Hunk Series 5 Travis Ross On Going
Chapter 12CLARISSE'S POV"Luke." Basag kong tinig na tumitig sakanya na puno ng blangko at walang emosyon kong paano niya ako tignan ngayon.Hindi ko maipaliwanag pero may kirot sa aking puso sa simpleng pag iwas niya sa akin.
Bakit?
Bakit ganito?
Bakit pakiramdam ko parang, may mali?Maluha-luha akong napa tingin kay Luke, nanatili lamang siyang naka tayo at para bang ibang-iba na siya ngayon.
Wala ng sigla at ningning ng mata niya kong paano niya ako tinignan, na mag pabigat ng aking nararamdaman ngunit pinag sawalang bahala ko na lang.Alangan na lang akong ngumiti para alisin ang malamig na atmosphere sa pagitan naming dalawa. "May ginagawa ka ba ngayon, Luke?" Patay malisya ko na lang na tinig at pilit na pinapasigla ang aking boses dahil sa pagiging tahimik niya pa rin. "Maya-maya pa kasi ang pasok ko, baka gusto mong kumain muna tayo sa Cafeteria para makapag usap. Marami akong iku-kwento sa'y——-""Tigilan na natin ito, Clarisse." Ang maikling tinig na lang niya ang mag pagimbal ng aking puso. Unti-unti na lang napawi ang matamis na ngiti sa aking labi. Emosyonal akong tumitig kay Luke para huminggi ng kasagutan kong ano ang ibig niyang ipahiwatig doon, pero lalo lamang akong nasaktan sa mata niyang puno ng lamig.
Bakit ganito?
Bakit ganito na lang kasakit ang aking puso?"Prank ba ito?" Pagak na lang akong napa tawa at pilit na tinatatak sa aking isipan na mali ang mga narinig ko.
Pilit kong pinipilit sa sarili ko, na hindi siya makikipag hiwalay sa akin. Pilit kong tinatatak sa isipan na nag kamali lang ako, na hindi ito totoo. "Haha, huwag ka ngang mag joke ng ganiyan sa akin Luke, hindi nakaka tawa." Tawa ko na lang dahil hindi ko matanggap na makikipag hiwalay siya sa akin.Binalik ko ang mata ko sa direksyon ni Luke, malamlam niya akong tinignan at bigla na lang akong pinag hinaan na makompirma na hindi nga siya nag bibiro.Napa kurap na lang ako ng mata at unti-unti nang bumigat ang aking dibdib sa pananatiling pananahimik niya pa rin at kusa na lang siyang umiwas ng tingin.Hindi.
Hindi maari ito.Uminit na lang ang sulok ng aking mga mata at kahit nanginginig ang katawan ko, sinubukan ko pa ring ihakbang ang paa ko palapit sakanya. Mamasa-masa at puno ng pakiusap na hinuhuli ang kanyang mata pero sa bawat segundong lumilipas lalo lamang namumuhay ang takot at pangamba sa aking puso. "No, N-No, no," paulit-ulit kong sambit na iniiling ang aking ulo. Nag simula nang uminit ang sulok ng aking mga mata. "Luke, huwag mo naman gawin sa akin ito oh. Diba may pangako tayo sa isa't-isa na babalikan mo ako? Babalik ka sa akin at mag pakalayo-layo na tayo. Ano na ang nangyari sa pangakong i-iyon Luke?" tuminggala pa ako para pigilan lamang bumagsak ang luha sa aking mga mata subalit hindi ko maitago na nasasaktan na ako. "Please, talk to me Luke, hindi ko maintindihan kong bakit, pag usapan natin it-----""Could you just quit it, Clarisse?" Ang matinis at malakas na bulyaw niya ang mag pasikip na lang ang aking puso. Puno ng uyam at panlilisik ng mata kong paano niya ako tignan ngayon. Napaka dilim at nakaka takot na ang mustra ng mukha ngayon ni Luke at lalo pa tuloy akong nasaktan sa malamig at matabang niyang pakikitungo sa akin. Bakit ganito kana, Luke? Bakit parang ibang-iba kana? "Hindi mo ba nakikita, I don't love you anymore!" singhal niya muli at hindi ko na makayanan, kusa nang bumagsak ng luha na kanina ko pa pinipigilan.Hindi ko na kaya.Sobrang sakit-sakit na.
Bakit bigla naman nag bago ang pag tingin niya sa akin?
Bakit, ganun kabilis?Anong nagawa kong pag kakamali para saktan mo ako ng ganito, Luke?"No, hindi iyan totoo d-diba? Sabihin mo sa akin na hindi totoo l-lahat ang mga sinasabi mo." Pag gigiit ko na lang dahil hindi ko matanggap na iiwan niya ako. Hindi ko matanggap na gagawin niya ito sa akin. "Mahal mo ako diba? Mahal rin kita Luke. P-Please huwag mo naman akong saktan ng ganito, mag usap tayong dalawa." Basag kong tinig na sasabig na ang puso ko ng sandaling iyon na sobrang bigat.
Hindi ko matanggap.
Hindi ko matanggap na iiwan niya ako."Just fuck!" Inis na lang siyang napa sabunot sa kanyang buhok sa labis ng frustration at nilapit pa ang sarili niya sa akin. Sumiklab ang matinding galit sa kanyang mga mata na mapa iyak na lang ako ng tahimik. "Are you fucking numb? Hindi mo ba napapansin kong bakit hindi ako nag papakita sa'yo? Hindi mo ba nahahalata na hindi ako sumasagot sa mga text at tawag mo, dahil hindi na kita mahal!" parang gripo lamang umaagos ang luha sa aking mga mata ng sandaling iyon.
