaguwapo niya lalo ngayong hindi nakakunot ang kanyang noo at wala ang malamig niyang mga tingin.
"Staring is rude, doll."
Nag-init ang pisngi ko.
"So why are you staring at your stepfather?"
Napangiwi ako. How did he know that I'm staring at him? May mata ba siya sa noo?
"So why did you leave without me?"
"Ah... s-sumakit ang tiyan ko. Hindi na kita inistorbo dahil nakita kong busy ka with Val." Na sa sobrang busy mo yata ay nakalimot ka ng kasama mo ako. Dugtong ko sa isip.
Katahimikan.
"Galit ka ba?" di nakatiis na tanong ko.
"Yes," sagot niya na hindi pa rin dumidilat.
"S-sorry na..." Wag mo na sana akong icold treatment at iwasan. Wala na nga si Calder, pati ba naman ikaw mawawala rin?
Nangapa ang isang kamay niya sa kama para maghanap ng unan. Nang makuha niya ang unang sa gawing kanan niya ay niyakap niya ito at pagkatapos ay saka siya roon sumubsob.
Shocks! Tandayan ko iyon! Inamoy-amoy niya pa yata.
Nakangiwi ako nang magsalita. "You don't have to forgive me. I understand if you're mad, but I think hindi mo ako kayang pagalitan ngayong gabi dahil bukod sa mukha kang pagod at inaantok, amoy alak ka rin. You need to rest now, balikan mo na lang ako bukas para pagalitan kapag okay ka na."
Hindi siya sumagot, sa halip ay lalo siyang sumubsob sa tandayan kong unan.
"Uncle Jackson, kailangan mo na pong pumunta sa kwarto mo. Doon ka na para mas makapagpahinga ka." At para makapagpahinga na rin sana ako.
Humakbang pa ako palapit sa kama kung saan siya nakahiga. Mukhang tulog na.
"Uncle Jackson," tawag ko sa kanya.
Hindi na gumagalaw ang talukap niya nang silipin ko ang kanyang mga mata. Hay, ang hahaba talaga at ang lalantik ng pilikmata niya. Parang angel. Sa sobrang peaceful ng itsura niya ay nakokonsensiya na tuloy akong gisingin siya. Mukhang no choice ako kundi ang hayaan siya rito.
Doon na lang siguro ako sa isa sa mga guestrooms matutulog. Nilakasan ko ang aircon ng aking kwarto para mas masarap ang tulog niya. Iiwan ko na siya nang maalala kong nakasilk sleeveless and shorts lang pala ako. Babalik sana ako sa closet para magpalit nang mas matinong damit nang tawagin niya ako.
"Bakit?" Nilapitan ko siya. "You can sleep here kung di mo na talaga kayang bumangon. Sa guestroom na lang ako matutulog—" Hindi ko na naituloy ang pagsasalita nang bigla siyang bumangon.
Iniyapos niya ang isang braso niya sa bewang ko at hinigit ako pabagsak sa kama kasama siya.
"Uncle Jackson!" Nanlaki ang mga mata ko sa ayos namin. Magkaharap kami habang nakahiga patagilid. Ang isang braso niya at hita ay nakadantay sa akin haang habang ang kanyang mukha ay nasa leeg ko nakasiksik.
"Don't move," mahinahong wika niya nang sumubok akong kumawala.
Kahit kalahati lang ng katawan niya ang halos nakapatong sa akin ay bigat na bigat pa rin ako. Naiilang ako sa ayos namin lalo na at nararamdaman ko ang mainit niyang paghinga sa aking leeg.
Kahit anong tulak ko, hindi ko talaga maalis ang braso niya sa bewang ko. Naiilang ako dahil ang nipis-nipis ng suot kong pantulog!
"Why did you grow up like this, Fran?" parang wala sa huwisyong tanong niya. At ang aligasgas ng kanyang boses. "This is not part of the plan."
Plan?
"You shouldn't grow up. You must never grow old. You should just stay the way I met you before. The way I found you, you should be like that forever."