Hindi iyan totoo.
Nag sisinunggaling ka lang sa akin.Sigaw naman ng isipan ko subalit hindi ko na masabi lahat ng iyon dahil sobra ng sakit ang aking puso. "Tapusin na natin ito, Clarisse!" Final na tinig niya na lang na mag palamig ng aking katawan.Hindi ko na kaya, sobrang sakit na.Hinakbang ni Luke ang kanyang paa paalis at doon na ako nataranta. "B-Bakit? May nagawa ba ako Luke?" basag kong tinig kasabay na lang ang pag patak ng luha sa aking pisngiz Hindi ko alam sa aking sarili na hinakbang ang paa ko pasunod sakanya. Mabilis kong hinawakan ang pulsuhan ni Luke na kusa na lang siyang napa hinto. "May nagawa ba akong mali? Sabihin mo lang sa akin at aayusin ko basta huwag mo lang akong iwan. Mahal na mahal kita Luke, hindi ko kayang mawala ka sa aki-----"
"May girlfriend na ako," ang matabang na salita na lang ni Luke ang mag patigil na lang sa akin. May kong anong impact na lang sa aking puso sa katagang binitawan niya at tuluyan ng namanhid ang katawan ko. Ano ito? "Girlfriend ko na si Betina at sana naman tigilan mo na ako, Clarisse." Inis na tinabig ni Luke ang kamay kong naka hawak sa kanyang pulsuhan at tuluyan nang namanhid ang katawan ko.Hinakbang na ni Luke ang paa niya paalis samantala naman ako naka pako na lang ang paa ko sa sahig na hindi na lang maka galaw at kilos.Sinundan ko na lang siya ng tingin, sa bawat hakbang ng kanyang paa nag panikip ng aking puso at kasunod no'n ang pag bagsak muli ng huling luha sa mga mata ko.Ayaw ko na.
Ang sakit-sakit na.FAYE'S POV"Ms, De Guzman, alam mo ba kong asan si Clarisse?" Ang malagong na tinig na tinig ng masungit na Professor namin ang mag pahinto na lang sa akin. Tumingin ako na ngayon nasa harapan at hindi na maipinta ang mukha nito sa inis. "Naka limutan niya ata, na siya naka assign mag report ngayon ng presentation niya. Asan na siya?" Pag uulit na lang nitong muli na lumingon na lang ako sa kaliwa't-kanan ko at pansin ko ang bahagyang pag bulong-bulongan ng iba kong mga kaklase.Mariin na lang akong napa kagat labi at humarap muli kay Mam Castro, lalo pang tumaas ang kilay nitong parang ginuhit lang na lapis. "Ahmm, Mam Castro, nag banyo lang po si Clarisse pero papunta na po siya rito." Pag sisinunggaling ko na lang at baka sa paraan na ito madala ko pa siya.Lumingon na lang ako sa pintuan at aligaga na sa aking kina uupuan na hanggang ngayon wala pa rin siya.
Clarisse, asan kana ba kasi?"Ms. De Guzman kanina ko pa narinig na sinabi mo iyan about 15 minutes ago." Pag giit na lang nitong muli na medyo tumaas ang kanyang boses na mapa labi na lang ako. Lagot na. "Hindi ako pwedeng mag hintay ng ilang minuto at idelay ang classes ko sa pagiging late ni Ms. Villaforte!" Sinandal niya ang likod niya sa table sa unahan at hindi inalis ang matalim na titig na para bang nilalagay niya ako sa hot seat."Opo, Mam alam ko po. Sorry po." Paumanhin ko na lang na sa bawat segundo na lumipas lalo lamang dinadaga ang aking dibdib na hanggang ngayon wala pa rin si Clarisse.Mahigit isang oras na ang nakaka lipas simula no'ng umalis siya para puntahan si Luke, pero hanggang ngayon hindi pa rin siya bumabalik.
Hindi ko alam kong asan na siya, at kong bakit ngayon lang siya nahuli sa pag pasok na hindi niya naman kadalasan na ginagawa."Mag bibigay na lang ako ng limang minutong palugit, iyon na lang ang maibibigay ko sa kaibigan mo Ms. De Guzman at kapag wala pa rin siya, pasensiyahan na lang talaga." Final na tinig na lang nito na marahan akong napa pikit ng mata.
Kainis naman, Clarisse eh."Opo, pupuntahan ko lang po Mam si Clarisse, just gave me a sec po." Mababa at kalmado kong tinig."Hmmp!" Pag susungit na lang nito na dahan-dahan ko nang kina kilos ang sarili kong tumayo. Mabilis na akong lumabas sa silid at tumakbo na ako nang mabilis para puntahan na si Clarisse.Hindi ko alam kong saan ko siya unang hahanapin, pero bahala na. Basta ang importante ang mahanap ko siya kaagad.Palinga-linga akong tumingin sa kaliwa't-kanan ko na tinitignan bawat estudyante na maka salubong at madaanan at nag babakasali na makita ko si Clarisse, pero wala talaga.Nilakihan ko pa lalo ang aking pag takbo, na sinisilip rin ang mga kwarto na madaanan at nag babakasakali na makita ko siya roon ngunit walang anumang bakas niya."Clarisse, asan kana ba?" Aligaga at hindi na ako mapakali na tinatahak ko lang ang paa ko na mapa daan sa malawak na hallway. Tumingin na lang ako sa relo ko at para akong hinahabol ng oras na makita kong dalawang minuto na ang nakaka lipas.
Asan kana ba kasi?Mabilis na lang akong kumilos na pumunta sa silid ni Luke, labis ang pag kadismaya ko na wala rin siya doon kaya't nanlumo akong napa sapo sa aking mukha.
Hindi na ako nag palampas ng pag kakataon na mabilis na kumilos para hanapin siya, sunod ko naman na pinuntahan si Clarisse sa madalas namin na pinupuntahan ngunit wala rin siya doon na pinag hinaan na ako nang husto.
Mariin na lang akong napa lunok ng laway, hindi na alintana na pinanuyuan ng laway sa aking lalamunan sa pag takbo lamang ng ilang minuto. Napa sapo na lang ako sa aking noo at nag paagaw pansin na sa akin na makita ang estudyante palapit sa direksyon ko, kaya't hindi na ako nag palampas pa ng pag kakataon na lapitan siya."Jenny, nakita mo ba si Clarisse?" Pigil-hiningga kong tinig na tumigil sa harapan niya. Bahagya naman ito napa alis ng tingin sa naka tutok sa cellphone."Hindi eh," ang salita niya na lang ang mag panlumo na lang sa akin. Saan ka ba kasi nag susuot, Clarisse?Lalo pa akong pinag hinaan lalo't hindi na ako aabot ng limang minuto na palugit na binigay ni Mam Castro lalo't napaka laki ng Campus, na hindi ko rin siya alam kong saan unang hahanapin."Sige, maraming salamat." Alangan kong sagot.Pinag patuloy ko ang aking pag hahanap hanggang mapadpad ako sa palikuran ng Campus.Luminga-linga na lang ako sa paligid at katahimikan na lang ang sumalubong sa akin. Nakita ko ang nag tataasan na mga puno sa paligid, na malimit lamang na namamalagi roon ang mga estudyante."Ano nga ba ang ginagawa ko rito?" Iniling ko na lang ang aking ulo. Akmang ihahakbang ko ang paa ko paalis sa lugar na iyon ngunit kaagad naman akong napa tigil na mahagip ng aking pansin ang isang bulto ng isang tao. "Clarisse?" Taka kong tinig at malaya kong inoobserbahan ang isang babae na naka upo sa isang bleachers, na ilang hakbang ang layo sa akin.Kahit naka talikod ako, alam ko sa sarili kong si Clarisse iyon.Nandito ka lang pala.Bumuntong-hiningga na lang ako ng malalim at hinakbang ko na ang paa ko palapit sakanya. "Nandito ka lang pala Clarisse, kanina pa kita hinahanap." Pag kakausap ko sakanya. "Halika na, balik na tayo sa room at kanina ka pa hinahanap ni Mam Castro, galit na galit na sa'yo at baka ibagsak ka pa niya sa kanyang subjec——" hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na humarap siya sa akin.Nanlaki ang aking mga mata at nabahiran ng pag aalala iyon na tumitig na lang sa mukha ng aking kaibigan. Mugto at mamula-mula na ang mata ni Clarisse na animo'y kanina pa siya umiiyak.
Puno ng lungkot ang kanyang mukha at nabahiran ng luha ang kanyang pisngi. Nanubig ang kanyang mga mata na tumitig sa akin na parang bata na nag susumbong at nag hahanap ng karamay. "Clarisse, what happened? Bakit ka umiiyak?" Sunod-sunod kong tanong, hindi maitago na nag aalala na makita siya nang ganito."F-Faye." Tawag niya sa aking pangalan. "Bakit? Anong nangyari Clarisse? May problema ba?" Patuloy lamang siyang umiiyak ng tahimik sa harapan ko at pinili kong maupo sa bakanteng upuan sa tabi niya. "May ginawa na naman ba ang hinayupak na asawa mo sa'yo? Matatamaan na talaga siya sa aki——" Iniling niya ang kanyang ulo pahiwatig na hindi si Travis, ang may gawa.
Ha?
Ano bang nangyari?
"Si Luke." Pag bibitin niya na lang kasabay ang pag patak ng luha sa kanyang mga mata. "Ayaw niya na akin Faye, nakipag break na sa akin si Luke." Napa tutop na lang siya sa kanyang mukha at kasabay no'n ang malakas na pag hagolhol ng pag iyak sa tabi ko.Bigla na lang akong natigilan sa aking narinig na marinig ang munti niyang pag hikbi.Hindi ko maitago na nasasaktan ako na makita ko siyang umiiyak ng ganito.Hindi kasi Clarisse ang klase ng taong iyakin, kilala ko siya bilang matapang, palaban pero ang makita ko siya nang ganito na umiiyak.