Ano bang sinasabi niya? Lasing na lasing ba siya kaya kung anu-ano ang lumalabas sa bibig niya? Paano akong hindi lalaki at tatanda? Hindi naman ako walang buhay na manika!
Sinubukan ko siyang itulak. "Uncle Jackson, aalis na ako para makapagpahinga ka na." Hindi ko na rin kasi matagalan ang yakap niya. Parang may init na hinahatid iyon sa loob ng aking dibdib. Bahagya niyang niluwagan ang pagkakadantay sa akin pero hindi pa niya ako pinapakawalan.
"Should I change the plan?" tanong niya na hindi ko na naman maintindihan.
Ano ba kasi ang plano na iyon? Ano ang kinalaman ko roon?!
Muli siyang nagsalita na halos pabulong na lang. "But how could I possibly do that, Fran? You are my most precious possession. You must be kept safe and away from harm, or perhaps it would be best if I just preserve you so that I am sure you will not disappear."
Mga kalahating oras yata ang nagdaan. Parang tuluyang nakatulog na siya. Pilit ko siyang inaalis sa pagkakadikit sa akin, kaya lamang ay mabigat siya. Hanggang sa namalayan ko na lang na nakayakap na pala ako sa kanya. May kung anong bumubulong sa akin na kailangan niya ako. Na hindi ko dapat itaboy ngayon ang lalaking ito.
Lumipas pa ang mga minuto. Nahimasmasan ako sa aking nararamdaman. Hindi tama ito. Habang nandito pa ang huwisyo ko ay tinapik ko siya sa likod. "Uncle Jackson, aalis na ako para mas makatulog ka na nang maayos."
Umungol siya tanda ng kanyang pagising. Sana ay nahimasmasan na rin siya."Shhh." Umalis siya pagkakasubsob sa leeg ko. Umangat siya at idinikit ang kanyang noo sa akin. Kay lamlam ng mga mata niya nang magtama ang aming paningin. "I have a favor to ask."
"A-ano iyon?" Kandalunok muna ako bago makapagsalita. Pero nautal pa rin.
"From now on I want you to refrain from calling me uncle."
"Pero b-bakit?"
"Because we're not related by blood, Fran."
"E ano nang itatawag ko sa 'yo? Kuya?"
"You really know how to annoy me, young lady." Ngumiti siya na ikinatulala ko.
At bakit ganito ang boses niya? Bakit napakalambing? Ganito ba kapag nalalasing?
"Pero a-ano nga ang itatawag ko sa 'yo?"
"Jackson."
"Ha?"
"Just call me by my name."
"Jackson..."
"That's more like it. Now let's rest."
"O-okay pero doon muna ako sa guestroom. Ikaw, dito."
"No."
"Ha?" Napatingala ako sa kanya. "Hindi ka dito sa kwarto ko matutulog?"
Umiling siya.
"Saan ka matutulog, Jackson?"
"Sa 'yo, Fran. Sa'yo ako matutulog..." At muli siyang sumubsob sa aking leeg.
JF
But what is he doing here?
Hindi ako makapagdesisyon kung lalapitan ko ba siya upang gisingin dahil mukhang malalim na ang kanyang paghinga. Mukhang sa kanyang paghiga ay nakatulog agad siya. Nakatihaya siya at ang kanyang mga braso ay nakadipa. Pero bakit nga nandito siya sa kwarto ko at wala sa kwarto niya?
Nagkamali lang ba siya? Sa sobrang pagod niya ba ay akala niya kwarto niya ang kanyang napasok at kama niya ang kanyang nahigaan? Pero tandang-tanda ko na ini-lock ko kanina ang pinto bago ako pumasok ng banyo.
"You left without me."
Napaigtad ako nang bigla siyang nagsalita. Hindi siya tulog!
"And without even telling me that you're leaving."
"Sorry kasi—"
"Don't you have any idea how worried I am?" Hindi pa rin siya dumidilat.
Naimagine ko tuloy ang kanyang reaksyon nang malaman niyang nauna na akong umuwi. Siguro nang marealized niyang wala na ako sa party ay bigla siyang nataranta at napauwi kaya nandito na siya agad ngayon. At naiimagine ko na rin ang yamot na reaksyon ni Val dahil nasira ko ang birthday niya.