Alam ko sa sarili kong mabigat ang kanyang pinag daanan ngayon lalong-lalo na pag dating kay Luke."Ha? Bakit?" Taka kong tinig at bahagya siyang napa anggat ng tingin nabahiran ng daplis ng luha ang mga mata."Mayron na siyang iba, si Betina." Pag kwento niya na patuloy lang na dumadaloy ang luha sa kanyang pisngi. "Hindi ko lang matanggap na napaka dali lang sakanya na palitan ako. Napaka dali lang sakanyang iwan ako, napaka sakit lang kasi eh. Sobrang sakit-sakit na hindi ko matanggap na gagawin niya ito sa akin." Puno ng pait ang kanyang tinig kasabay at pinunasan ni Clarisse ang daplis ng luha sa kanyang mga mata. "Hindi ko lang maintindihan kong bakit napaka dali niyang mag bago. Hindi ko maintindihan kong bakit n-napaka bilis na mawala na lang ang nararamdaman niya para sa akin F-Faye. Ano bang mali sa akin? B-Bakit lahat na lang ng tao sa paligid ko, sinasaktan ako? B-Bakit ayaw nilang maging masaya ako? B-Bakit?" Basag nitong tinig kasabay na lang ang malakas niyang pag hagolhol ng pag iyak.Maluha-luha na ang aking mata at hindi ko mapigilan ang sarili ko na yakapin na lang siya at ikulong sa aking bisig. Nang dumapo ang mainit niyang katawan sa akin doon na lang bumuhos ang malakas niyang pag hagolhol ng pag iyak."Ang sakit-sakit na Faye, ayaw ko na." Patuloy na pag iyak na lang nito at marahan kong hinaplos ang kanyang likod para ipahiwatig na naroon lang ako sa tabi niya, kasabay ang pang gigilid rin ng bakas ng luha sa aking mga mata. ****"Clarisse, Clarisse." Ang pag tawag na lang sa akin ni Faye ang mag patigil na lang sa akin. "Huh?" Wala sa sarili kong tinig na ngayon, naka tingin na siya sa akin na bahid ng pag alala ang kanyang mukha. Mag kasama kami ni Faye na nag lalakad sa hallway, may naka sabayan naman kaming ilang mga estudyante."Okay ka lang ba? Kanina ka pa tahimik.""Oo, okay lang ako Faye." Pag sisinunggaling ko kahit ang totoo, hindi naman talaga. Pinako ko ang mata ko sa daan, gumuhit na lang ang lungkot doon."Sigurado ka ba talaga?" Pag uulit niya na lang muli na binaling ko ang tingin ko sa kaibigan ko, pinakita ko ang pekeng na ngiti sa labi para hindi na siya mag alala pa."Oo, huwag kanang mag alala sa akin Faye. Okay lang talaga ako." Giit ko na lang. Sa totoo lang hindi pa ako okay. Tatlong araw na ang nakaka lipas simula no'ng mag kausap kami ni Luke at hanggang ngayon napaka sariwa pa rin talaga ang kirot sa aking puso.
Araw-araw akong umiiyak.
Araw-araw akong nag makakaawa, na mag usap kaming dalawa ngunit sarado na ang kanyang taenga at puso na pakinggan kong ano man ang sasabihin ko.
Sa tuwing lumalapit ako kay Luke, siya na mismo ang kusang umiiwas sa akin na para bang hindi niya ako kilala na mag pasikip pa lalo ng aking dibdib.
Bakit ganun?
Bakit ganun siya sa akin?Araw-araw kong tinatanong ang sarili ko, kong ano ang nagawa kong pag kakamali bakit ganito na lang siya sa akin?
Bakit napaka bilis naman na iwan ako?
Bakit napaka bilis niyang sumuko?
Hindi ko matanggap.Araw-araw akong umaasa na sana mag kausap at mag kaayos pa kaming dalawa dahil hindi ko kayang mawala siya sa akin."Gusto mo bang kumain muna tayo sa Cafeteria?" Pag lighten ng mood ni Faye, na patuloy pa rin akong kinakausap. "Treat kita ng paborito mong sandwich doon." Pag hikayat niya na lang ngunit lahat ng iyon hindi gusto.
Wala akong gustong gawin.
Wala akong gana.
Wala akong ganang gawin ang lahat, lalo't hanggang ngayon hindi pa rin kami okay ni Luke."Hindi na Faye, busog pa naman ako." Pag tatangi ko na lang dahil alam ko naman na hindi ko kayang lunukin kahit anong pag kain ngayon."Dahil ba ito kay Luke?" Wika na lang ni Faye na mapa lingon na lang ako sakanya. "Ilang araw kanang ganiyan Clarisse at nag aalala na ako sa'yo. Siguro panahon na siguro na tanggapin at kalimutan mo na si Luk——""Hindi." Giit kong asik at nag simula ng maging emosyonal ang aking mata. "Hindi Faye, mahal ako ni Luke. Kailangan ko lang siyang maka usap at mag kakaayos rin kaming dalawa."
Gagawin ko ang lahat para bumalik siya sa akin.
Wala akong pakialam kong ipag tabuyan niya man ako nang paulit-ulit basta ang gusto ko lang mag kaayos kaming dalawa dahil hindi ko kayang wala siya sa buhay ko.Uminit na lang ang sulok ng aking mga mata at hindi ko mapigilan ang sarili kong mapa iyak na lang lalo't hanggang ngayon hindi niya pa rin ako kinakausap."Pero Clarisse."Mariin na lang akong napa lunok ng laway at anumanv segundo nag babadya nang tumulo ang bakas ng luha doon. "P-Punta lang ako sa restroom." Basag na tinig ko, bago pa man tumulo ang luha sa mga mata ko tinalikuran ko na si Faye.Mabibigat ang yabag ng aking paa paalis, at nararamdaman ko pa rin ang presinsiya niyang naka tayo lamang sa likuran ko. Parang gripo na lamang bumabagsak ang daplis na luha sa aking mga mata, at hindi ko maitago na hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako.
Bakit?
Bakit ganito?
Bakit pakiramdam ko parang, may mali?Maluha-luha akong napa tingin kay Luke, nanatili lamang siyang naka tayo at para bang ibang-iba na siya ngayon.
Wala ng sigla at ningning ng mata niya kong paano niya ako tinignan, na mag pabigat ng aking nararamdaman ngunit pinag sawalang bahala ko na lang.Alangan na lang akong ngumiti para alisin ang malamig na atmosphere sa pagitan naming dalawa. "May ginagawa ka ba ngayon, Luke?" Patay malisya ko na lang na tinig at pilit na pinapasigla ang aking boses dahil sa pagiging tahimik niya pa rin. "Maya-maya pa kasi ang pasok ko, baka gusto mong kumain muna tayo sa Cafeteria para makapag usap. Marami akong iku-kwento sa'y——-""Tigilan na natin ito, Clarisse." Ang maikling tinig na lang niya ang mag pagimbal ng aking puso. Unti-unti na lang napawi ang matamis na ngiti sa aking labi. Emosyonal akong tumitig kay Luke para huminggi ng kasagutan kong ano ang ibig niyang ipahiwatig doon, pero lalo lamang akong nasaktan sa mata niyang puno ng lamig.
Bakit ganito?
Bakit ganito na lang kasakit ang aking puso?"Prank ba ito?" Pagak na lang akong napa tawa at pilit na tinatatak sa aking isipan na mali ang mga narinig ko.
Pilit kong pinipilit sa sarili ko, na hindi siya makikipag hiwalay sa akin. Pilit kong tinatatak sa isipan na nag kamali lang ako, na hindi ito totoo. "Haha, huwag ka ngang mag joke ng ganiyan sa akin Luke, hindi nakaka tawa." Tawa ko na lang dahil hindi ko matanggap na makikipag hiwalay siya sa akin.Binalik ko ang mata ko sa direksyon ni Luke, malamlam niya akong tinignan at bigla na lang akong pinag hinaan na makompirma na hindi nga siya nag bibiro.Napa kurap na lang ako ng mata at unti-unti nang bumigat ang aking dibdib sa pananatiling pananahimik niya pa rin at kusa na lang siyang umiwas ng tingin.Hindi.
Hindi maari ito.Uminit na lang ang sulok ng aking mga mata at kahit nanginginig ang katawan ko, sinubukan ko pa ring ihakbang ang paa ko palapit sakanya. Mamasa-masa at puno ng pakiusap na hinuhuli ang kanyang mata pero sa bawat segundong lumilipas lalo lamang namumuhay ang takot at pangamba sa aking puso. "No, N-No, no," paulit-ulit kong sambit na iniiling ang aking ulo. Nag simula nang uminit ang sulok ng aking mga mata. "Luke, huwag mo naman gawin sa akin ito oh. Diba may pangako tayo sa isa't-isa na babalikan mo ako? Babalik ka sa akin at mag pakalayo-layo na tayo. Ano na ang nangyari sa pangakong i-iyon Luke?" tuminggala pa ako para pigilan lamang bumagsak ang luha sa aking mga mata subalit hindi ko maitago na nasasaktan na ako. "Please, talk to me Luke, hindi ko maintindihan kong bakit, pag usapan natin it-----""Could you just quit it, Clarisse?" Ang matinis at malakas na bulyaw niya ang mag pasikip na lang ang aking puso. Puno ng uyam at panlilisik ng mata kong paano niya ako tignan ngayon. Napaka dilim at nakaka takot na ang mustra ng mukha ngayon ni Luke at lalo pa tuloy akong nasaktan sa malamig at matabang niyang pakikitungo sa akin. Bakit ganito kana, Luke? Bakit parang ibang-iba kana? "Hindi mo ba nakikita, I don't love you anymore!" singhal niya muli at hindi ko na makayanan, kusa nang bumagsak ng luha na kanina ko pa pinipigilan.Hindi ko na kaya.Sobrang sakit-sakit na.
Bakit bigla naman nag bago ang pag tingin niya sa akin?
Bakit, ganun kabilis?Anong nagawa kong pag kakamali para saktan mo ako ng ganito, Luke?"No, hindi iyan totoo d-diba? Sabihin mo sa akin na hindi totoo l-lahat ang mga sinasabi mo." Pag gigiit ko na lang dahil hindi ko matanggap na iiwan niya ako. Hindi ko matanggap na gagawin niya ito sa akin. "Mahal mo ako diba? Mahal rin kita Luke. P-Please huwag mo naman akong saktan ng ganito, mag usap tayong dalawa." Basag kong tinig na sasabig na ang puso ko ng sandaling iyon na sobrang bigat.
Hindi ko matanggap.
Hindi ko matanggap na iiwan niya ako."Just fuck!" Inis na lang siyang napa sabunot sa kanyang buhok sa labis ng frustration at nilapit pa ang sarili niya sa akin. Sumiklab ang matinding galit sa kanyang mga mata na mapa iyak na lang ako ng tahimik. "Are you fucking numb? Hindi mo ba napapansin kong bakit hindi ako nag papakita sa'yo? Hindi mo ba nahahalata na hindi ako sumasagot sa mga text at tawag mo, dahil hindi na kita mahal!" parang gripo lamang umaagos ang luha sa aking mga mata ng sandaling iyon.
Hindi iyan totoo.