Humakbang ako palapit sa kama. "Sorry. Akala ko sasabihin sa 'yo ni Sacha na umalis na ako."
Wala pa rin siyang katinag-tinag sa pagkakahiga. Hindi niya na suot ang tux niya at tanging polo na bukas ang unang butones na lang ang pag-itaas niya, at sa ibaba ay jeans. Nakakalat naman sa sahig ng kwarto ko ang hinubad niyang tie at sapatos. Sa ibabaw ng dresser ko ay nakapatong ang mamahalin niyang cell phone at relo.
Hmn... mukhang uminom siya sa party. Kaya siguro siya nagkamali ng pinasok na kwarto dahil lasing siya.
Pinagmasdan ko siya habang nakapikit ang kanyang mga mata. Ang amo ng mukha niya kapag ganitong nakapikit at hindi seryoso. Wala akong mabakas na kahit na katiting na kasungitan. Pinagmasdan ko lahat ng detalye mula sa makinis na balat, makakapal niyang kilay, malalantik na pilikmata, perpektong ilong at mamula-mulang mga labi. Nakapaguwapo niya lalo ngayong hindi nakakunot ang kanyang noo at wala ang malamig niyang mga tingin.
"Staring is rude, doll."
Nag-init ang pisngi ko.
"So why are you staring at your stepfather?"
Napangiwi ako. How did he know that I'm staring at him? May mata ba siya sa noo?
"So why did you leave without me?"
"Ah... s-sumakit ang tiyan ko. Hindi na kita inistorbo dahil nakita kong busy ka with Val." Na sa sobrang busy mo yata ay nakalimot ka ng kasama mo ako. Dugtong ko sa isip.
Katahimikan.
"Galit ka ba?" di nakatiis na tanong ko.
"Yes," sagot niya na hindi pa rin dumidilat.
"S-sorry na..." Wag mo na sana akong icold treatment at iwasan. Wala na nga si Calder, pati ba naman ikaw mawawala rin?
Nangapa ang isang kamay niya sa kama para maghanap ng unan. Nang makuha niya ang unang sa gawing kanan niya ay niyakap niya ito at pagkatapos ay saka siya roon sumubsob.
Shocks! Tandayan ko iyon! Inamoy-amoy niya pa yata.
Nakangiwi ako nang magsalita. "You don't have to forgive me. I understand if you're mad, but I think hindi mo ako kayang pagalitan ngayong gabi dahil bukod sa mukha kang pagod at inaantok, amoy alak ka rin. You need to rest now, balikan mo na lang ako bukas para pagalitan kapag okay ka na."
Hindi siya sumagot, sa halip ay lalo siyang sumubsob sa tandayan kong unan.
"Uncle Jackson, kailangan mo na pong pumunta sa kwarto mo. Doon ka na para mas makapagpahinga ka." At para makapagpahinga na rin sana ako.
Humakbang pa ako palapit sa kama kung saan siya nakahiga. Mukhang tulog na.
"Uncle Jackson," tawag ko sa kanya.
Hindi na gumagalaw ang talukap niya nang silipin ko ang kanyang mga mata. Hay, ang hahaba talaga at ang lalantik ng pilikmata niya. Parang angel. Sa sobrang peaceful ng itsura niya ay nakokonsensiya na tuloy akong gisingin siya. Mukhang no choice ako kundi ang hayaan siya rito.
Doon na lang siguro ako sa isa sa mga guestrooms matutulog. Nilakasan ko ang aircon ng aking kwarto para mas masarap ang tulog niya. Iiwan ko na siya nang maalala kong nakasilk sleeveless and shorts lang pala ako. Babalik sana ako sa closet para magpalit nang mas matinong damit nang tawagin niya ako.
"Bakit?" Nilapitan ko siya. "You can sleep here kung di mo na talaga kayang bumangon. Sa guestroom na lang ako matutulog—" Hindi ko na naituloy ang pagsasalita nang bigla siyang bumangon.
Iniyapos niya ang isang braso niya sa bewang ko at hinigit ako pabagsak sa kama kasama siya.
"Uncle Jackson!" Nanlaki ang mga mata ko sa ayos namin. Magkaharap kami habang nakahiga patagilid. Ang isang braso niya at hita ay nakadantay sa akin haang habang ang kanyang mukha ay nasa leeg ko nakasiksik.
"Don't move," mahinahong wika niya nang sumubok akong kumawala.
Kahit kalahati lang ng katawan niya ang halos nakapatong sa akin ay bigat na bigat pa rin ako. Naiilang ako sa ayos namin lalo na at nararamdaman ko ang mainit niyang paghinga sa aking leeg.
Kahit anong tulak ko, hindi ko talaga maalis ang braso niya sa bewang ko. Naiilang ako dahil ang nipis-nipis ng suot kong pantulog!
"Why did you grow up like this, Fran?" parang wala sa huwisyong tanong niya. At ang aligasgas ng kanyang boses. "This is not part of the plan."
Plan?
"You shouldn't grow up. You must never grow old. You should just stay the way I met you before. The way I found you, you should be like that forever."
Ano bang sinasabi niya? Lasing na lasing ba siya kaya kung anu-ano ang lumalabas sa bibig niya? Paano akong hindi lalaki at tatanda? Hindi naman ako walang buhay na manika!
Sinubukan ko siyang itulak. "Uncle Jackson, aalis na ako para makapagpahinga ka na." Hindi ko na rin kasi matagalan ang yakap niya. Parang may init na hinahatid iyon sa loob ng aking dibdib. Bahagya niyang niluwagan ang pagkakadantay sa akin pero hindi pa niya ako pinapakawalan.
"Should I change the plan?" tanong niya na hindi ko na naman maintindihan.
Ano ba kasi ang plano na iyon? Ano ang kinalaman ko roon?!
Muli siyang nagsalita na halos pabulong na lang. "But how could I possibly do that, Fran? You are my most precious possession. You must be kept safe and away from harm, or perhaps it would be best if I just preserve you so that I am sure you will not disappear."
Mga kalahating oras yata ang nagdaan. Parang tuluyang nakatulog na siya. Pilit ko siyang inaalis sa pagkakadikit sa akin, kaya lamang ay mabigat siya. Hanggang sa namalayan ko na lang na nakayakap na pala ako sa kanya. May kung anong bumubulong sa akin na kailangan niya ako. Na hindi ko dapat itaboy ngayon ang lalaking ito.
Lumipas pa ang mga minuto. Nahimasmasan ako sa aking nararamdaman. Hindi tama ito. Habang nandito pa ang huwisyo ko ay tinapik ko siya sa likod. "Uncle Jackson, aalis na ako para mas makatulog ka na nang maayos."
Umungol siya tanda ng kanyang pagising. Sana ay nahimasmasan na rin siya."Shhh." Umalis siya pagkakasubsob sa leeg ko. Umangat siya at idinikit ang kanyang noo sa akin. Kay lamlam ng mga mata niya nang magtama ang aming paningin. "I have a favor to ask."
"A-ano iyon?" Kandalunok muna ako bago makapagsalita. Pero nautal pa rin.
"From now on I want you to refrain from calling me uncle."
"Pero b-bakit?"
"Because we're not related by blood, Fran."
"E ano nang itatawag ko sa 'yo? Kuya?"
"You really know how to annoy me, young lady." Ngumiti siya na ikinatulala ko.
At bakit ganito ang boses niya? Bakit napakalambing? Ganito ba kapag nalalasing?
"Pero a-ano nga ang itatawag ko sa 'yo?"
"Jackson."
"Ha?"
"Just call me by my name."
"Jackson..."
"That's more like it. Now let's rest."
"O-okay pero doon muna ako sa guestroom. Ikaw, dito."
"No."
"Ha?" Napatingala ako sa kanya. "Hindi ka dito sa kwarto ko matutulog?"
Umiling siya.
"Saan ka matutulog, Jackson?"
"Sa 'yo, Fran. Sa'yo ako matutulog..." At muli siyang sumubsob sa aking leeg.
JF
Bạn đang đọc truyện trên: ZingTruyen.Xyz