Nag sisinunggaling ka lang sa akin.Sigaw naman ng isipan ko subalit hindi ko na masabi lahat ng iyon dahil sobra ng sakit ang aking puso. "Tapusin na natin ito, Clarisse!" Final na tinig niya na lang na mag palamig ng aking katawan.Hindi ko na kaya, sobrang sakit na.Hinakbang ni Luke ang kanyang paa paalis at doon na ako nataranta. "B-Bakit? May nagawa ba ako Luke?" basag kong tinig kasabay na lang ang pag patak ng luha sa aking pisngiz Hindi ko alam sa aking sarili na hinakbang ang paa ko pasunod sakanya. Mabilis kong hinawakan ang pulsuhan ni Luke na kusa na lang siyang napa hinto. "May nagawa ba akong mali? Sabihin mo lang sa akin at aayusin ko basta huwag mo lang akong iwan. Mahal na mahal kita Luke, hindi ko kayang mawala ka sa aki-----"
"May girlfriend na ako," ang matabang na salita na lang ni Luke ang mag patigil na lang sa akin. May kong anong impact na lang sa aking puso sa katagang binitawan niya at tuluyan ng namanhid ang katawan ko. Ano ito? "Girlfriend ko na si Betina at sana naman tigilan mo na ako, Clarisse." Inis na tinabig ni Luke ang kamay kong naka hawak sa kanyang pulsuhan at tuluyan nang namanhid ang katawan ko.Hinakbang na ni Luke ang paa niya paalis samantala naman ako naka pako na lang ang paa ko sa sahig na hindi na lang maka galaw at kilos.Sinundan ko na lang siya ng tingin, sa bawat hakbang ng kanyang paa nag panikip ng aking puso at kasunod no'n ang pag bagsak muli ng huling luha sa mga mata ko.Ayaw ko na.
Ang sakit-sakit na.FAYE'S POV"Ms, De Guzman, alam mo ba kong asan si Clarisse?" Ang malagong na tinig na tinig ng masungit na Professor namin ang mag pahinto na lang sa akin. Tumingin ako na ngayon nasa harapan at hindi na maipinta ang mukha nito sa inis. "Naka limutan niya ata, na siya naka assign mag report ngayon ng presentation niya. Asan na siya?" Pag uulit na lang nitong muli na lumingon na lang ako sa kaliwa't-kanan ko at pansin ko ang bahagyang pag bulong-bulongan ng iba kong mga kaklase.Mariin na lang akong napa kagat labi at humarap muli kay Mam Castro, lalo pang tumaas ang kilay nitong parang ginuhit lang na lapis. "Ahmm, Mam Castro, nag banyo lang po si Clarisse pero papunta na po siya rito." Pag sisinunggaling ko na lang at baka sa paraan na ito madala ko pa siya.Lumingon na lang ako sa pintuan at aligaga na sa aking kina uupuan na hanggang ngayon wala pa rin siya.
Clarisse, asan kana ba kasi?"Ms. De Guzman kanina ko pa narinig na sinabi mo iyan about 15 minutes ago." Pag giit na lang nitong muli na medyo tumaas ang kanyang boses na mapa labi na lang ako. Lagot na. "Hindi ako pwedeng mag hintay ng ilang minuto at idelay ang classes ko sa pagiging late ni Ms. Villaforte!" Sinandal niya ang likod niya sa table sa unahan at hindi inalis ang matalim na titig na para bang nilalagay niya ako sa hot seat."Opo, Mam alam ko po. Sorry po." Paumanhin ko na lang na sa bawat segundo na lumipas lalo lamang dinadaga ang aking dibdib na hanggang ngayon wala pa rin si Clarisse.Mahigit isang oras na ang nakaka lipas simula no'ng umalis siya para puntahan si Luke, pero hanggang ngayon hindi pa rin siya bumabalik.
Hindi ko alam kong asan na siya, at kong bakit ngayon lang siya nahuli sa pag pasok na hindi niya naman kadalasan na ginagawa."Mag bibigay na lang ako ng limang minutong palugit, iyon na lang ang maibibigay ko sa kaibigan mo Ms. De Guzman at kapag wala pa rin siya, pasensiyahan na lang talaga." Final na tinig na lang nito na marahan akong napa pikit ng mata.
Kainis naman, Clarisse eh."Opo, pupuntahan ko lang po Mam si Clarisse, just gave me a sec po." Mababa at kalmado kong tinig."Hmmp!" Pag susungit na lang nito na dahan-dahan ko nang kina kilos ang sarili kong tumayo. Mabilis na akong lumabas sa silid at tumakbo na ako nang mabilis para puntahan na si Clarisse.Hindi ko alam kong saan ko siya unang hahanapin, pero bahala na. Basta ang importante ang mahanap ko siya kaagad.Palinga-linga akong tumingin sa kaliwa't-kanan ko na tinitignan bawat estudyante na maka salubong at madaanan at nag babakasali na makita ko si Clarisse, pero wala talaga.Nilakihan ko pa lalo ang aking pag takbo, na sinisilip rin ang mga kwarto na madaanan at nag babakasakali na makita ko siya roon ngunit walang anumang bakas niya."Clarisse, asan kana ba?" Aligaga at hindi na ako mapakali na tinatahak ko lang ang paa ko na mapa daan sa malawak na hallway. Tumingin na lang ako sa relo ko at para akong hinahabol ng oras na makita kong dalawang minuto na ang nakaka lipas.
Asan kana ba kasi?Mabilis na lang akong kumilos na pumunta sa silid ni Luke, labis ang pag kadismaya ko na wala rin siya doon kaya't nanlumo akong napa sapo sa aking mukha.
Hindi na ako nag palampas ng pag kakataon na mabilis na kumilos para hanapin siya, sunod ko naman na pinuntahan si Clarisse sa madalas namin na pinupuntahan ngunit wala rin siya doon na pinag hinaan na ako nang husto.
Mariin na lang akong napa lunok ng laway, hindi na alintana na pinanuyuan ng laway sa aking lalamunan sa pag takbo lamang ng ilang minuto. Napa sapo na lang ako sa aking noo at nag paagaw pansin na sa akin na makita ang estudyante palapit sa direksyon ko, kaya't hindi na ako nag palampas pa ng pag kakataon na lapitan siya."Jenny, nakita mo ba si Clarisse?" Pigil-hiningga kong tinig na tumigil sa harapan niya. Bahagya naman ito napa alis ng tingin sa naka tutok sa cellphone."Hindi eh," ang salita niya na lang ang mag panlumo na lang sa akin. Saan ka ba kasi nag susuot, Clarisse?Lalo pa akong pinag hinaan lalo't hindi na ako aabot ng limang minuto na palugit na binigay ni Mam Castro lalo't napaka laki ng Campus, na hindi ko rin siya alam kong saan unang hahanapin."Sige, maraming salamat." Alangan kong sagot.Pinag patuloy ko ang aking pag hahanap hanggang mapadpad ako sa palikuran ng Campus.Luminga-linga na lang ako sa paligid at katahimikan na lang ang sumalubong sa akin. Nakita ko ang nag tataasan na mga puno sa paligid, na malimit lamang na namamalagi roon ang mga estudyante."Ano nga ba ang ginagawa ko rito?" Iniling ko na lang ang aking ulo. Akmang ihahakbang ko ang paa ko paalis sa lugar na iyon ngunit kaagad naman akong napa tigil na mahagip ng aking pansin ang isang bulto ng isang tao. "Clarisse?" Taka kong tinig at malaya kong inoobserbahan ang isang babae na naka upo sa isang bleachers, na ilang hakbang ang layo sa akin.Kahit naka talikod ako, alam ko sa sarili kong si Clarisse iyon.Nandito ka lang pala.Bumuntong-hiningga na lang ako ng malalim at hinakbang ko na ang paa ko palapit sakanya. "Nandito ka lang pala Clarisse, kanina pa kita hinahanap." Pag kakausap ko sakanya. "Halika na, balik na tayo sa room at kanina ka pa hinahanap ni Mam Castro, galit na galit na sa'yo at baka ibagsak ka pa niya sa kanyang subjec——" hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na humarap siya sa akin.Nanlaki ang aking mga mata at nabahiran ng pag aalala iyon na tumitig na lang sa mukha ng aking kaibigan. Mugto at mamula-mula na ang mata ni Clarisse na animo'y kanina pa siya umiiyak.
Puno ng lungkot ang kanyang mukha at nabahiran ng luha ang kanyang pisngi. Nanubig ang kanyang mga mata na tumitig sa akin na parang bata na nag susumbong at nag hahanap ng karamay. "Clarisse, what happened? Bakit ka umiiyak?" Sunod-sunod kong tanong, hindi maitago na nag aalala na makita siya nang ganito."F-Faye." Tawag niya sa aking pangalan. "Bakit? Anong nangyari Clarisse? May problema ba?" Patuloy lamang siyang umiiyak ng tahimik sa harapan ko at pinili kong maupo sa bakanteng upuan sa tabi niya. "May ginawa na naman ba ang hinayupak na asawa mo sa'yo? Matatamaan na talaga siya sa aki——" Iniling niya ang kanyang ulo pahiwatig na hindi si Travis, ang may gawa.
Ha?
Ano bang nangyari?
"Si Luke." Pag bibitin niya na lang kasabay ang pag patak ng luha sa kanyang mga mata. "Ayaw niya na akin Faye, nakipag break na sa akin si Luke." Napa tutop na lang siya sa kanyang mukha at kasabay no'n ang malakas na pag hagolhol ng pag iyak sa tabi ko.Bigla na lang akong natigilan sa aking narinig na marinig ang munti niyang pag hikbi.Hindi ko maitago na nasasaktan ako na makita ko siyang umiiyak ng ganito.Hindi kasi Clarisse ang klase ng taong iyakin, kilala ko siya bilang matapang, palaban pero ang makita ko siya nang ganito na umiiyak.
Alam ko sa sarili kong mabigat ang kanyang pinag daanan ngayon lalong-lalo na pag dating kay Luke."Ha? Bakit?" Taka kong tinig at bahagya siyang napa anggat ng tingin nabahiran ng daplis ng luha ang mga mata."Mayron na siyang iba, si Betina." Pag kwento niya na patuloy lang na dumadaloy ang luha sa kanyang pisngi. "Hindi ko lang matanggap na napaka dali lang sakanya na palitan ako. Napaka dali lang sakanyang iwan ako, napaka sakit lang kasi eh. Sobrang sakit-sakit na hindi ko matanggap na gagawin niya ito sa akin." Puno ng pait ang kanyang tinig kasabay at pinunasan ni Clarisse ang daplis ng luha sa kanyang mga mata. "Hindi ko lang maintindihan kong bakit napaka dali niyang mag bago. Hindi ko maintindihan kong bakit n-napaka bilis na mawala na lang ang nararamdaman niya para sa akin F-Faye. Ano bang mali sa akin? B-Bakit lahat na lang ng tao sa paligid ko, sinasaktan ako? B-Bakit ayaw nilang maging masaya ako? B-Bakit?" Basag nitong tinig kasabay na lang ang malakas niyang pag hagolhol ng pag iyak.Maluha-luha na ang aking mata at hindi ko mapigilan ang sarili ko na yakapin na lang siya at ikulong sa aking bisig. Nang dumapo ang mainit niyang katawan sa akin doon na lang bumuhos ang malakas niyang pag hagolhol ng pag iyak."Ang sakit-sakit na Faye, ayaw ko na." Patuloy na pag iyak na lang nito at marahan kong hinaplos ang kanyang likod para ipahiwatig na naroon lang ako sa tabi niya, kasabay ang pang gigilid rin ng bakas ng luha sa aking mga mata. ****"Clarisse, Clarisse." Ang pag tawag na lang sa akin ni Faye ang mag patigil na lang sa akin. "Huh?" Wala sa sarili kong tinig na ngayon, naka tingin na siya sa akin na bahid ng pag alala ang kanyang mukha. Mag kasama kami ni Faye na nag lalakad sa hallway, may naka sabayan naman kaming ilang mga estudyante."Okay ka lang ba? Kanina ka pa tahimik.""Oo, okay lang ako Faye." Pag sisinunggaling ko kahit ang totoo, hindi naman talaga. Pinako ko ang mata ko sa daan, gumuhit na lang ang lungkot doon."Sigurado ka ba talaga?" Pag uulit niya na lang muli na binaling ko ang tingin ko sa kaibigan ko, pinakita ko ang pekeng na ngiti sa labi para hindi na siya mag alala pa."Oo, huwag kanang mag alala sa akin Faye. Okay lang talaga ako." Giit ko na lang. Sa totoo lang hindi pa ako okay. Tatlong araw na ang nakaka lipas simula no'ng mag kausap kami ni Luke at hanggang ngayon napaka sariwa pa rin talaga ang kirot sa aking puso.
Araw-araw akong umiiyak.
Araw-araw akong nag makakaawa, na mag usap kaming dalawa ngunit sarado na ang kanyang taenga at puso na pakinggan kong ano man ang sasabihin ko.
Sa tuwing lumalapit ako kay Luke, siya na mismo ang kusang umiiwas sa akin na para bang hindi niya ako kilala na mag pasikip pa lalo ng aking dibdib.
Bakit ganun?
Bakit ganun siya sa akin?Araw-araw kong tinatanong ang sarili ko, kong ano ang nagawa kong pag kakamali bakit ganito na lang siya sa akin?
Bakit napaka bilis naman na iwan ako?
Bakit napaka bilis niyang sumuko?
Hindi ko matanggap.Araw-araw akong umaasa na sana mag kausap at mag kaayos pa kaming dalawa dahil hindi ko kayang mawala siya sa akin."Gusto mo bang kumain muna tayo sa Cafeteria?" Pag lighten ng mood ni Faye, na patuloy pa rin akong kinakausap. "Treat kita ng paborito mong sandwich doon." Pag hikayat niya na lang ngunit lahat ng iyon hindi gusto.
Wala akong gustong gawin.
Wala akong gana.
Wala akong ganang gawin ang lahat, lalo't hanggang ngayon hindi pa rin kami okay ni Luke."Hindi na Faye, busog pa naman ako." Pag tatangi ko na lang dahil alam ko naman na hindi ko kayang lunukin kahit anong pag kain ngayon."Dahil ba ito kay Luke?" Wika na lang ni Faye na mapa lingon na lang ako sakanya. "Ilang araw kanang ganiyan Clarisse at nag aalala na ako sa'yo. Siguro panahon na siguro na tanggapin at kalimutan mo na si Luk——""Hindi." Giit kong asik at nag simula ng maging emosyonal ang aking mata. "Hindi Faye, mahal ako ni Luke. Kailangan ko lang siyang maka usap at mag kakaayos rin kaming dalawa."
Gagawin ko ang lahat para bumalik siya sa akin.
Wala akong pakialam kong ipag tabuyan niya man ako nang paulit-ulit basta ang gusto ko lang mag kaayos kaming dalawa dahil hindi ko kayang wala siya sa buhay ko.Uminit na lang ang sulok ng aking mga mata at hindi ko mapigilan ang sarili kong mapa iyak na lang lalo't hanggang ngayon hindi niya pa rin ako kinakausap."Pero Clarisse."Mariin na lang akong napa lunok ng laway at anumanv segundo nag babadya nang tumulo ang bakas ng luha doon. "P-Punta lang ako sa restroom." Basag na tinig ko, bago pa man tumulo ang luha sa mga mata ko tinalikuran ko na si Faye.Mabibigat ang yabag ng aking paa paalis, at nararamdaman ko pa rin ang presinsiya niyang naka tayo lamang sa likuran ko. Parang gripo na lamang bumabagsak ang daplis na luha sa aking mga mata, at hindi ko maitago na hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako.
Mabilis kong kina punas ang daplis ng luha sa aking pisngi at nilakihan pa lalo ang aking pag lalakad. Lakad-takbo na ang aking ginawa dahil gusto kong maka layo sa lugar na ito.
Gusto ko munang mapag isa.
Gusto kong ilabas lahat ng bigat at sakit na kinikimkim sa aking dibdib, na sasabog na ako.
Tuminggala na lang ako para pigilan na tumulo ang nag babadyang luha at kusa na lang akong napa tigil na may humarang na lang sa aking dinaraanan. Bigla akong napa tigil at napa anggat ng tingin, namilog lang ang aking mga na sumalubong sa akin ang mata niyang puno ng galit.
Puno ng galit kong paano niya ako tignan ngayon.
Siya?
Anong ginagawa niya dito?
"Betina." Iyan na lang ang aking nasambit na tumitig na lang sa girlfriend ni Luke, sumilay na lang ang nakaka kilabot na ngisi.
Bạn đang đọc truyện trên: ZingTruyen.Xyz